«Πέρασε.» μου λέει με βραχνή φωνή. Βαδίζω προς τα μέσα και περιμένω να κλείσει τη πόρτα ο Jason.
Περπατάω στο σαλόνι και κάθομαι στο καναπέ. Έρχεται και κάθεται δίπλα μου. Νιώθουμε και οι δύο αμήχανα, όπως τη πρώτη φορά.
Παίρνω βαθιά ανάσα και κοιτάζω τριγύρω. Ησυχία επικρατεί, χμ.
«Jason, αναθεώρησα όλες αυτές τις μέρες για την απόφαση που πήρα για μας.» του λέω και τον κοιτάζω κατάματα. Φαίνεται σκεπτικός αλλά δεν μιλάει. Βάζει τα χέρια του στα μαλλιά του και ξεφυσάει.
«Θέλω να ξαναπροσπαθήσουμε. Αν θέλεις φυσικά.» τελειώνω τη πρόταση μου και προσεύχομαι από μέσα μου να θέλει ο ίδιος .Αλλιώς. . .
«Άφησε με να σου εξηγήσω. Θέλω να με ακούσεις.» μου λέει ο Jason και πλησιάζω κοντά του. Παίρνει τα χέρια μου στη χούφτα του και νιώθω σαν με έψησαν.
«Τη μέρα αυτή ,έβγαζα τα σκουπίδια και τυχαία συνάντησα την πρώην κοπέλα μου.» λέει και η ανάσα μου κόβεται. «Είχαμε σχέση μόλις 2 μηνών λόγω των πατέρων μας .Συνεργάζονταν σε μια μικρή επιχείρηση όπου και διαλύθηκε. Την χώρισα εγώ, γιατί δεν ένιωθα αυτό που νιώθω με σένα τώρα. Στήριξη. Πρέπει να το πήρε βαριά αυτό το θέμα αλλά δεν νοιάζει καθόλου.»
συμπληρώνει και χαϊδεύει τον αντιχείρα μου. Χριστέ μου, πόσο λάθος έκανα.
«Συγγνώμη που δεν σε άφησα να μου εξηγήσεις απλώς....ζήλεψα.» απαντάω και σκύβω το πρόσωπο μου στα πόδια μου .Ντροπή και πάλι ντροπή.
«Nadia, θέλω να προσπαθήσουμε ξανά. Χωρίς ζήλιες ,χωρίς μυστικά. Ήμουν ράκος όλες τις μέρες .Σκεφτόμουν να έρθω σπίτι σου, να μιλήσουμε αλλά μου είχες κάνει ξεκάθαρο ότι δεν ήθελες να με δεις και αυτό μου σπάραζε τη καρδιά. Είναι η πρώτη φορά που έχω ερωτευτεί έτσι.» μου λέει και έρχεται πιο κοντά μου. Παίρνει το πιγούνι μου και με φιλάει απαλά στα χείλη. Πόσο μου έλειψε αυτό. Αμέσως τον τραβάω και πέφτει πάνω μου. Πιάνει το μηρό μου και το ανεβάζει στη μέση του. Σταματάει και ανασηκώνει το σώμα του.
«Γιατί σταμάτησες;» τον ρωτάω προσπαθώντας να ανακτήσω την αναπνοή μου.
«Όχι εδώ. Μπορεί να μας δει η Octavia.» μου λέει και τα μάτια του δείχνουν προς τη κουζίνα. Α ναι, το είχα ξεχάσει,
«Πάμε πάνω.» μου λέει και μου πιάνει το χέρι. Ανεβαίνουμε γρήγορα τις σκάλες και μπαίνουμε στο υπνοδωμάτιο του.
«Θέλω να γνωριστούμε καλύτερα ,Nadia.» μου λέει και έρχεται από πίσω μου. Πιάνει τη κοιλιά μου και με πιέζει πάνω του με αποτέλεσμα να νιώθω τον ερεθισμό του. Ο λαιμός μου ξεραίνεται. Με αφήνει και κάθεται στη καρέκλα.
«Κάτσε, πάνω μου.» μου λέει και αντιστέκομαι λίγο. Προχωράω και κάθομαι στα πόδια του.
«Είσαι ελαφριά.» μου ψιθυρίζει και φιλάει το μπράτσο μου. Τυλίγω το χέρι μου γύρω από τον αυχένα του.
«Σου έχω μια έκπληξη. Άλλα όχι τώρα. Μετά. Το είχα πάρει πριν χωρίσουμε.» μου λέει και βάζει τα χέρια του γύρω μου ,φυλακίζοντας με.
