Mesaiyah's Point of View
Sa school ang venue ng grauation ball at patapos na ang speech ng valedictorian namin (pointing to Dianne) nang makarating kami at madilim na ang paligid.
"Have a happy and SAFE night guys! Enjoy!"
"Woooh!" Nagsigawan ang mga estudyante nang matapos na siyang magsalita. Maingay at magulo ang buong court pero halata ang kasiyahan sa kanilang mukha. Ito na ang huling araw ng pagsasama-sama nila kaya nilulubos na nila. Lalong nagkagulo nung pinlay ng DJ ang song na Rude by Magic samantalang ako, I mean kami ni Anhiro ay nakaupo lang sa isang tabi at pinapanood silang sumayaw.
"Hindi ka naiinggit sa kanila? Ang saya-saya nila tapos ikaw nakaupo lang jan." napatingin ako sa nagsalita.
"Hindi ako marunong sumayaw atsaka baka malunot lang ako diyan, ang dami-daming sumasayaw. Ikaw? Bakit hindi ka sumasayaw?"
"Hindi ako sasayaw hangga't hindi ka sasayaw." sagot niya. Sus! Arte neto. Napabaling ang tingin ko kay Maysel na nagsasayaw sa gitna kasama ang kanyang boyfriend. Nang makita niya rin kami, lumapit sila samin.
"You so look beautiful." sabi ko kay Maysel.
"Thanks. You too." sagot niya.
"By the way, bakit nanunuod lang kayo? Bakit hindi kayo sumasayaw? Para kayong mga tuod diyan." Sabi niya.
"Ah, hindi kasi ako marunong sumayaw kaya okay na kaming pinapanood kayo." sagot ko.
"Sumayaw na kayo Prince and Princess. Ngayon lang 'to kaya enjoyin niyo na.Wag niyong imiss ang isang bagay na alam niyong once in a lifetime lang ang mangyayari." nakakakonsensya naman yung sinabi ni Razec.
"Namimilit sila." Tumayo si Anhiro at inilahad ang kamay sakin. Ayokong sumayaw, nakakahiya pero..sige na nga. I only live once. Hinawakan ko ang kamay niya at nagpunta na kaming gitna. Rock ang music kaya ang gulo as in sobrang gulo, 'yun bang akala mo may world war sa sobrang gulo. Kung ano-ano lang ang pinaggagawa namin, nagtatalon, nagsasayaw ng kung anong style na kahit haggard na ay tuloy pa rin at maya-maya ay biglang nagbago ang tugtog. Rock turns to romantic music. Yung iba nagsialisan na sa gitna samantalang kami ay nanatiling andoon.
Now playing: Moonlight over paris by Paolo Santos
Du ru rum du ru rum du du
You say you've been overseas
I say over where
You say just a holiday
My Alsatian heir
I say I've been working late, working overtime
Haven't seen that sun since sixty-nine
Nakahawak siya sa bewang ko at ako naman ay sa kanyang balikat, ang totoo. First dance ko siya, nung JS prom kasi namin hindi ako umattend. Wala naman talaga akong hilig sa mga ganito eh, ngayon lang. Si Angelo, wala din hilig sa ganito kaya ayun nagsosolo kami sa favorite place namin. By the way, speaking of my bestfriend. Hindi ko alam kung namamalik-mata lang ako o talagang nakita ko siya kanina. Parang nakatingin kasi siya sakin pero bigla namang nawala. Namamalik-mata nga lang siguro ako.
Does the moonlight shine on Paris
After the sun goes down
If the London Bridge is falling
Would anybody hear a sound
If you follow that sunset will it ever end
Oh Does the moonlight shine on Paris
Oooh du ru
U ru rum du ru rum du du
"Anong iniisip mo?" ang nakatungo kong ulo ay napatingala sa kanya.
"Ah. Wala." sagot ko at tumungo ulit ako.
"Handa ka bang mamatay para sakin?" tumingin ako sa kanya na nagtatanong.
