Little Secret (Voltooid)

Hoofdstuk 9-Twilight

Heeii Lieve, Lieve lezers, ik ben zo blij met al die reads! Dank jullie wel! Zoals ik al zei: ik update sws elke zondag. Hier dus een nieuw stukje. Geniet ervan! X
-
"Dankje," zegt Rosalie.
Ik glimlach. "Dankje waarvoor?"
"Voor die kus."
Ik kijk haar aan. "Graag gedaan. Heel graag gedaan." En we rennen naar huis.
-
POV Rosalie

Na de kus zijn Sam en ik naar huis gegaan. Onderweg is het stil.
"Gaan we vanavond samen jagen, of gaan we ieder apart zodat Stefan niet alleen thuis is?" Vraag Sam na een tijdje.
Ik kijk hen even aan. "Ieder apart, denk Ik. Ik moet straks wel naar huis trouwens."
Sam kijkt me teleurgesteld aan. "Waarom?"
"Nou ik heb nog veel huiswerk. Jij boft echt dat je niet meer naar school hoeft."
Sam grijnst. "Jep. Hoe lang moet jij nog?"
"Dit jaar en volgend jaar nog." Ik zucht.
"Ik krijg echt problemen morgen." Zeg ik na een stilte.
"Hoezo?" Sam kijkt me vragend aan.
"Buk!!" Roep ik. Sam bukt en ontwijkt op een haar na een tak. Sam lacht. "Dankje, maar waarom krijg je nou problemen?"
"Ik heb vandaag 3uur eerder vrij genomen."
Sam fronst. "Vanwege mij?"
Ik blijf even stil. "Soort van."
"Ja dus. Volgende keer op school blijven, Rosalie."
"Volgende keer reageren, Sammie." Ik geef Sam een vriendschappelijke duw.
We remmen vlak voor Sam's huis af. Straks ziet Stefan ons rennen. Ik wil niet dat hij weet dat ik een vampier ben. Straks schrikt hij ervan en word hij bang en loopt hij weg. Dan ben ik hem kwijt en dat wil ik niet. Ik loop naar binnen. "Stefan." Roep ik. Ik loop de woonkamer in. Ik zie Stefan op de bank liggen. Hij slaapt. Ik zucht vertederd. Hij lijkt zo acht jaar jonger. Sam komt ook binnen. "Ik ga even naar de supermarkt, onze gast heeft eten nodig.''
Ik draai me om. "Oké, ik blijf hier. Moet hij eigenlijk niet naar huis ofzo?" Vraag ik.
Sam schud zijn hoofd. "Hij woont op zichzelf."
"Aha."
Sam maakt een beweging naar de deur. "Ik ga,"
"Ja, succes! Neem ook wat koekjes en chips mee,"
Sam kijkt me raar aan.
Ik grinnik. "Niet voor mij, hoor. Maar voor hem. Ik weet nog dat ik dat altijd at."
Sam rolt met zijn ogen. "Vreetzak."
Ik kijk hem quasibeledigd aan. "Wat zei jij, Sam?"
"Dat je ontzettend lief en schattig bent, en helemaal geen vreetzak." Sam knipoogt naar me.
Ik grinnik. "Slijmbal."
"Bye Rose,"
"Dag Sam',
Sam loopt naar buiten.
Ik keer me naar de bank, waar Stefan prinsheerlijk ligt te slapen. Ik zucht en ga weer naast de bank zitten. Ik kijk naar Stefan. Zijn bruine haar haar zit een beetje wild en er staan wat stoppeltjes op zijn kin. Hij heeft zijn hand onder zijn wang en bij elke ademhaling hoor je een klein zuchtje uit zijn mond komen. Opeens bedenk ik dat ik mijn ouders nog niet gebeld heb. Ik zoek mijn smartphone en zoek het nummer van mijn ouders.
"Met Charlotte?" Hoor ik mijn moeders stem.
"Heeii mam. Met mij, Rosalie,"
"Rosalie! Gelukkig! We maakten ons zo zorgen! Nadat je van school weg bent gegaan heeft school ons gebeld. Ik heb je zo vaak geprobeerd te bellen!"
"Ja sorry mam, ik had mijn geluid uit staan." Zeg ik schuldig.
"Waar ben je nu? En waarom ben je van school weggegaan?"
"Een vriend van me zat in de problemen, ik moest hem helpen," verzin ik snel. "En nu zit ik bij hem." Voeg ik er zacht aan toe.
"Goedzo meid! Vrienden moet je helpen." Zegt mijn moeder. "En waarom praat je zo zacht?"
Ik kijk even naar Stefan. "Ik ben bij een jongen, maar hij slaapt. Dus ik ben even stil."
Mijn moeder zwijgt even. "Een jongen? Slapen? In een.. Béd?"
Ik grinnik. "Nee, niet zo. Gewoon een vriend. En hij slaapt op de bank, bij een andere vriend."
"Aha. Duidelijk verhaal."
"Ik blijf hier ook slapen, oké?"
"Ja, succes. Kom je zo je slaapspullen halen?"
"Hm, ik leen wel een tandenborstel van Sam ofzo."
"Sam?"
"Ja mam. Sam. Een jongen."
"Oh, nou, oké"
"Maar ik ga ophangen," zeg ik. "Doei mam."
"Doei lieverd. En geen dingen doen waar je later spijt van gaat krijgen hè?" Zegt mijn moeder nog bezorgd.
Ik zucht. "Maham! Gewoon een vriend oké?"
"Ja lieverd. Veel plezier," ik hóór haar gewoon lachen.
"Dag mam."
"Dag lieverd."
Ik hang op en zet mijn telefoon uit. Bespaard batterij en ik gebruik hem toch niet. Ik leg mijn mobiel op een kastje en ga daarna weer naast Stefan zitten.

