Little Secret (Voltooid)

Hoofdstuk 8-ruzie met Sam

Gek genoeg ben ik niet bang. Rosalie en Sam zijn aardige vampiers.
Ik vertrouw ze wel. Ik bedoel, Sam heeft me dan wel gebeten, maar daar zal hij wel een hele goede reden voor hebben. En Rosalie? Wie vertrouwd haar nou niet?
-
Pov Rosalie
"Sam?" Vraag ik. Ik zit in de klas en ik verveel me.
Ik krijg geen antwoord.
"Sam?"
Stilte.
"Sam ben je daar?"
"Ja." Godzijdank hij zegt iets.
"Sam wat is er?"
"Sam?" "Sam kom op!"
Geen antwoord. Ik wacht nog een paar minuten.
Nu ben ik er klaar mee. Ik schuif mijn spullen in mijn tas en loop richting de deur.
" Rosalie! Blijf hier!" Hoor ik mijn leraar zeggen. Ik draai me om.
"Ga maar zitten Rosalie." Zegt mijn leraar.
Ik schud mijn hoofd. "Nee sorry meneer Hoefe, ik moet iets doen."
"Dat gaat zomaar niet!" Zegt hij. "Zitten nu." Hij wijst naar mijn stoel. Ik kijk er even naar en maak dan een beweging naar de deur. Het is doodstil in de klas.
"Ga je maar melden bij de directie." Zegt meneer Hoefe. "Ga je maar melden voor onacceptabel gedrag."
Ik schud weer mijn hoofd. "Nee. Het spijt me meneer. Ik had heel graag bij u les willen zijn, maar ik denk dat ik de les deze keer niet helemaal kan volgen. Het spijt me. Fijne middag." Ik doe de deur open en loopje klas uit.
Ik ren zo'n beetje de school uit. Ondertussen probeer ik met Sam te praten. Ik pak mijn overige boeken en jas uit mijn kluisje. Ik sluit hem weer en draai me om. Ik kijk door de ramen van de klassen door. Ik zie vooral verveelde gezichten.dan begin ik weer harder te lopen, richting de uitgang. Ik duw de deur open en loop naar buiten. Ik zie wat rokende mensen staan. De geur van rook dringt mijn neus in, gadver. De jongens steken grijnzend hun hand op. "Yo Rose." Roept een jongen. Ik steek mijn hand op en loop snel verder, richting het parkeerterrein.

Ik ren het parkeerterrein op. Ik schiet in mijn autostoel, er is toch geen kip te bekennen.
"Sam, sukkel. Ik weet dat ik niet zo had moeten reageren gisteren toen je me kuste,maar kom op!!"
"Sam? Wat is er gebeurd?"
Ik rij te hard naar Sam's huis toe. Voor zijn huis rem ik. Ik stap uit en gooi met een klap de autodeur dicht. Ik been het huis in. Ik ruik Stefan en Sam's geur. "Sam! Stefan?" Roep ik.
"Hierzo," roept Stefan. Ik loop de woonkamer in. Ik zie Stefan op de bank zitten. Hij kijkt tv.
"Wat is er met Sam gebeurd?" Vraag ik een beetje paniekerig aan hem.
"Niets?" Hoor ik Sam's stem uit een hoek komen. Ik draai mijn hoofd om en kijk recht in de ogen van Sam. Hij leunt tegen de muur. Hij draagt een zwart spijkerjasje en een gescheurde jeans. Ik bijt op mijn lip. "Klootzak." Sis ik dan. Ik draai me met een ruk om en loop de kamer uit. Ik begin keihard door het bos te rennen. Een traan rolt over mijn wang. Met een woest gebaar veeg ik hem weg. Ik dacht dat er iets ergs was gebeurd! Ik maakte me zo'n zorgen en dan blijkt het dat hij... Dat Sam gewoon geen zin had om te reageren! Takken zwiepen langs me, volgens vliegen krijsend weg. Ik hoor hun vleugels klapperen en hun nagels over de bomen krassen. Ik begin harder te rennen. Ik moet mijn woede en teleurstelling kwijtraken.

POV Sam.

