Little Secret (Voltooid)

Hoofdstuk 6-mensenbloed

Opeens begin ik keihard te lachen. Ik val van de bank af van het lachen. Dealorian kijkt me vreemd aan, maar dan begint ze mee te lachen. Met tranen in onze ogen rollen we over de grond. Na een kwartier hikken we nog een beetje, maar de slappe lach is over. Gelukkig. Mijn moeder komt binnen. "Heb je nou wat gegeten, Rosalie?"

Ik knik. "Jep." Lieg ik.

"Oké mooi!" Mijn moeder kijkt op haar horloge. "Ik ga naar Bingo, doeii!"

Ik glimlach. "Doei mam."

"Doeii RoseDealor."

"Voorzichtig zijn he! Enne.." Mijn moeder knipoogt. "Eet je zusje niet op."

-

Waar blijft hij nou? Het is al 3 uur s'ochtends en we hadden afgesproken om 2 uur. "Sam?" Roep ik nog een keer heel zacht. Na nog 10 minuten te hebben gewacht geef ik het op. Ik snak naar bloed en dat Sam te laat is helpt ook niet echt. Ik sprint weg. Mijn neus gaat de lucht in. Hert. Ik ruik zijn bloed op afstand. Ik schiet als een kogel door het donkere bos. Opeens sta ik met een ruk stil. Mensenbloed!! Mijn ogen schieten alle kanten op. Ik probeer mezelf over te halen om naar het hert toe te gaan, maar mijn benen luisteren niet. Ik ren op de geur van het mensenbloed af. En daar, midden op een open plek, ligt een jongen. Zijn bruine haar hangt wild over zijn gezicht. Hij is mooi. Maar hij zit onder het bloed. Ik kijk op door een geluidje. Ik draai me om. Sam.

Hij heeft bloed op zijn lippen en zijn ogen staan geschrokken. "Rose.. Rosalie... Ik kan het uitleggen!"

Ik schud misprijzend mijn hoofd. "Hoe kun je. Je laat me eerst uren wachten en dan dit!"

Ik loop naar de jongen. Ik kniel neer en hou mijn hand op zijn buik. Hij ademt nog. Ik merk niet eens meer dat er zoveel bloed is. Het enige dat ik weet is dat ik deze jongen wil redden. Ik veeg wat haar van zijn bezwete voor hoofd. De ogen van de jongen gaan op een kiertje open. "Niet bang zijn.. Het komt allemaal goed." Zeg ik zacht tegen hem. Ik til hem op.

"Kom mee.." Mompelt Sam. "Mijn huis." We rennen voorzichtig maar snel naar zijn huis. De hele weg let ik op de vreemde jongen. Hij ligt roerloos in mijn armen. Af en toe gaat zijn mond open en kreunt hij heel zacht. Bij Sam's huis gaan we naar binnen. Sam houdt zwijgend de deur open zodat ik naar binnen kan. Ik loop de eerste de beste kamer in. Het is de woonkamer. Perfect. Ik leg de jongen op de bank. Het kan me niet schelen dat Sam's bank onder het bloed komt.

"Sorry.. Ik... Ik kan dit niet.." Sam houdt zijn hand voor zijn mond en gaat naar buiten. Ik kijk zoekend om me heen. Daar. Een handdoek. Ren ermee naar de keuken en houd hem onder de kraan. Snel schiet ik naar de jongen. Ik veeg het bloed van zijn hals. Er zitten twee perfecte gaatjes in zijn hals. Ik veeg er met de natte handdoek overheen. De jongen heeft veel bloed verloren, maar hij zal het wel redden. Ik leg een kussen onder zijn hoofd en ik ga op zoek naar een deken, wat nogal moeilijk gaat in een vampier huis omdat we het nooit koud of warm krijgen. Uiteindelijk vind ik een fleecedeken. Ik leg het voorzichtig over de jongen heen. Ik ga naast de bank op de grond zitten en leun met mijn rug tegen de bank. En Ik kijk naar de jongen.

POV Sam (eerste keer :D)

Woedend ben ik. Ik ren door het bos. Wat een klootzak ben ik toch! Hoe kon ik hem nou bijten!? Rosalie vergeeft het me nooit! Maar eigenlijk mag die jongen wel doodgaan van mij. De klootzak. Hoe Rosalie naar hem keek. Net toen ik dacht dat ik een kans kon maken. Maar nee hoor. Komt die jongen het weer verpesten. Ik ren naar mijn huis. Ik zie door het raam dat Rosalie naast de jongen zitten. Af en toe aait ze over zij hoofd en zegt iets tegen hem.

