Dedicated to: dannakatecasila and CynthiaPalmerolaGard
Akira's POV.
Bumaba ako ng sasakyan ng minamaneho ko at tumambad sakin ang malaking mansyong ito kung saan ako lumaki kasama ang mapagmahal kong magulang.
Ang bilis pala talaga ng panahon, akala ko talaga noon mananatili lang akong bata at baby ni mom.
Nag door bell ako at pinagbuksan ako ng yaya namin dito.
"Ma'am Akira, good evening po. Tamang-tama ang dating nyo, dito na kayo maghapunan, kakatapos lang po nilang kumain" sabi nito sakin.
Pumasok ako.
"Hindi na yaya, kakatapos ko lang din mag dinner e, galing ako sa business meeting" sabi ko bago nag diretso papasok.
Mabilis na hinanap ng mata ko ang pinunta ko rito at nakita ko itong nakaupo sa couch at nakatalikod.
Ngumiti sakin si mom ng makita nya ko.
"Look who's here to fetch you" sabi nya sa malambing na tono dito.
Agad agad naman akong nilingon nito at nagtatakbo sakin, sinalubong ko sya ng yakap.
"Mommy! Mommy you're back"
"Yes baby, galing lang sa work si mommy, I missed you" I said. Bumitaw sya sa pagkakayakap sakin at hinalikan ang pisngi ko.
"I missed you more mommy" sabi nya.
"Para naman ang tagal nyong hindi nagkitang dalawa, kakahatid lang sayo ni mommy mo this morning" sabi ni Dad.
"Akira, sa dining table na tayo mag usap" sabi sakin ni mom.
"Come Celestine, dito ka muna kay grandpa, kakain lang si mommy" sabi ni dad kaya mabilis na tumakbo sa kanya si Celestine at kumandong.
Napangiti naman ako sa pagiging sweet ng anak ko.
Yes she's Celestine Snow, my 4 year old daughter.
"Akira, lumalaki na ang apo ko, hindi pa ba sya nagtatanong tungkol sa ama nya?" tanong sakin ni mama kaya napaupo ako sa dining table. I sighed.
Celestine is my daughter, at anak din sya ni Thunder. How can I hide that fact when our daughter and him have the same eyes, eye color, and nose. Kung pagdidikitin silang dalawa, malalaman mong anak nya talaga ito.
Kaya I am doing my best to hide her dahil ayoko ng magkaroon pa ng komplikasyon at mawala ang anak ko sakin.
Pano nga bang nandito si Celestine at buhay when the doctor clearly said that I had a miscarrige.
Flashback
5 years ago.
Kakalabas lang ni Thunder ng hospital room ko at nag iiyak pa din ako.
Lumabas ako sa veranda ng hospital room ko.
Depressed na depressed ako dahil parehas ng nawala ang dalawang taong mahal na mahal ko.
I should die.
Sumampa na ko sa railings at handa ng tumalon ng biglang may humatak sakin pabalik.
"What were you thinking Akira!" sigaw sakin ni Cloud. Sumalubong sakin ang galit nyang mukha. Unang beses ko itong makita.
Patuloy pa rin akong umiiyak.
"Let me be, let me be! Gusto ko ng mamatay. I am alone now!"
"No you're not! Anong hayaan ka? Sa tingin mo ba papayag ako na makita kang tumalon dyan?"
"Ayoko na Cloud, pakiramdam ko ay hindi ko na kakayanin pa to" sabi ko sa kanya. Hinawakan nya ang magkabilang pisngi ko at hinarap ako sa kanya
"Kayanin mo para sa baby mo"
"Pero wala na sya Cloud! Patay na ang anak ko!"
"Hindi, hindi sya patay. Dinadala mo pa din ang bata" pagkasabi nya nun ay binitawan nya ko at nag iwas ng tingin.
Hindi ko naman maintindihan kung ano ang sinasabi nya.
"W-what do you mean Cloud?"
"Buhay pa ang bata Akira, nasa sinapupunan mo pa ang bata, hindi sya nalaglag" sabi nito na labis kong ikinagulat. Mabilis kong hinawakan ang tyan ko.
Totoo ba ang sinasabi nya? Kaya ba pakiramdam ko ay may buhay pa rin sa loob ng sinapupunan ko?
"Pero ang sabi nung doktor, wala na ang baby ko"
"I asked her to do that, I asked my mom to lie to you. That doctor is my mother Akira. I'm sorry" I can see guilt in his eyes.
"Ano? Bakit mo to ginawa?!" galit ko syang hinahampas. Hindi nya ba alam na halos mabaliw na ako.
"Dahil kapag nalaman mong okay ang bata, baka hindi ka pa rin matauhan. I did that so I could protect the both of you! Kapag bumalik ka kay Thunder hindi tayo makakasigurado na lulubayan ka na nung Ella. Pano kung may gawin na talaga syang masama at tuluyang malaglag ang baby mo? Kung gusto mo talagang protektahan ang bata, isipin mo ang kapakanan nito Akira"
End of Flashback
Noong una, nagalit ako kay Cloud pero later on ay nagkaayos naman kami. Naiintindihan ko din. Para sakin ay tama din na lumayo kami ng anak namin kay Thunder.
I don't want to risk nor lose her dahil lang sa walang kwentang pag ibig ko noon sa ama nya.
Hindi ko na rin sinabi kay Sanya na buntis ako. Bigla na lang akong nawala, mas okay din pala na ganun ang ginawa ko dahil naging close si Josh at Thunder. Pano na lang kung sinabi ko kay Sanya e di nasabi nya kay Josh at sinabi naman ni Josh kay Thunder.
