NAKAYUKO at nakatingin sa mga graba si Micky. Kainitan ng araw. Nagre-reflect ang sinag sa mga bato. Kumapit sa braso niya si Olivia.
"Pinuntahan ako ng ninong kagabi." Sabi niya. "Aayusin na daw nila nung abogado ang pagsuko ko. Menor de edad naman daw ako, hindi ako isasama sa mga ordinaryong kriminal."
"M-Mabuti na siguro 'yon, Micky. Hindi ka naman pababayaan ni Sir Rius at Tito Ante."
"Hindi na tayo magkikita."
"Dadalawin kita maski saan ka pa nila ikulong."
"Hindi 'yun." Aniya. "Parang naintindihan na raw ng ninong kung ano ang nangyari sa reactor. Nagka-power surge dahil sa mga kidlat, nung nabuhay, umabot sa one point twenty-one 'yung gigawatt ng electric power.
"May sinabi pa s'ya tungkol sa position at momentum...hindi ko naintindihan, hindi kasi ako nakikinig sa physics. Basta, parang...pag malaki ang energy, konte ang time na kailangan para gumalaw. Mas mabilis. Parang kotse. Kaso ang nangyari sa 'yo, imbes na sa kalsada ka umandar, sa time. Dahil dun sa overload ng power. Kung hindi pa daw naubos ang power, baka mas malayo pa ang narating mo na future. Nagkataon na sa year na 'to naubos 'yung power. In short, kung mare-replicate n'ya 'yon, may chance kang makabalik sa pinanggalingan mo. Kayang-kaya naman ni Ninong ayusin 'yon. Hindi na tayo magkikita."
"But....we have time, Micky. For as long as there is time...hanggang umaandar ang orasan, naniniwala ako--"
May babaing lumapit sa kanila, staff sa resort base sa uniform, "Excuse me."
"Po?" Sagot ni Olivia.
"H-Hinahanap n'yo daw si Aling Yolly."
"Sana." Sagot ni Micky. "Kaso, sabi sa front desk, wala na daw s'ya." As in, namatay na. Kaya naroroon sila sa labas ng resort entrance, nag-aabang ng masasakyang jeep pabalik sa palengke ng bayan.
"Sino kayo? Bakit n'yo hinahanap ang nanay?" Tanong ng babae. Nasa bente pataas ang edad, katamtaman ang pangangatawan.
"Nanay?" Si Olivia.
"Lola ko s'ya, ang Nanay Yolly. S'ya ang nagpalaki sa akin at sa mga kapatid ko. S'ya rin nagpaaral sa 'kin. Ako ang manager dito ngayon. Emily...Ems na lang."
"Ma'am Ems, nice to meet you po. Ako po si Micky, ito naman po si Olivia." Nakipagkamay sila sa babae.
"Hindi naman po kami kilala ng lola n'yo. Hindi rin po namin s'ya talaga kilala, n-naikwento lang ng sister ko na nakausap n'ya one time si Aling Yolly. Gusto sana namin tanungin tungkol doon, kaso--"
"Condolence pala, Ma'am Ems. Kailan pa ba nawala si Aling Yolly?"
"Recently lang. Ano ang itatanong n'yo sa nanay?"
Nagkatinginan sina Micky at Olivia.
Si Mick yang nagpaliwanag, "Mama ko ang napatay dito noon...1995."
Napamulagat si Ma'am Ems, "N-Naririnig ko nga 'yun kay Nanay. Simula nung bata pa 'ko, kinukwento na n'ya."
Tumango si Olivia, "Naikwento n'ya rin sa kapatid ko na nag-check in dito last October. Parang base kasi sa kwento ng sister ko, malapit si ALing Yolly sa mama ni Micky. Gusto lang namin sanang marinig mismo kay Aling Yolly, baka sakaling malinawan kami sa nangyari sa mama ni Micky."
Tumango ang babae, "Naiintindihan ko naman ang pakiramdam ng ganyan." Sabi nito kay Micky. "Yung lahat, naniniwala na aksidente ang nangyari pero ikaw , alam mong hindi."
"What do you mean?" Tanong ni Olivia.
"Nahulog sa hagdan ang nanay. Aksidente raw sabi ng mga pulis. Kasi nga naman, matanda na s'ya, sixty-five." Umiling ito, "Pero malakas pa ang nanay. Hindi 'yun basta-basta mahuhulog."
"Saan s'ya nahulog? Sa inyo?" Tanong naman ni Micky.
"Sa hagdan nung lumang ospital sa bayan. Isa pa 'yung nakakapagtaka. Kung bakit nandun si nanay. Sabi baka daw mangungutang, me lending office kasi dun...ahm, pasok muna ulit siguro kayo? Mainit dito, doon tayo sa lobby."
Maliit lang naman ang Valencia's kung ikukumpara sa ibang resorts. Pero paborito iyon sa kanila na pagdausan ng mga reception ng binyag, kasal. Pati na rin mga debut at team building seminars ng mga local na companies.