"Anong klaseng tanong 'yan?"
"Handa kang mamatay para sakin?" ulit niyang tanong.
"Hindi ko alam."
"Kung hindi mo alam ang sagot, hindi ka handang mamatay para sakin."
"Diba Prince ka. Ang Prince dapat ang handang mamatay para sa kanyang Princess. You are my knight in shining armor right? I'm a damsel and you're going to save me in distress." sagot ko.
Oh and how can you just walk away
Was it something that I said
I see only black and white
You see green and red
You believe in miracles
Water into wine
I'll believe when it makes the New York Times
Does the moonlight shine on Paris
After the sun goes down
If the London Bridge is falling
Would anybody hear a sound
If you follow that sunset will it ever end
Does the moonlight shine on Paris will it ever end
Du ru rum du ru rum du du
"Simula nang makilala kita. Simula nung araw na binili kita sa mga magulang mo, lagi na akong handang mamatay para sa'yo." napatungo tuloy ulit ako sa sagot niya. Siya handang mamatay para sakin pero ako, hindi ko alam ang sagot. Napabitaw ako ng hawak sa kanyang balikat.
"Uhh..p-punta lang muna akong comfort room." hindi ko na siya hinintay pang sumagot, nagdiretso na agad akong cr.
Oh ooh
Does the moonlight shine on Paris
After the sun goes down
If the London Bridge is falling
Would anybody hear a sound
If you follow that sunset will it ever end
Does the moonlight shine on Paris will it ever end
Du ru rum du ru rum du du
Will it ever end
Nakaharap ako sa salamin, tinitingnan ko ang aking sarili. Ano ba dapat ang sinagot mo sa tanong niya? Handa ba akong mamatay para sa kanya? Huminga ako ng malalim. Masasagot ko din ang tanong na 'yan balang araw. The prince was ready to die for his princess but the princess didn't know if she's ready to die for his prince. Unfair ba ang princess? o siguro hindi niya lang talaga kayang mamatay para sa prince.
I took a deep breath again. He is a prince of Yakuza in Japan and I certainly know that death is always with us but dying because of someone I love. I guess I'm not ready for it.
Inayos ko lang ng konti ang buhok ko at napagdesisyonang lumabas na ng cr pero sa paglabas ko, may humarang sa daan ko. Guess who? O__O ANGELO? May kasama siyang dalawang lalaki. Hindi nga ako nagkamali sa nakita ko kanina, si Angelo nga.
"K-kamusta?" Tanong ko.
"S-sorry, Mesaiyah." sagot niya. Kumunot ang noo ko at biglang may panyong itinabon sa aking bibig ang isang lalaking kasama niya.
***
Angelo Point of View
Bakit ko ba gagawin ko 'to? Sa nakikita ko masaya naman na siya sa piling ni Anhiro at kung kukunin ko pa siya. 50-50 ang possibility na sumama siya sakin atsaka wag ko nalang kaya ito gawin, mukhang magugulo ko lang sila pero ayoko ding mamatay siya ng dahil sa lalaki na yan.
Pinapanood ko silang sumayaw. Masakit, sobrang sakit. Mahal ko siya pero hindi ko siya magawang ipaglaban kasi wala naman talaga akong sapat na panlaban eh. Bestfriend pa din ang turing ko sa kanya, ewan lang sa kanya kung ganon pa din ang turing niya sakin. At kung lalaban ako, talo pa rin ako. Pinunasan ko ang luhang tumulo sa aking mata, nakapagdesisyon kana Angelo kaya wag ka ng magback out. Kanina lang kausap ko ang babaeng nagngangalang Kosuri at ang sabi fiance siya ni Anhiro.
Ha! May fiance na pala pero nagawa pang agawin si Mesaiyah sa buhay ko. Hindi na nakontento sa kung anong meron siya.
FLASHBACK
"Nakahanda na ang kotse para sa inyo." nakasandal siya sa kulay red niyang motor at tinapon niya ang sigarilyo sabay tinapakan.
