MY PROFESSOR IS MY HUSBAND (PUBLISHED UNDER IMMAC)

Chapter 53

Akira's POV.

Halos 4 na araw na ang nakalipas simula ng umuwi kami dito ng anak ko sa rest house na lihim kong binili dito sa baguio.

Halos araw araw ding umiiyak si Celestine saying how much she misses her cheating father. Hindi nya pa rin kasi alam ang totoo. Ang sinabi ko lang ay may business trip ang daddy nya sa ibang bansa for a month. I know how much it is hurting her but I just can't go back home and pretend that we are a happy family.

Muli na namang tumunog ang cellphone ko, akala ko ay si Thunder na naman ang tumatawag sakin dahil nakailang missed call na ito. I don't want to talk to him.

Tiningnan ko ang caller ID ibang number ang tumatawag kaya sinagot ko.

"Hello" sabi ko.

Walang sumagot agad sa kabilang linya kaya nag init ang ulo ko.

"Hoy kung nangpa prank call ka, wag ako ha! Wala ako sa mood makipaglokohan sayo" sigaw ko.

Ibaba ko na sana ang tawag ng

"Where are you?"

Halos maibagsak ko ang cellphone ko dahil lang sa narinig ko ang boses nya. Pinabilis nya at the same time ay winawasak ng patuloy ang puso ko.

Who else can make me like this?
It's the great Thunder Rein Montenegro. Gumamit pa talaga sya ng ibang number. Smart jerk.

"Nasaan kayo ni Celestine? Akira let's talk. Susunduin ko kayo"

Nagbagsakan na naman ang luha ko.
His voice is pleading and he's drunk.
I badly wanted to be in his arms pero sino bang niloloko ko?

"Hindi na kami babalik, I found out about you and Ella and I am not stupid enough to be fooled by you for the third time"

He let a frustrated sigh.

"You got it wrong Aki, let me explain"

"I don't need your explanation Thunder. I had enough!" sigaw ko at napatingin ako sa bintana dahil bumuhos ang malakas na ulan.

Narinig ko rin sa kabilang linya ang pag honk ng mga sasakyan at pag buhos ng ulan. Is he driving?

"Please Aki, bakit ba hindi mo ko mapagkatiwalaan? I am doing my best to earn your trust"

"Do you deserve it? No, the question is do you even deserve me? Tama na Thunder, pangalawang beses mo na kong nasaktan dahil kay Ella"

"Aki, please. Let's fix this. I love you, I really do"

I laughed bitterly.

"If you really love me, we would not be in this situation. I do love you, but I believe this is the end for the two of us. Goodbye" I said before hanging up the phone. Iyak lang ako ng iyak habang hawak ang cellphone ko.

It's just 8 pm pero tulog na si Celestine. I got her a temporary nanny since hindi ko naisama si Wendy.

It's a good thing na tulog sya, so that she can't see how miserable I am because of her father. I know how much she loves Thunder and I don't want to ruin Thunder's image.

He's a good father but not a good and faithful husband. Ako ang minalas dahil maling tao ang mahal ko at hindi ko alam kung hanggang kelan ko patuloy na mamahalin.

Sa sobrang sama ng loob ko ay nakatulog na ako.

I was awakened by the ringtone of my cellphone. Damn! I forgot to turn it off. Napatingin ako sa orasan sa tabi ko. 2:15 am na and yet may umiistorbo pa sakin. For sure it's Thunder.

Kaso pag tingin ko sa caller ID ko it's Sanya.

Kahit ayokong sagutin, sinagot ko pa din because she's still my bestfriend kung kakausapin man nya ko tungkol kay Thunder. I'll tell her my side and I'm sure maiintindihan naman nya yun.

"Hello Sans. Napatawag ka?" sagot ko.

Hindi rin agad sya sumagot. Ano ba tong mga to? And then I heard her crying on the other line.

Naalarma ako, hindi naman kasi palaiyak yang bestfriend ko.

"Sans, why are you crying? Calm down. Anong nangyari? Nag away ba kayo ni Josh?" tanong ko.

Hindi pa rin sya sumagot, she just continued sobbing.

"Sanya! What the hell! Why are you not answering, pano ko malalaman ang problema mo kung iiyak ka lang!" sigaw ko.

I know I sound rude at walang pake pero hearing her crying makes me damn nervous.

"A-Akira" tawag nya sakin sa kabilang linya.

"Oh? Ano ikwento mo na yan, ano bang problema?"

"Akira, si Thunder kasi-"

"Ano bang drama to? Kung pakikiusapan mo ko na makipag ayos kay Thunder, sorry pero kahit kaibigan kita, ayoko! I have my reasons Sanya, and I hope you'll understand me" sabi ko.

Huminga ako ng malalim pero patuloy pa rin ang malakas na kabog ng dibdib ko. Kinakabahan pa rin ako.

"Akira, si Thunder, naaksidente sya, nabangga yung sasakyan nya. Dead on arrival na sya dito sa hospital"

Nabagsak ko ang cellphone ko at bumagsak na ako ng tuluyan sa sahig.

Nagpatakan na ang luha ko.
Hindi, magkausap lang kami kanina. Hindi sya pwedeng mamatay.
Iling ako ng iling habang umiiyak.

Totoo ba lahat to?
Nanaginip lang ako.
Pinagsasampal ko ang sarili ko.
I need to wake up.
Pag nagising ako, I'm sure nasa kwarto ako at katabi kong natutulog ang buhay na si Thunder.

Pero nakakailang sampal na ko ay hindi pa rin ako magising.
I cried harder, this is the reality.
The reality where there will be no Thunder anymore.

Kasalanan ko kung bakit sya namatay, Nung tinawagan nya ko, I sensed na lasing sya at nagdadrive and yet I pushed him away, kung sana sinabi ko na lang kung nasaan kami or sinabi ko na lang na bukas na kami mag usap. Siguro hindi sya naaksidente, siguro buhay pa sya.

Thunder, okay na.
Okay na kahit si Ella ang piliin mo.
Magpapakatanga na ko, as long as buhay ka.

God! I must be dreaming.
Ayoko, hindi ko kakayanin kung wala sya sa tabi ko.

What will I tell Celestine? Makakaya ba ng anak ko kung sasabihin kong patay na ang daddy nya.

It's breaking me more.
Ang selfish selfish ko!
This would never happen kung hindi ako umalis ng bahay.
If only I let him explain his side.

I'm sorry Thunder.
I'm sorry!
It's not you who don't deserve me.
It's me who don't deserve you.

---------
TBC

It does break my heart as the Author to kill my own character pero I must do it.

Whatchasay?

Final Chapter will be posted in 30 minutes to 1 hour.

Vote and comment!

- Kaye