Ang lobby ay nakaharap na sa main swimming pool. Mayroon pang dalawa sa likuran, accessible sa pamamagitan ng footbridge na matatanaw buhat sa lobby. Sinilbihan muna sila ni Ma'am Ems ng iced tea at mammon bago ito naupo sa tabi nila.
"Bakit hindi ka naniniwala na naaksidente ang lola mo?" Tanong agad ni Olivia. Tinikman naman ni Micky ang iced tea.
"Kasi nga, malakas pa 'yon. Walang sakit. Walang rayuma. Maliit nga lang si lola at medyo payat kaya napapagkamalang mahina. Pero ganun talaga ang katawan nun kasi hindi s'ya kumakain ng madami."
"Accidents happen." Sabi ni Micky, "No offense ha."
Tumango si Ma'am Ems, "'yan rin sabi nila. Tatanggapin ko naman kung hindi lang may hawak-hawak na butones si nanay nung makita s'ya ng mga tao dun sa ibaba ng hagdan. Parang...nadakot n'ya an butones ng damit nung tumulak sa kanya---naniniwala ako na tinulak talaga s'ya. Sabi naman ng mga pulis, pwedeng hawak na talaga ni nanay 'yung butones bago pa s'ya mahulog. Walang witness, walang signs of struggle."
"Ano'ng klaseng butones?"
"Sa blouse siguro or dress. Pwede ring cardigan. Malaki, eh. Parang piso tapos green s'ya. Plastic. Walang ganung damit ni nanay. Maski ako or mga kapatid ko." Tumingin ito kay Micky, "Kaya naiintindihan ko na naisip mong hanapin si nanay at magbakasakali. Pag walang gustong makinig sa 'yo, ikaw na talaga mismo ang gagawa ng paraan, di ba?"
Tumango si Micky, "Obvious naman na murder ang nangyari sa mama ko. Kaso...wala namang nangyari sa imbestigasyon. Kinalimutan na nila . Kung may lilitaw raw na bagong lead, dun pa lang uli sila mag-iimbestiga. Madami daw kasing dapat unahin, hindi puwedeng ubusin ang panahon at manpower sa isa lang kaso."
"Ang natatandaan ko lang na kwento ni nanay tungkol sa mama mo is kilala n'ya 'yun. Dating estudyante sa Filomena. Naging janitress si nanay dun. Tanda n'ya raw ang mama mo kasi--" medyo nag-alanganin si Man Ems, "halata daw n'ya na buntis noon. Kasi nga, hilot s'ya. Alam na alam n'ya ang babae pag buntis."
Hindi na nagsalita si Micky, hinayaan na lang niyang magpatuloy ang babae,
"Eventually, huminto nga raw ang mama mo, hindi na n'ya nakita. Until that day na nandito sa resort 'yung mama mo kasi may meeting dito 'yung taga-bangko. Magla-launch sila ng SME program that time, nag-invite sila ng mga resource person para tanungin anu-ano ang kailangan para effective 'yung service..ano gusto ng mga clients pagdating sa loans, mga ganun. Invited ang mama mo kasi kakilala n'ya 'yung taga-bangko."
"Ano'ng bangko?" Napadukwang pa si Olivia.
"AgriCom...wala na 'yun ngayon, ang alam ko, nabili na ng CTB."
Nadakot ni Olivia ang braso ni Micky, "That's where she works. Si Marife."
"Sino 'yun?" Si Ma'am Ems.
"S-Stepmother to be n'ya." Sagot ni Micky. "May nabanggit pa ba ang lola mo tungkol sa mama ko noong araw na 'yon?"
"Trini...Trini ang pangalan ng mama mo, di ba?"
Tumango si Micky.
"Sabi ng nanay, pagpasok daw n'ya sa kwarto, nakaupo ang mama mo sa kama , may hawak na picture, tinitingnan. Picture ng damit. Nagulat daw si nanay kasi tanda n'ya rin 'yung damit. Nakita na daw n'ya 'yun. Sa prom. Suot ng isang estudyante. May pinakita raw class picture ang mama mo kay nanay, tinuro ni nanay kung sino dun ang mga suot nung damit. Binilugan pa daw nila ng ballpen."
note: Alam nyo ga gaano kahirap sulatin 'to? HAHAHAHA
dami kong nalagas na buhok sa nobelang ito at ako mismo, hindi ko alam paano ko nabuo eventually. Amazing yung moments na, everything just feel into place. I live for those moments, talaga as a writer. 'yun ang 'high'. Addictive s'ya, kaya i can't stop writing.
hindi laging smooth at plakado ang buhay, pero as long as, nakakasulat ako ng kwento, feeling ko naaayos rin ang buhay ko...or at least, there's something in my life na kaya kong ayusin.
'gang sa muli!