"Dalhin mo siya kung saan mo gusto basta malayo sa amin ni Anhiro." inilagay niya ang kamay nya sa bulsa ng pants niya habang nakacross ang feet.
"Kung alam mo lang ang dinulot sa buhay ko ni Mesaiyah *evil smile* sa wakas, mawawala na siya."
"Paano kung ayaw niyang sumama sakin??" tanong ko.
"Tanga ka ba?Kikidnapin mo siya ha!? Kikidnapin. Kapag nawala na siya sa paningin ni Anhiro, dun ka kukuha ng tiyempo. May kasama kang dalawang lalaki, mamaya nalang darating na 'yun." Sht!Gagawin ko ba talaga ito?
"Ayaw mong mamatay ang bestfriend mo kaya mo 'to gagawin diba? Ikaw nalang ang pag-asa ko kaya wag kang papalpak." –siya
Napatingin ako sa dalawang taong paparating. Eto na yata ang sinasabi niyang makakasama ko sa pagdukot kay Mesaiyah.
"Boss!" Tawag nung dalawang lalaki at tumingin naman si Kosuri.
"'Yan yung makakasama mo at siguraduhin niyo lang talaga na wag kayong papalpak."
"Opo, boss!"
"Samahan niyo na siya!" Pumasok na kami sa school kung saan dati akong nag-aaral. Pagpasok namin ay agad ko siyang nakita, nakaupo lang kasama si Anhiro. Akala ko nga nakita niya ako buti nalang at maraming tao ang sumasayaw sa gitna kaya nakapagtago agad ako.
Lumapit sa kanila si Maysel, sa pagkaka-alala ko ay kaklase ko din siya dati. Inilahad ni Anhiro ang kamay niya at hinawakan naman ito ni Mesaiyah, nagpunta silang gitna at sumayaw din. Hindi ko alam kung pano ko siya kikidnapin. Medyo lumapit kami sa kanila at nakisabay sa ginagawa ng mga tao sa gitna. At maya-maya'y ang maingay na tugtog ay naging romantic love song. Ang iba ay umalis na at ang iba ay nanatili. Hinigit ko ang isang babaeng aalis na sana at siya nalang ang isinayaw. Nag-uusap silang dalawa pero hindi ko ito marinig. Nakita ko nalang si Mesaiyah na umalis sa gitna ng pagsasayaw nila ni Anhiro.
END OF FLASHBACK
Ito na ang pagkakataon ko. Kinakabahan ako sa ginagawa ko. Sht! Hindi ko alam kung tamang kidnapain ko siya pero ito lang ang paraan para mabawi ko siya. No choice. Kung hahayaan ko naman si Mesaiyah sa piling ni Anhiro mamamatay siya. I don't understand whenever it comes to her my decision ends in No Choice despite the fact that I have always a choice. Maraming paraan pero hindi mo lang talaga alam kung ano ang nararapat na gawin kaya nauuwi sa no choice. 'Yun bang, ayaw mong gawin ito na napipilitan ka lang pero gagawin mo pa rin dahil sa no choice ka na nga, ito nalang ang natitira na paraan.
Sinundan namin siya at pumunta siyang cr. Bahala na! After all ng ginawang pantataboy ko sa kanya, hindi ko alam kung mapapatawad niya pa ako. Hinintay namin siyang lumabas at nang makita niya ako. Kitang-kita ko sa mga mata niya ang pagkabigla.
"K-kamusta?" Tanong niya subalit ang naisagot ko lang ay...
"S-sorry, Mesaiyah." napakunot ang noo niya subalit wala na akong sinayang na oras. Itinabon na ng isa kong kasamahan ang panyo sa kanyang bibig at gaya ng plano ni Kosuri, dinala namin siya sa kotse na inihanda niya para samin. Wala akong kwentang bestfriend. Kahit kailan wala akong kwenta. Wala akong nagagawang mabuti para sa kanya.