«Ποιο είναι το αγαπημένο σου χρώμα Nadia;» ρωτάει και τον κοιτάζω περίεργα. Το αγαπημένο μου χρώμα;.
«Εμμ ,κυρίως το κίτρινο.» απαντάω. «Εσύ;»
«Το πράσινο.» μου απαντάει και με φιλάει .Μμμ .πράσινο ,όπως τα μάτια του. Χαϊδεύω το πρόσωπο του και κλείνει τα μάτια του. Πόσο μου έλειψε αυτή η επαφή.
Καθόμαστε έτσι για πολύ ώρα μιλώντας για τα παιδικά μας χρόνια και τις ασχολίες μας .Μμμ .ο Jason ήταν ο μόνος από την οικογένεια που προτίμησε να μην πάει σε ιδιωτικό σχολείο, αριστούχος μαθητής ,είχε κλίση προς τα Μαθηματικά και τη Χημεία. Είναι αθλητικός τύπος ,θαυμαστής του ποδοσφαίρου και ιδίως του Ευρωπαϊκού .Αν και δηλώνει πως του αρέσουν οι LA Galaxy .Έμαθα τόσα πολλά για αυτόν.
«Jason πρέπει να σου πω για τον Anthony. Μου έστειλε ξανά γράμμα λέγοντας μου πως έμαθα για τον χωρισμό και είπε κάτι που με παραξένεψε. Ανέφερε πως οι μέρες πλησιάζουν. Τι λες να εννοούσε;» τον ρωτάω και το πρόσωπο του ασπρίζει .Ω γαμώτο.
«Δεν ξέρω τι να εννοούσε αλλά δεν θα είναι καλό .Σε παρακαλώ, μωρό μου, πρόσεχε .Πρόσεχε τον.» μου λέει και τα μάτια του με εκλιπαρούν. Ω ανησυχεί πολύ.
«Θέλω να έρθεις να μείνεις μαζί μου .Θα είσαι ασφαλής εδώ. Έχω ασφάλεια.» μου προτείνει. Να μείνω εδώ; .Σοβαρολογεί; .Γίνονται όλα τόσο γρήγορα..
«Jason ,το εκτιμώ που θέλεις να με προσέχεις αλλά δεν νομίζεις πως είναι λίγο υπερβολικό να μείνω μαζί σου;.» του λέω.
«Όχι, το έχω σκεφτεί πολύ καιρό. Σκέψου το, μωρό μου.» λέει και με φιλάει στα μαλλιά.
«Σήκω τώρα, θέλω να σου δείξω αυτό που σου έχω πάρει.» μου λέει και σηκώνομαι.
Με πιάνει από τη μέση μου και με πιέζει πάνω του. Κατεβαίνουμε τα σκαλιά και προχωράμε σε μία γκρι μεγάλη πόρτα .Είναι γεμάτο αμάξια. Το στόμα μου μένει ανοιχτό.
Κατευθύνεται σε ένα άσπρο Alfa Romeo. Ω χριστέ μου, μη μου πεις πως μου πήρε αυτοκίνητο.
«Χρειάζεσαι αυτοκίνητο για τη δουλειά όσο και να λες πως είναι κοντά, αλλά θέλω να έρχεσαι εδώ. Δεν θέλω να ξοδεύεις τα λεφτά σου σε ταξί.» μου λέει και με το χέρι του δείχνει το αυτοκίνητο. Είναι ωραίο,
Πηγαίνω διστακτικά προς το αυτοκίνητο και το ακουμπάω.
«Jason, δεν έπρεπε αλλά δεν μπορώ να αντισταθώ όταν επιμένεις τόσο .Ευχαριστώ.» του λέω και τον φιλάω στα χείλη.
«Θέλεις να το οδηγήσεις;» μου προτείνει και μου κλείνει το μάτι. Βγάζει από τη τσέπη τα κλειδιά και μου τα αφήνει στο χέρι του.
«Είσαι σίγουρος;.» τον ρωτάω ανασηκώνοντας το φρύδι μου. Μισοχαμογελάει και κουνάει το κεφάλι μου καταφατικά. Μπαίνω στο αυτοκίνητο και είναι αναπαυτικό. Μου αρέσει πολύ. Νιώθω σαν παιδάκι που του πήραν το αγαπημένο δώρο του τα Χριστούγεννα.
