Little Secret (Voltooid)

Hoofdstuk 7- verliefd

OMG ik heb 165 reads, dank jullie wel! Ik zal twee hoofdstukken "gratis" online zetten. Ik zal jullie dus niet vragen om comments ofzo. Want daar heb ik zelf ook een hekel aan. Maar dat betekend niet dat jullie niet mogen commenten (?). Want het is natuurlijk altijd leuk om comments te krijgen. Enjoy this chapter baby's!

-

"Heb je nog ergens eten in huis, Sammie?" Vraag ik terwijl ik naar Stefan kijk.

"Ja, we, ergens beschuit en soep ofzo." Zegt Sam afwezig.

Ik loop naar de keuken. Het is er stoffig omdat Sam er net woont en omdat hij nooit kookt. Ik trek een kastje open en bingo. Ik zie een blik soep staan. Ik pak hem uit de kast. Nu nog een pannetje. Ik kijk om me heen. Daar, een klein steelpannetje. Ik giet de soep erin en steek het gas aan. Ik zet het pannetje erop. Zo. Klaar is de Vampier.

-

Pov Stefan

Ik heb hoofdpijn. Ik kreun even en knipper langzaam met mijn ogen. Ik kijk om me heen. Ik zie een jongen met bruin haar en een jaloers makende kaaklijn. Hij heeft wel een bleke huid, net zoals Rosalie. Ik sluit mijn ogen en denk aan Rosalie, haar bruine krullen die bewegen bij elke beweging, en haar lippen.. Haar lippen zijn zo vol en rood. En haar ogen zijn karamel bruin. Ze doen me denken aan die Werther snoepjes. Toen ik haar naast me zag zitten...Ik hoor een kuch. Ik open mijn ogen en kijk naar een jongen van rond de 20.

"Stefan, was het niet?" Zegt hij. Hij mag me niet. Ik merk het meteen op.

"Ja, en jij bent.. Sam?" Vraag ik.

Hij knikt.

"Bedankt." Zeg ik na een stilte. Sam kijkt verbaasd op. "Waarvoor?"

Ik glimlach naar hem. "Dat je mij hierheen hebt getilt."

Ik zie dat Sam zijn mond opent en weer dicht doet. "Eh ja. Graag gedaan." Hij kijkt weg. Samen kijken we naar de keuken waar we allemaal geluid uit horen komen.

Na een tijdje gaat de deur open en komt Rosalie binnen. Ze heeft een kom soep in haar hand. Het valt me op dat ze geen ovenhandschoenen aan heeft. Meteen vergeet ik het weer. Ik heb trek merk ik. "Hey Stefan, Hey Sam." Rosalie glimlacht naar ons. Sam en Rosalie kijken elkaar net iets te lang aan. Ik probeer niet te zuchten. Die twee hebben dus iets. En ze leefden nog lang en gelukkig.

Pov Rosalie.

Ik kijk naar Sam. "Hoe gaat het?"

"Goed, geen dorst."

"Mooi. " ik keer me naar Stefan. "Hier. Soep. Maar ik moet nog even iets doen, ik ben over een uur terug."

"Ga je het bos in?" Vraagt Stefan bezorgd. Hij pakt ondertussen zijn soep aan en roert er een beetje in.

"Ja." Zeg ik terwijl ik een hand door mijn haar haal.

"Nu?" Vraagt Stefan terwijl hij naar buiten kijkt.

"Ja..." Zeg ik. De dorst is nu te erg aan het worden.

"Hoor eens, maat. Ze moet nu even naar buiten. Of je het wil of niet. Rosalie red het wel hoor." Sam kijkt me aan en knipoogt. Ik zucht opgelucht. "Sorry Stefan." Ik geef ze allebei een kus op hun wang en loop de deur. Zo snel ik kan ren ik naar buiten. Ik pak het eerste het beste dier die ik zie. Een konijn. Ik grits het dier van de grond en zuig het bloed eruit. Dat lucht op.

"Beter?" Hoor ik Sam.

"Ja, stukken beter. Nog een hert en ik ben helemaal blij."

"Dat zal er wel niet in zitten."

"Wat dan?"

"Ik kon ze ookal niet vinden."

"Dus daarom nam je Stefan." Concludeer ik.