POV Stefan.

Langzaam open ik mijn ogen. Ik knipper even en rek me uit. Mijn voeten drukken tegen de leuning van de bank. Au. Ik wrijf even langs mijn neus. "Goede middag, Stefan." Hoor ik een lieve stem. Verwonderd kijk ik op. "Hey Rosalie! Wat doe jij hier?" Vraag ik verbaasd.
Rosalie draait met haar ogen. "Zitten?"
Ik grinnik. Mijn maag rommelt. Ik leg beschaamd mijn hand erop.
Rosalie kijkt me glimlachend aan. "Honger? Sam komt zo met eten. Al zijn eten was op."
Ik ga overeind zitten. "Okay."
Een prettige stilte valt. Dan hoor ik een deur dicht slaan. "Yo guys. Ik heb eten voor een hele week!" Sam's grijnzende hoofd verschijnt om de hoek van de deur. Hij houdt twee volle tassen omhoog. "Misschien wel voor twee,"
Rosalie en ik schieten in de lach. "Ik help je wel even met alles in de kastjes stoppen," zegt Rosalie.
Sam zet de tassen op de grond. "Helpen? Ik ga dat dus mooi niet doen! Dat is vrouwen werk,"
Rosalie slaat haar armen over elkaar heen. "Ja daag! Daar ga je me mooi bij helpen, mannetje. Het is niet eens mijn huis. Laat staan mijn eten!"
Sam pruilt. "Ja maar Rose! Ik moet héél nodig.. Eh... Voetbal kijken! Heftige wedstrijden vanavond! Kun je niet missen! Toch Stefan?" Sam kijkt me aan. Ik heb lachend het gesprek aangehoord. Ik kijk grinnik. "Ja, erg belangrijk," ik kijk erg serieus naar Rosalie, terwijl ik eigenlijk mijn lachen net in kan houden. Rosalie grijnst. "Vanavond is er geen speciaal voetbal."
Sam kijkt haar verbaasd aan. "Niet? Oh, en hoe weet je dat dan?"
Rosalie haalt haar schouders op. "Mijn vader en ik kijken altijd de belangrijke wedstrijden. En ik kan me niet herinneren dat er vanavond een speciale wedstrijd is,"
Sam en ik wisselen een blik. "Jij? Voetbal?" Vragen we tegelijk.
"Ja," Rosalie glimlacht. "Weet je hoe knap die voetballers zijn?"
"Oh" zegt Sam verslagen."nou dan help ik je wel."
Rosalie en Sam pakken allebei een tas en lopen de keuken in. Ik loop achter ze aan.
"Zo. Eerst de koelkast dingen," zegt Sam vastberaden. "Stefan, jij pakt de tas uit. Ik zoek de spullen voor in de koelkast en die geef ik dan aan jou, Rose. Dan zet jij die in de koelkast."
Ik knik."best."
En we beginnen met inruimen.