«Σου αρέσει ε;» λέει ο Jason με χαμόγελο. Του χαμογελώ δίνοντας του την εντύπωση πως έχω ξετρελαθεί. Ανοίγω τη μηχανή και οδηγώ προς τη πόρτα που βγαίνει έξω. Σταματάω, ανοίγει το παράθυρο και πληκτρολογεί έναν κωδικό. Αμέσως η πόρτα ανοίγει και ξεκινάω. Περνάω από τη νησίδα και ο Peter ανοίγει τη πύλη ,μας χαμογελάει. Φαίνεται χαρούμενος για τον Jason. Τον νοιάζεται. Βγαίνω από το δρομάκι και τώρα είμαστε στο δρόμο με άλλα αυτοκίνητα. Δεν τρέχω πολύ γιατί είναι βράδυ ακόμα αλλά είναι εύκολο σε χρήση. Ιδίως στη πόλη.
Κάνω κάποιες βόλτες ακόμα και γυρίζω προς το σπίτι του Jason. Το αφήνω στη νησίδα και το παραλαμβάνει ο Peter τώρα. Βγαίνω από το αυτοκίνητο και πηγαίνω προς τον Jason.
«Σε ευχαριστώ ,ξανά.» του ψιθυρίζω στο αυτί, νομίζω μυρμηγκιάζει .Χμμ, τον επηρεάζω...ξανά.
Μπαίνουμε μέσα και μας υποδέχεται η Octavia.
«Καλώς τα παιδιά .Έχω ετοιμάσει φαγητό .Θέλετε να φάτε;» μας ρωτάει και πραγματικά την συμπαθώ .Είναι καλή επιρροή για τον Jason.
«Ναι, αν γίνεται βάλε τα σε δίσκο .Θέλω να φάμε στο δωμάτιο μου.» λέει ο Jason .Τον κοιτάζω με περιέργεια .Τι θέλει να κάνει;.
«Όπως θέλεις ,Jason.» του απαντάει και αποχωρεί με κατεύθυνση προς τη κουζίνα.
Βρισκόμαστε στο γραφείο του και βρίσκω το Κώδικα Ντά Βίντσι του DanBrown. Το έχω διαβάσει πολλές φορές και το μυστήριο είναι το αγαπημένο μου. Κάθομαι στη καρέκλα μπροστά από το σκαλιστό γραφείο του ενώ εκείνος ασχολείται με οικονομικά θέματα. Η ώρα περνάει διαβάζοντας το βιβλίο μέχρι που βαριέμαι .Το κλείνω και το αφήνω στη απέναντι καρέκλα. Φαίνεται προσηλωμένος στα χαρτιά. Σηκώνομαι και πηγαίνω από πίσω του. Δεν με προσέχει καν. Βάζω τα χέρια μου γύρω από το λαιμό του και του δαγκώνω το αυτί απαλά χωρίς να τον πονέσω.
«Μμμ» μουρμουρίζει.. Του αρέσει. Συνεχίζω φιλώντας τον λαιμό του και βάζοντας τα χέρια μου στο πουκάμισο του. Προσπαθώ χωρίς να κοιτάζω να ανοίξω τα κουμπιά αλλά δεν μπορώ. Χωρίς να το καταλάβω γυρίζει τη καρέκλα και με αρπάζει βάζοντας πάνω στα πόδια του. Η στύση του είναι εμφανή και μου ξεφεύγει ένα χαχανητό. Φιλιόμαστε παθιασμένα και οι γλώσσες μας συναντιούνται. Απλώνει τα χέρια του στη μέση μου και την χαϊδεύει. Ανασηκώνω το κεφάλι μου και ανοίγω τα κουμπιά. Έχω μπροστά μου θέα το σμιλευμένο κορμί του. Ακουμπάω το χέρι μου στους κοιλιακούς του και φαίνεται πως η επαφή του χεριού μου έχει κάποια επίδραση στον ερεθισμό του. Αρπάζει τα χέρια μου και τα κρατάει έτσι ώστε να φιλάει στο λαιμό κάνοντας μου πιπιλιά. Χμμ..
Ξαφνικά η πόρτα ανοίγει και εμφανίζεται ο Caleb. Γαμώτο!.
«Βρε βρε, κρεβάτι δεν έχετε;» ρωτάει με σαρκαστική φωνή. Σταματάμε και οι δύο και γυρίζει τη καρέκλα ο Jason για να δει τον Caleb.
