I'm back!! Na 5 dagen even niks meer geschreven te hebben voor dit verhaal, had ik weer zin om een nieuwe hoofdstuk te schrijven!
==========================
Liked by: @Watsematter, @Themediananny, @Damiankars & 1.1 million others
Martingarrix Waddup Chicago, Lollapalooza, here I come!
————
Louisvanbaar Maatjuhh🔥
Garrixsquad Lekker spontaan✌🏻
PizzaMarty I can't wait for Lollapalooza🤩
=====================
Martijn
"Maar hoe gaan we dat nou dan doen met de kamer indeling? Nu Laura erbij is hebben we vijf jongens en drie meiden," zegt Menno, terwijl we met z'n allen in de taxi zitten onderweg naar het hotel. "De kingssize kamer van Martijn aan de drie meiden geven?" vraagt Watse. "Ach, laat Sarah en Martijn toch gewoon samen slapen. Die hebben toch al zo goed als een relatie met elkaar," gooit Louis er spontaan uit en iedereen kijkt Louis aan. Dat lijkt me echt leuk, samen met Sarah. Maar om in de taxi, waar iedereen erbij zit, nou te zeggen dat ik enthousiast ben om Louis zijn idee, lijkt me nou geen goed plan.
"Ja wat, moeten jullie mij niet zo raar aankijken. Hebben jullie gezien hoe klef die twee zijn," zegt Louis onschuldig en wijst naar mij en Sarah. "Willen jullie dat dan wel? Of moet ik wat gaan omboeken?" vraagt Watse en kijkt ons aan. "Ach, ik kan heus wel bij Martijn slapen hoor. Die moeite hoef je echt niet te doen hoor," antwoord Sarah. Ik glimlach. "Zie hem hier eens lachen. Kleine ondeugd dat je bent," grinnikt Louis en ik wil hem een mep geven maar hij duikt snel achter Damian. "Onthoud, dankzij mij hoef je niet alleen te slapen," zegt Louis, die angstig achter Damian zijn rug verscholen zit. "Jaja, het is al goed," zeg ik grinnikend tegen Louis. Hij gaat weer rechtop zitten en ik schud hem de hand.
De taxi stopt voor de ingang van het hotel. Er is een rode loper uitgerold. Ik zucht, ik wil nu het liefst rustig op m'n kamer liggen en niet alle aandacht. Een man komt naar buiten en schuift de deur van ons taxibusje open. Watse loopt naar binnen om alle kamersleutels op te halen, terwijl wij blijven wachten in het busje. Ik doe mijn capuchon op, zodat ik dadelijk niet met al teveel mensen op de foto moet en gewoon naar m'n kamer kan lopen. Ik zie Watse met pasjes in zijn handen weer richting ons busje lopen en Menno schuift de deur weer open. "Hier zijn jullie pasjes," zegt Watse die de pasjes uitdeelt. Daarna stappen we met z'n allen voorzichtig uit het busje. We lopen met het team naar binnen. Het personeel verwelkomt ons. Ik zwaai even en vouw m'n handen tegen elkaar om te laten dat ik dankbaar ben. Daarna loop ik door naar de lift. De rest volgt me en we stappen met het team de lift in. "Zullen we zo beneden besprekingen houden met een drankje erbij?" vraagt José. "Jullie mogen, maar wel zonder mij. Ik ben echt kapot en wil echt slapen," zeg ik en leg m'n hoofd op Sarah haar linkerschouder. "Ja, je hebt je slaap echt nodig Martijn," zegt José en wrijft door m'n haren. "Ja maar echt. Je ziet eruit alsof je vijf jaar onder de grond hebt gewoond ofzo," zegt Laura. Louis, Damian en Menno gniffelen. "En bedankt maar weer!" antwoord ik terug.
Sarah
Louis, Damian, Menno, Watse, José, Laura en ik zitten met z'n allen in het restaurant van het hotel met onze laptops. Martijn is meteen in bed gaan liggen en toen ik nog wilde zeggen dat ik naar beneden ging, lag hij al te slapen. Zo ontzettend schattig!
"Goed, onze laatste week voordat we weer terug naar Amsterdam vliegen. Als eerste wil ik weten van onze camera crew, hoe staat de docu ervoor?" vraagt Watse aan Damian en mij. "tot nu toe is alles goed en zijn we al druk bezig met monteren. En dan kunnen de beelden die we deze week nog filmen er straks ook nog worden bijgevoegd en dan is de docu zo goed als af," zegt Damian en Watse knikt. Dan typt hij wat op zijn laptop. "Trouwens, Sarah, zullen we straks nog even wat foto's maken voor je portfolio?" vraagt Louis aan mij. "Ja leuk! Dan kom ik wel bij jullie in de kamer werken en dan kunnen we gelijk foto's maken. Zo kan Martijn blijven doorslapen," stel ik voor. "Ja, dat is een goed idee! Doen we!" zegt Louis en geeft me een boks.
Na anderhalf uur gezellig te hebben vergaderd, gaan we weer terug naar onze kamers. Ik draag m'n laptop onder mijn arm en stap samen met Louis en Damian de lift uit. Ik zeg de rest nog even gedag, die nog één verdieping omhoog moeten, en loop achter Damian en Louis aan richting hun kamer.
Louis haalt het pasje langs het apparaatje aan de deur en opent de deur. Alles in deze kamer is zo helder en schoon. In een hoekje staan twee koffers. Louis legt zijn rugzak op tafel. "Nou, dit is heel wat anders dan Martijn zijn kamer," zeg ik. "Ja, die jongen krijgt áltijd de grootste kamer," zegt Damian. "Nou, dat bedoel ik nou niet. Jullie hebben alles zo mooi nog ingepakt en geordend. Martijn gooit altijd alles uit zijn koffer. Niet normaal is dat," zeg ik en de jongens grinniken. "Ja dat klopt. En dan haalt hij altijd alles door elkaar. Hij vergeet vaak ook dingen weer terug mee te nemen," zegt Louis die bezig is met het bed op te schuiven. Ik kijk hem schuin aan. "Wat ben jíj nou weet aan het doen, Lou," vraag ik. Louis gaat weer rechtstaan en strijkt zijn t-shirt even recht. "Nou kijk, deze wand is mooi wit. Dat is nou de perfecte achtergrond voor foto's. Alleen staan deze twee bedden ervoor," zegt Louis en wijst naar de twee tweepersoonsbedden. "Zal ik je dan maar even helpen, met deze verbouwing?" vraag ik. "Graag!" zegt Louis opgelucht. Damian komt er ook bij staan en samen maken we de witte muur vrij.
"Oké, dit is dus echt perfect!" zegt Louis enthousiast terwijl hij zijn camera instelt. Ik kijk achter zijn rug mee op het schermpje van zijn camera. "Ziet er mooi uit, Lou," zeg ik tegen Louis en geef hem een schouderklopje. "Dankje, dankje," antwoord Louis. Dan draai ik me om en zie Damian aan het bureautje zitten editten. Als ik naar hem toe wil lopen, om te kijken hoe ons project ervoor staat, word ik geroepen door Louis. "Saar, als je wilt kan ik al foto's maken voor je portfolio. Voordat dadelijk die zon weer vervelend gaat doen met het ligt," zegt Louis. Ik knik en pak m'n camera erbij.