Ik zit met Stefan tv te kijken. Leuke gozer trouwens, kun je mee lachen. Opeens hoor ik Rosalie's stem in mijn hoofd. "Sam?"
Ik reageer niet en blijf naar de tv kijken. Een auto crasht tegen de muur.
"Fake." Mompelt Stefan. "Kan dat niet wat echter?"
Ik schiet in de lach. "Inderdaad."
"Sam?" Hoor ik weer. Ik zucht geërgerd. Ik ga niet antwoorden. Ik weet niet waarom, maat ik heb gewoon geen zin.
"Sam ben je daar?" Hoor ik.
Ik besluit te antwoorden. "Ja."
"Sam wat is er?" Zegt Rosalie.Eens even denken.. Misschien heb je me gister nogal pijnlijk afgewezen?
Sam?" "Sam kom op!" Hoor ik Rosalie zeggen. Opeens hoor ik een autodeur. Ik ruik even. Rosalie. Ik hoor haar voetstappen. "Sam. Stefan?" Roept ze. Ik ga in een hoek staan en leun tegen de muur. "Hierzo!" Roept Stefan. Rosalie komt te kamer in. Al het slechte wat ik over haar dacht verdwijnt als sneeuw voor de zon. Haar bruine krullen hangen rond haar gezicht. "Wat is er met Sam gebeurd?" Vraagt ze paniekerig aan Stefan.
"Niets?" Vraag ik verbaasd. Ik zie Rosalie verbaasd mijn kant op kijken. Dan bijt ze op haar lip. "Klootzak." Sist ze zo zacht dat ik het alleen kan horen. Ze draait zich om. Haar pijpenkrullen draaien mee. Rosalie beent de kamer uit. Ik hoor haar keihard wegrennen. Stefan kijkt me raar aan. Ik ren naar de deur. "Ik ben zo terug!" Roep ik en ik ren achter Rosalie aan. Ik ren het bos in. Mijn ogen schieten alle kanten op. Ik volg haar geur. Mijn armen schieten langs mijn lichaam. Ik ren zo hard als ik kan. Ik hoor haar lopen. "Rose!" Roep ik. Ik probeer harder te rennen. Ik zie Rosalie achterom kijken. Haar ogen staan verdrietig. Ik spring over wat boomstammen en beekjes. "Rose please wacht op me!!" Ik heb haar bijna vast. Dan gaat Rosalie nog iets harder rennen. We komen bij een kloof aan. Rosalie springt naar beneden. 100 meter lager komt ze gehurkt op de grond aan. Ik spring haar achteraan. Rosalie rent ondertussen verder. Ik druk me overeind en ren weer achter haar aan. We komen bij de muur van de kloof aan. Rosalie kan geen kant op. Ze kijkt omhoog en neemt een besluit. Ze pakt wat uitsteeksels vast en klimt omhoog. Hier ben ik goed in. Ik klim haar achterna. Ik ben sneller en al gauw heb ik haar vast. Ik sla mijn armen om haar heen en laat me vallen. Ik trek haar met me mee. Samen vallen we weer naar beneden. We vallen op de grond maar ik bescherm haar. Ze zou zichzelf sowieso geen pijn kunnen doen, want we voelen niets meer. Maar voor het gevoel hou ik haar in mijn armen. Ik voel haar schouders schokken. Troostend wrijf ik over haar rug. "Shh.. Stil maar Rose. Alles komt goed nou."
Rose drukt haar gezicht tegen mijn borst.
Ik fluister wat lieve woordjes in haar oor.
Na een tijdje kijkt ze me aan. "Doe dat nooit meer oké? Ik dacht echt dat er iets was gebeurd!"
"Hmhm. Sorry Rose. Het spijt me. Kom, we gaan naar huis." Zeg ik. Ik ga staan en steek mijn hand uit. Rosalie pakt mijn hand en ik trek haar overeind. Opeens staan we heel dicht bij elkaar. Ik kijk in Rosalie's ogen. Die komen steeds dichterbij en dan voel ik haar lippen op de mijne. Ze zijn zachter dan ik me kon herinneren en ze zijn ook bijna gelijk weer weg. Ik rust met mijn voorhoofd tegen de hare. "Dankje," zegt Rosalie.
Ik glimlach. "Dankje waarvoor?"
"Voor die kus."
Ik kijk haar aan. "Graag gedaan. Heel graag gedaan." En we rennen naar huis.
-
Dit was dan weer het nieuwe hoofdstuk! Bedankt voor de 400 reads :D ik ben zo blij! Vergeet niet te voten, commenten, stemmen, of alles wat je wil doen!

Een nieuw hoofdstuk bij 6 comments (1 comment per persoon alsjeblieftdankjewel)