Hindi ko alam kung san ko siya dadalhin. Nasa kotse pa rin kami at siya naman ay nasa backseat samantalang pinaalis ko na ang dalawang lalaking katulong ko sa pangidnap sa kanya.
Kinuha ko ang cellphone ko sa aking bulsa. Si Kosuri ang tumatawag. I answer her call.
"Hey! Airplane is waiting for you."
"Ha?"
"Kailangan ko ba talagang ulitin? Ang sabi ko, naghihintay na sa inyo ang eroplano..meaning..umalis na kayo ng bansa."
"Teka! Wala 'yan sa usapan natin ah?"
"Well, pinag-uusapan na nga natin diba? So, umalis na kayo. A.S.A.P!"
"Ang sabi mo ilalayo ko siya. Hindi mo sinabing aalis kami ng bansa." Nakita kong minumulat na ni Mesaiyah ang kanyang mga mata kaya lumabas ako ng kotse para hindi niya marinig ang pinag-uusapan namin.
"Yeah! I absolutely know but this is part of my plan. Hindi ko lang talaga pinaalam sa'yo. Principal niyo lang ang nakakaalam dahil kinausap ko siya. I told her, iblack mail mo si Anhiro. Gagraduate si Mesaiyah in one condition, you should let her go with her bestfriend. End of story."
"Kilala mo naman ang ugali ni Anhiro. Ayaw niyang kinukuha sa kanya ang pag-aari niya." Dagdag pa niya.
"Ako ang nauna." Sagot ko.
"You're right. Ikaw ang nauna pero hindi mo man lang siya kayang ipaglaban kaya kung ayaw mong makuha pa ni Anhiro muli ang bestfriend mo. Sumunod kana lang sa plano ko." Naibaba ko nalang ang cellphone ko. Damnit!
Anhiro Point Of View
"Prince, asan na ang asawa mo?" Tanong ni Razec.
"Nasa cr." maikling sagot ko.
"'Yung girlfriend mo?"
"Nasa cr din. Ah, andiyan na pala." Sagot niya. Napatingin ako kay Maysel na tumatakbo papalapit samin.
"Yung.cellphone.ni.Mesaiyah.nakita ko sa cr." Utal-utal niyang sabi. Agad ko itong kinuha.
"Anong nangyari, Prince?" Tanong ni Razec.
FLASHBACK
Eto talaga ang totoong nangyari. Kausap ko ang principal.
"Matagal ko ng alam na mag-asawa kayo in fact, alam ko ding hindi totoo kayong mag-asawa." Watda!
"Hindi na pala kita kailangang kausapin." tumalikod na ako sa kanya.
"Wait!" Napaharap ulit ako.
"Hindi pa rin siya makakagraduate."
"Alam mo naman ang katotohanan. Bakit hindi pa rin siya makakagraduate?"
"A girl talked to me."
"Who is she?"
"Kosuri." Sinabi ko na nga ba..
"Makakagraduate lang si Mesaiyah, in one condition."
"What is it?"
"Let her go."
"Let Mesaiyah go with her bestfriend." Pota! Napatikom nalang ang mga kamao ko. Nang-iinit. Gusto kong manapak.
"On night grauation ball. Aalis na sila. Aalis na sila." Fck!
END OF FLASHBACK
"Gaaaawd! Asan kaya si Mesaiyah? Baka may masama ng nangyari dun?" Alalang-alala si maysel.
"Wala kang gagawin? Uupo ka lang diyan?" Tanong niya pero tumingin lang ako sa kanya.
"Hanapin kaya natin siya. Tumawag tayo ng pulis." Siya na naman.
"Wag kang mag-alala. He can handle that." Pagpahinahon ni Razec. Tumayo ako at naglakad papalayo sa kanila.
"Saan ka pupunta?" Tanong nilang dalawa pero hindi ko sila sinagot.
I can't let her go. She is mine. She is my MINE. She is my princess. We lived in fairytale and no one can break our love story apart.
***
The end. Joke ^_^
Di nga. The end na nga talaga.