«Βλαμμένε! Γιατί δεν χτύπησες τη πόρτα;.» φωνάζει φτιάχνοντας το πουκάμισο του. Σηκώνομαι από πάνω του αλλά με τραβάει ξανά.
«Χτύπησα αλλά δεν έλαβα απάντηση. Αυτό που ήθελα να σου πω είναι πως οι γονείς μας θα κάνουν οικογενειακό τραπέζι .Σε έπαιρναν τηλέφωνο αλλά φαίνεται να είσαι απασχολημένος.» λέει και με κοιτάζει .Σκύβω το κεφάλι μου και τα μάγουλα μου κοκκινίζουν από ντροπή. Ευχαριστώ τον Θεό που δεν μας είδε να κάνουμε κάτι άλλο.
«Καλώς. Θα έρθω. Μπορείς να φύγεις τώρα; Μας διέκοψες σε κάτι σημαντικό.» απαντάει ο Jason και μου χαϊδεύει το μάγουλο. Μας χαιρετάει ο Caleb και κλείνει σιγά τη πόρτα. Τώρα, μου κόπηκε η όρεξη. Σηκώνομαι από πάνω του ,φτιάχνω το φόρεμα μου και κάθομαι πάνω στο γραφείο.
«Να φανταστώ πως δεν θέλεις τώρα ε;» ρωτάει απογοητευμένα.
«Μωρό μου, θέλω αλλά όχι εδώ. Όχι σήμερα.» του λέω. Σηκώνεται και τώρα βρίσκομαι απέναντι από τα πράσινα γεμάτο πόθο μάτια του.
«Πάμε στο δωμάτιο μου; .Πρέπει να είναι το φαγητό εκεί.» μου λέει και βγαίνει από το γραφείο, τον ακολουθώ και μπαίνουμε μέσα. Το δωμάτιο είναι γεμάτο θεσπέσιες μυρωδιές. Η όρεξη για φαγητό άρχισε.
Τρώμε πάνω στο κρεβάτι και νιώθω την κοιλιά μου να γεμίζει. Είναι αργά, κοιτάζω το ρολόι μου και βλέπω πως είναι 11. Καθώς απολαμβάνουμε το φαγητό το κινητό μου κουδουνίζει. Βλέπω από την κλήση πως είναι η Judie.
«Judie, τι έγινε τέτοια ώρα;» ρωτάω μέσα στο πανικό.
«Γεια σου Nadia. Θέλω να σε ενημερώσω πως το αφεντικό σου έδωσε μία εβδομάδα άδεια.» λέει με σοβαρό τόνο.
«Αλήθεια; Ωραία. Ευχαριστώ και καλό βράδυ Judie.» της λέω και το κλείνει. Χμμ, παράξενο. Δεν μιλάει έτσι ποτέ. Τι έγινε;
«Ποια ήταν;» ρωτάει με απορία ο Jason.
«Εμμ, ήταν η Judie. Με ενημέρωσε πως έχω μία εβδομάδα άδεια.» του απαντάω χαρούμενα.
«Μμμ, ωραία. Μου αρέσει αυτό .Θα έχουμε πολύ χρόνο.» λέει καθώς τρώει.
«Σου αρέσει αυτό ε;» τον ρωτάω, πλησιάζω και τον φιλάω παιχνιδιάρικα στα χείλη.
Το αποφάσισα. Θα μετακομίσω στο σπίτι του. Ελπίζω η απόφαση μου να προβεί σωστή.
«Λοιπόν, αφού το θέλεις, θα μείνω εδώ.» του λέω και το πρόσωπο του φωτίζεται από το νέο.
«Τι ευχάριστο νέο!. Μωρό μου, θα περάσεις υπέροχα εδώ. Στο εγγυώμαι.» μου λέει και με φιλάει παντού στο πρόσωπο μου. Χριστέ μου, κάνει σαν παιδί.
«Καλά- καλά . Αλλά όχι από σήμερα, αύριο θα έρθω.» του λέω και φαίνεται να του αρέσει.
Καθόμαστε στον καναπέ απολαμβάνοντας τη ζεστασιά του τζακιού. Μου φιλάει τα μαλλιά και μου τα χαϊδεύει.
«Ξέρεις κάτι;. Θέλω να πάμε μαζί στο οικογενειακό τραπέζι των γονιών μου. Θέλεις να τους γνωρίσεις;» με ρωτάει και πανικοβάλλομαι.
Θέλω να γνωρίσω τους γονείς του; Είμαι έτοιμη;.