Ik grom, maar dan geef ik me over en ga op een steen zitten.

Pov Rosalie

Ik aai over zijn hoofd. "Het komt goed oké?"

De jongen kreunt. Hij wordt wakker zie ik. Verbaasd knippers hij met zijn ogen. Hij wil overeind komen maar hij valt weer terug in de kussens.

"Rustig maar. Blijf maar liggen..." Fluister ik. De jongen kijkt geschrokken opzij.

"Wie ben jij?"

"Rosalie. Hoe heet jij?"

"Ik ben Stefan (a/n je zegt het op z'n Engels)"

"Hoi Stefan.." Zeg ik. Stefan.. Hm.

"Hoi Rosalie" zegt Stefan.

We kijken elkaar even aan, en dan kijken we beschaamd weg.

"Wat is er gebeurd? Wat doe ik hier?" Stefan begint door te hebben dat hij niet thuis is.

"Je bent... Aangevallen door een beest. In het bos. Een vriend van mij en ik zagen je en hebben je hiernaartoe genomen. Je hebt veel bloed verloren, dus ik denk dat je rustig aan moet doen."

Ik zeg maar niet dat Sam het was.

Stefan kijkt me verward aan. "Wat voor beest? Oh..." Hij kijkt wazig voor zich uit.

"Wat?"

"Ik weet.. Was het een beest? Ik dacht dat.. "

"Je dacht dat wat?" Vraag ik

"Ik dacht dat ik een mens zag!" Stefan kijkt me aan. "Ik liep door het bos.. Want..." Hij slikt even. "Ik betrapte mijn vriendin toen ze zoende met een andere jongen... En ik moest nadenken. Daarom liep ik het bos in, maar ik wist de weg niet meer terug. En toen viel ik. Opeens hoorde ik gegrom en het volgende moment lag ik op de grond. Ik dacht dat het een mens was, maar dat zal wel verbeelding zijn geweest."

Ik bijt op mijn lip. "Ik denk dat je je het inderdaad hebt verbeeld." Snel kijk ik weg van zijn mooie bruine ogen.

"Ga maar weer slapen. Of heb je honger?" Twijfelend kijk ik hem aan. Hij schud zijn hoofd. "Nee."

"Oké" ik kijk naar Stefan die met gesloten ogen op de bank ligt. "Ik ga Sam zoeken, oké?"

Stefans ogen gaan iets open. "Welke Sam?"

Ik grinnik. "Mijn Sam. Ik stel je straks wel aan hem voor." Ik aai nog even over zijn bezwete voorhoofd. "Tot zo."

Stefan sluit zijn ogen. "Tot zo.." En dan valt hij in slaap.

Ik open de deur. Ik zie Sam zitten. Ik ga naast hem zitten op een steen.

Ik kijk naar de sterren. Ik voel dat Sam naar me kijkt. "Soms wou ik dat ik gewoon was."

Sam zucht, "het spijt me, ik had Stefan niet mogen bijten.."

"Inderdaad."

Er valt een pijnlijke stilte. Na een kwartier sta ik op. "Ik ga kijken hoe het met Stefan gaat, ga je met me mee?"

Sam knikt en staat op. Ik pak vriendschappelijk zijn hand en knijp er even in. Dan laat ik hem weer los en loop. Naar binnen.

"Heb je nog ergens eten in huis, Sammie?" Vraag ik terwijl ik naar Stefan kijk.

"Ja, we, ergens beschuit en soep ofzo." Zegt Sam afwezig.

Ik loop naar de keuken. Het is er stoffig omdat Sam er net woont en omdat hij nooit kookt. Ik trek een kastje open en bingo. Ik zie een blik soep staan. Ik pak hem uit de kast. Nu nog een pannetje. Ik kijk om me heen. Daar, een klein steelpannetje. Ik giet de soep erin en steek het gas aan. Ik zet het pannetje erop. Zo. Klaar is de Vampier.

-

OMG thans voor de 120 reads! Ik ben er zo blij mee! THANK YOU 😘😘

By the way,

Ik ga waarschijnlijk elke zondag updaten, maar ik denk ook daar voor want ik vind het super leuk om te schrijven :)

COMMENT~VOTE~STEM please!

Ik ga verder bij 5 comments :)