"Hindi naman nagtatanong si Celestine, mom. Satisfied naman sya na si Cloud muna ang tumatayong ama nya"
Yes. Alam ni Celestine na hindi si Cloud ang tunay nyang ama pero hindi nagbabago ang turingan nilang dalawa para parin silang mag ama. Celestine call Cloud as Papa. I know Cloud loves my daughter just like how he loves me and I am truly grateful.
"Pero kahit na Akira, alam mo naman na hindi mo habang buhay maitatago ang apo ko. Pano kapag nalaman ni Thunder?"
My heart skipped a beat with that thought.
"Magkakamatayan muna kami bago nya makuha si Celestine" I firmly said.
I almost lost her dahil sa kagaguhan ng ama nya, hinding hindi ako makakapayag na makuha nya ang anak nya sakin.
She's my everything.
Nung panahon na hirap na hirap akong kalimutan si Thunder, kay Celestine ako humugot ng lakas.
Tinapos ko ang pag aaral ko para maging maganda ang kinabukasan nya.
"Pero dapat mo na ding kausapin si Thunder about her para hindi na magkaroon ng komplikasyon in the near future" sabi ni mom samin.
Sumimangot ako.
"Mom, I know what you are doing, alam ko naman na hanggang ngayon gusto nyo pa din ni Dad na magkabalikan kami ni Thunder, pero imposible na yun ma. Nadala na ko, masyado na kong nasaktan sa kanya"
"But think about Celestine! Mas makakabuti kung magkakaroon sya ng buong pamilya"
"Mom!" I interrupted her ng mukhang may sasabihin pa sya. "I am thinking about Celestine, kaya mas mabuti kung di na malalaman ng ama nya ang tungkol sa kanya. Buo nga ang pamilya pero hindi naman nagmamahalan ang magulang nya. Ang anak ko lang ang magiging miserable"
My mom sighed. Hinawakan nya ko sa balikat.
"Just think about it hija"
"No need mom" I said. Tumayo na ko. "Uuwi na kami mom, salamat sa pagbabantay kay Celestine"
"Wala yun anak, apo ko yan. Masaya nga kami pag nandito sya e. Ayaw mo bang dito na kayo magpalipas ng gabi?" my mom asked in a concerned tone.
Umiling ako.
"Maaga ang meeting ko bukas mom, maybe next time" sabi ko.
Malapit kasi ang condo ko kung saan kami nakatira ni Celestine sa kompanya namin.
Kaya ko lang naman iniwan si Celestine dito ay dahil nag day off ang baby sitter nya pero uuwi na din naman mamayang madaling araw.
"Okay, you take care hija, I love you" sabi ni mom at niyakap ako. I hugged her too.
"I love you too mom"
Paglabas namin ni mom sa sala ay nakita kong buhat buhat ni dad ang natutulog kong anak.
Lumapit ako kay dad at kinuha si Celestine. Humalik ako sa pisngi ni dad.
"Mag iingat kayo ah" sabi ni Dad.
Tumango ako.
"Yes dad"
Sinakay ko sa back seat ang natutulog kong anghel. Naglagay ako ng unan para siguradong hindi sya mahuhulog.
Bago ako pumasok sa driver's seat ay hinarap ko ang magulang ko.
"I hope you don't tell anything about her to Thunder" sabi ko bago sumakay at nagmaneho na.
Hinawakan ko ang kwintas na suot ko. Ito yung may pendant na araw.
Hanggang ngayon pala hindi ko pa rin kilala ang nagbigay nito. Pakiramdam ko ay lucky charm ko itong kwintas kaya lahat ng pagsubok sa buhay ko ay nalampasan ko. Naisip ko bigla yung naka engrave at letter na natanggap ko kasama dito, hanggang ngayon hindi ko pa din alam ang meaning nun. Hahaha. Pabayaan na nga.
Tumingin ako sa backseat at nakita kong himbing na himbing pa din ang anak ko.
Maswerte pa ako dahil hindi nya hinahanap masyado ang real dad nya, siguro dahil na din kay Cloud. Ayokong masaktan ang anak ko dahil sa ama nya.
Hindi naman lingid sa kaalaman ko na gustong gusto nila na magkabalikan kami ni Thunder. For them that jerk is the best son in law ever. Tsk. They are blinded. They even accused Cloud na mina manipulate daw ako nito kaya ako nakipaghiwalay. Which is not true. It's my decision to protect my child and also to protect my heart.
But it looks like I'll have to strengthen the walls surrounding my heart because it's about to be invaded by that handsome catastrophe.
Nakauwi din kami, kinarga ko ang anak ko hanggang marating ko ang condo ko.
Pumasok ako sa kwarto nya at nilapag sya dun. Pinunasan at pinalitan ko na din sya ng damit pantulog pero himbing na himbing pa din sya. Napagod siguro sya kakalaro sa bahay ng magulang ko.
Tumabi ako sa kanya at niyakap sya.
Mababaliw siguro ako kapag may kumuha kay Celestine.
Gagawin ko ang lahat para protektahan ang anak ko.
"I love you mommy" nagulat na lang ako ng bigla syang magsalita. Nag i sleep talk pala sya.
I kissed her.
"I love you more baby" I said.
There is no place more comfortable than my daughter's side and I would do everything to keep her beside me, safe and sound.
--------
TBC
Ayun dedicated kay dannakate dahil sya agad ang nakahula na buhay ang baby ni Akira at Thunder hahaha ang galing galing.
Tas kay Cynthia naman dahil grabe ang gaganda ng comment nya. Nakaka motivate. Keep it up.
New story cover hahaha :)
Thank you all.
Vote and comment for next chapter.
Compensate my hard work haha.
-Kaye