POV Rosalie .

"Ei," zegt Sam. Hij geeft de fles cola aan mij.
"Hagelslag," zegt Stefan. Sam grinnikt en geeft het pak melk aan mij. "Pindakaas," zegt hij tegen mij.
"Boter," grijns ik terwijl ik de melk aanpak. Zo gaat het nog een tijdje door, totdat alle boodschappen op zijn.
"Zo. En nu ga ik eten," zegt Stefan en hij pakt een pak sprits. We ploffen op de bank neer. Stefan begint de koekjes te verslinden. Kraakkraak. Ik ga languit op de bank liggen, met mijn benen over Sam en Stefan heen. "Hé!" Roept Stefan. Hij steekt nog een koekje in zijn mond. "Zo kan ik niet rustig eten!"
Ik schiet in de lach. "Dan eet je niet,"
Stefan geeft me een zacht duwtje. "Ja daag! Ik en geen eten!?" Hij maakt een weeg gebaar met zijn handen, en schud dan met zijn hoofd. "Van mijn leven niet!"
Ik schiet in de lach. "Sukkel,"
Stefan steekt zijn tong uit.
"Zullen we een film kijken?" Vraagt Sam opeens. Hij kijkt ons met opgetrokken wenkbrauwen aan.
Ik haal mijn schouders op. "Oké, is goed!"
"Welke?" Vraagt Stefan.
"Twilight please?" Ik kijk hun smekend aan. "Dat is echt een geweldige film."
"Hm. Ik heb liever horror," zegt Stefan.
Sam knikt. "Ik ook."
"Aahh toe??" Smeek ik.
Stefan en Sam zuchten. "Oké.."
"Mooi," zeg ik tevreden. "Heb je hem eigenlijk wel?"
"Ja," zegt Sam.
"Ah sukkel! Had nou nee gezegd!" Roept Stefan.
Ik sla hem voorzichtig. Ik ken mijn eigen krachten niet, dus het zou hard aan kunnen komen. Maar gelukkig valt het mee. Stefan grijnst. "is dat alle kracht die je hebt?"
"Nee," zeg ik en ik steek mijn tong uit. Sam heeft ondertussen de film erin gedaan.
Ik loop naar het lichtknopje en zet hem op zacht. Dan ga ik tussen de jongens zitten.

POV Sam.

Ik voel haar. Niet haar warmte, maar ik voel dat ze naast me zit. Rosalie zit tussen mij en Stefan in. Ik durf geen arm om haar heen te slaan met Stefan erbij, maar anders had ik het wel gedaan. Ik kijk hoe Bella en Edward in de auto zitten. Stiekem is het best een leuke film, ook al had ik liever een horrorfilm gekeken. Maar ja, als Rose het nou echt wil.. Ik kijk even naar haar. Ze heeft haar knieën opgetrokken en haar armen daar omheen. Ze leunt met haar kin op haar knieën. Dan kijkt ze me recht in mijn ogen aan, ze glimlacht en kijkt weer naar de film. Ik zucht onhoorbaar. Ze is zo mooi.. Jammer dat ze niets in me ziet, maar ja. Ik zucht onhoorbaar. Maar Rose heeft het gehoord en kijkt me vragend aan. "wat is er? Als je de film niet leuk vind dan gaan we wel een andere film kijken, hoor."
Ik schud mijn hoofd. "Nee joh, er is niets."
"Mooi zo,"
We kijken weer naar de film. Na een tijdje verschijnt de aftiteling in beeld.
Stefan rekt zich uit. "Toch altijd wel leuk om te zien. Zoals Edward stiekem de hele film opschept over zijn vampier gebeuren,"
Rosalie kijkt hem quasi boos aan. "Hé! Edward schept niet op!"
Stefan schiet in de lach. "Echt wel."
Rosalie geeft hem een zachte por tussen zijn ribben. "Niet!"
"Jawel!"
"Ik weet zeker van niet!"
"En hoe weet je dat dan?" Vraagt Stefan.
Rosalie denkt even na. "Nou oké, hij schept inderdaad op. Maar hij is wel ontzettend sexy!"
En dat moeten Stefan en ik het mee doen. Een sexy vampier.

-

Woehoeee weer een hoofdstuk! Thank you x
5 comments voor het volgende hoofdstuk