-Sen kim oluyorsunda beni evime kadar takip ediyorsun? Seni polise vermem için bir sebep ver bana!
-Bir de Hana ile komşusun öyle mi? Daha ne kadar düşeceksin?
-Ne saçmalıyorsun?
-Az önce arayan Hana'ydı. Jiyong'un iki yıldır aradığı kızdı... Ama sen bunu zaten biliyorsun. Daha ne kadar düşeceksin demeyeceğim, çünkü ne zaman dediysem hep daha çok düştün.
-Bak sandığın gibi değil.
-Ney sandığım gibi değil! Kendine doktor diyebiliyor musun?! Hyungumun çektiği tüm acıları gördün hemde herkesten çok... Ve Hana'yı tanıdığını söylemedin! Sadece hayatta olduğunu bilmek Ona yetecekken sen sadece sustun!
-Öyle değil gerçekt-
-Kes sesini! Hissettiğin şeye sevgi mi diyorsun? Sevgi diyebiliyor musun? Yaptığın onca alçaklıktan sonra hala sevdiğini mi düşünüyorsun? Hırslı sürtüğün tekisin sadece!
-Düzgün konuş! Sen kimsin ki sana hesap veriyorum!
-Doğru, ben Jiyong hyunga anlatınca ona hesap vermen gerekecek. Emin ol o benden daha yumuşak olmayacak!
-Hayır söyleyemezsin.
-Neden? Neden söylemeyeyim?
-Çünkü... Çünkü zaten yeterince çökmüş durumda ve bunu söylemek... Onu mahvedersin. Yapma.
-Demek Jiyong'u düşünüyorsun? Sen? Ve sen kendini onu mahvedebilecek biri misin ki? Kendini ne ara bu kadar önemli görmeye başladın?
-Seungri
-Kwon Jiyong'u mahvedebilecek tek kadın var... Onla da şu an arkadaşçılık oynuyorsun. Ne kadar mükemmel bir insansın cidden...
Nahyun odanın kapısının açılması ile bakışlarını karşı duvardan çekerek içeri giren arkadaşına yönlendirdi. Girer girmez kendini ranzanın alt katına atmıştı son zamanlarda ortalıkta ruh gibi dolandığının farkındaydı ama "Derdin ne?" diye soracak zamanı olmamıştı. Yattığı yerden kafasını kaldırarak yatağın korumasına tutunup eğildi.
-Chanmin-ahh neyin var?
-Yok bir şeyim!
-Chanmin söyle hadi.
-Aşık oldum.
-Eee? Sorunun nerede olduğunu göremedim.
-Bir hastaya
-Ne?!
-Artık görüyorsun.
-Kızın nesi var? Yoğun bakımdan falan değildir umarım. Ve kimse bilmiyor değil mi?
-Hayır değil. Kimse bilmiyor.
-Nereden tanıyorsun peki? Kaç aydır yoğun bakım da çalışıyorsun sen?
-Üç aydır. Kız hasta hemde çok ciddi. Keşke psikyatriyi ben seçseydim.
-Yoksa?
-Senin hastalarından biri.
-Ne?!
-Evet.
-Kim?
-Bilmiyorum... Yani bakmadım... Eğer hasta kayıtlarına bakarsam mesaj atarım diye korktum. Ve bakmadım.
-Nesi olduğunu nereden biliyorsun?
-Şizofreni.
-Şizofreni.... İyi de benim öyle kız hastam... Yoksa... Jooyoung'dan mı bahsediyosun?
-Bilmem belkide odur.
-Nasıl bir kız?
-Güzel bir kız.
-Çok açıklayıcı oldu gerçekten.
-Muhtemelen o kız. Kaç tane şizofreni hastan var ki?
-Bir tane...
-Senin neyin var? Ruh gibi geziyorsun kaç gündür?
-Bende hastama aşık oldum.
-Sikt... Seni hastaneden atarlar biliyorsun değil mi?
-Biliyorum... Ama elimde olan bir şey değil...
-Gerçi atsalarda sen gidip babanın şirketlerinden birini yönetebilirsin.
-Eğer bunu isteseydim çoktan yapardım.
-Doktor olmayı cidden bu kadar çok mu istiyorsun?
-Chanmin... Şu an inan ne istediğimi bilmiyorum...
-O kadar mı aşıksın?
-Hım?
-Doktorluktan vazgeçecek kadar mı aşıksın hastana?
-Bilmem.
-Bu bence kapalı bir evetti.
-Bilmem...
-İyi anladık bilmiyorsun... Aşık olmak çok bok bir şey.
-Bence de. İnsanın bilmediği yönlerini ortaya çıkarıyor.
Nahyun çalan telefonu ile yataktan kalktı
Tamam şef geliyorum.
-Aşk acısı çekmeye bile zamanımız yok.
-Gitmezsem şef daha başka acılarda çektirecek... Muhtemelen şimdi seni de arar.
Nahyun'un sözünü bitirmesiyle birlikte Chanmin'in telefonu çaldı.
-Peki şef geliyorum.
Özür dilerim... Yb atamıyorum son zamanlarda vizeler falan...
Kitap 5K olmuş
ruh halim;
ÇOK TEŞEKKÜRLER