Little Secret (Voltooid)

Hoofdstuk 11- bloemetje

yooo guyz! ik wou even DANKJEWEL zeggen tegen een paar mensen, mijn lieve zussen Dasja (sunnyflower), Isis (x_isis_x) mijn bff Fleur (xMoustache), mijn 2e beste vriendin Marloes (marloesxboek), een nieuwe goede vriendin Lianne (lianneharmsen) en mauraverboven, omdat ze altijd lieve comment geeft. Dus iedereen die hier staat, thanks! x
-
Ik weet meteen wat hij bedoelt. Hij weet dat ik een vampier ben. "Dat dacht ik al," mompel ik.
Daarna is het weer stil. Na een tijdje begint het te regenen, druppels tikken tegen het raam. Ik hoor een uil, en in de verte hoor ik de kerkklokken.
Bim, bam,
Bim, bam,
Bim, bam,
Bim, bam,
Bim, bam,
Bim, bam.
12 uur.
-

POV Rosalie

"Scary," zeg ik. "12 uur."
Stefan grinnikt. "Zegt de vampier."
Ik geef hem een porretje tussen zijn ribben. "doe eens normaal, gek! straks eet ik je op." ik laat mijn tanden zien en schiet gelijk daarna in de lach. Stefan grinnikt.
"Weet je wat ik zou willen?" Vraag ik terwijl ik op de bank ga liggen. Stefan ligt ook op de bank, maar dan met zijn hoofd aan de andere kant van de bank zodat zijn voeten bij mijn hoofd liggen.
"Nou?" Vraagt hij.
"Dat ik een normaal mens was," zeg ik.
Stefan kijkt me verbaasd aan. "Dat ben je toch ook?"
"Nee, ik ben dood. Ik heb geen ziel meer, Stef,"
"Hm, dat zal wel meevallen. Voor mij ben je een heel normaal mens, hoor, bloemetje,"
Zegt Stefan terwijl hij naar me glimlacht.
"Bloemetje? Waar komt dat opeens vandaan?" Zeg ik lachend terwijl ik hem een beetje verwonderd aankijk.
Stefan haalt zijn schouders op. "Dat kwam opeens in me op. Rosalie... Rose.. Roos... Bloem.. Bloemetje!"
Ik glimlach naar hem. "Dankje, denk ik. Het klinkt wel heel onschuldig. Stefan glimlacht. "Ben je toch ook?"
"Als jij het zegt,"
"Maar ga verder, je wou een normaal mens zijn?"
"Ja, ik bedoel, het is allemaal wel vet hoor, zo hard kunnen rennen en zo sterk zijn. Maar ik wil zo graag weer chocolade eten, ik wil zelfs mijn tong weer branden ofzo. Nu voel ik niets,"
"Helemaal niets?" Vraagt Stefan verwonderd.
"Nee, helemaal niets."
Stefan wacht even voordat hij verder gaat met praten. "Ook geen gevoelens ofzo? Zoals.. Eh.. Een voorbeeld hoor, verliefd zijn? Voel je dat niet?"
"Jawel, dat wel. Maar ik voel geen pijn. Je kan me helemaal in elkaar slaan, maar ik voel niets."
"Dus ik kan je nu gewoon keihard slaan?" Grijnst Stefan.
"Ja, maar dan sla ik je keihard terug," zeg ik.
"Ik zou je nooit slaan, Rosalie. Zelfs voel je niets." Stefan legt heel even zijn hand op mijn scheenbeen. Een sterke tinteling gaat van mijn voet door mijn been naar mijn ruggengraat ophoog. Opeens hoor ik een PLING.
Ik kijk Stefan aan. "Jou mobiel,"
Stefan kijkt naar achter. Hij leunt naar achter en strekt zijn arm uit zodat hij net bij de tafel kan. Hij pakt zijn mobiel en kijkt er op. Aandachtig leest hij het stukje. Ik wacht even. Stefan fronst.
"Wat is er?" vraag ik bezorgd.
"Er is een man gevonden aan de rand van de stad. Dood."
"Laat eens zien," zeg ik.
Stefan geeft me zijn telefoon. Mijn ogen schieten over de regels. Oh nee...

Man vermoord of zelfmoord gepleegd?
Vandaag heeft de politie een lijk gevonden aan de rand van de stad. Men schat dat het slachtoffer 35 jaar is geweest. Zijn keel was opengescheurd en hij had een bebloed mes naast zich liggen. Er zijn geen sporen van andere mensen gevonden. Heeft u tips voor de politie of weet u wie de man is? Bel dan naar dit nummer (.....) Meer hierover op pagina 6 en 7

Ik laat Stefans mobiel op mijn schoot vallen. "Wow,"
"Scary he?" Stefan kijkt me aan. "En dat rond 12 uur,"
"Ja inderdaad. Wat zou er gebeurd zijn?" Vraag ik me af.
Stefan haalt zijn schouders op. "Geen idee, denk er maar niet te veel over na, bloemetje,"
"Zal ik niet doen" zeg ik.
"Is er iets van bier in huis?" Vraagt Stefan.
Ik denk even na. "Je volgends mij wel..." Ik schiet overeind en ren naar de keuken, waar ik een bierflesje pak. Ik ben binnen 5 seconde weer terug bij Stefan en ga weer op de bank liggen.
Stefan kijkt me met open mond aan. "Wow.. Dat was.. Euh.. Snel,"
Ik grinnik en geef het bierflesje aan hem. Onze handen raken elkaar even. We kijken elkaar met een ruk aan. Ik kijk in zijn mooie chocoladebruine ogen. Dan kijken we snel weer weg.
"Heb je een opener?" Vraagt Stefan.
"Oh, nee. Geef maar," ik pak het flesje aan en haal het dopje er met mijn tanden vanaf.
"Thanks buddy." Zegt Stefan en hij pakt het flesje weer aan.
"No problem." Zeg ik terwijl ik kijk hoe Stefan het flesje aan zijn lippen zet en zijn hoofd achter over gooit om er uit te drinken. Ik zie zijn adamsappel bewegen. Na een tijdje is het op.
"Lekker?" Vraag ik.
Stefan grinnikt. "Ja hoor bloemetje,"
"Bloemetje?" Hoor ik Sam zeggen. We draaien ons om naar de deur. "Hahahahahaha, noem jij Rose een bloemetje?" Hij loopt naar de bank toe.
"Ja, lief hè?" zeg ik terwijl ik Sam recht in zijn ogen aankijk.
"Hm. Nou nee. Eerder iets te lief," zegt Sam nors.
"Niet leuk gehad, Sam?" Vraag ik.
"Nou, dat wel, alleen ik ben een vreemde geur op het spoor gekomen."
"Wat dan?" Vraag ik verbaasd.
"Ik weet het niet. Maar het voelt niet goed."