[wauw, al 25 hoofdstukken xD]
*Burn - The Vamps*
Sems p.o.v.
Ik word wakker door de stem van Kasper. Ik ben verward, hoezo hoor ik Kaspers stem? Ik kijk vermoeid om me heen en herinner me dat ik bij Kasper in de logeerkamer ben blijven slapen. Ik rol over in het bed en zie Kasper staan in de deuropening.
"Opstaan, kleintje," zegt hij met een glimlachje. Ik wrijf een keer door mijn ogen.
"Goeie morgen,"
"Goede morgen," zeg ik terug. Ik kijk op de klok en zie dat het 07:15 is. Ik klauter omhoog.
"Ik ga me aankleden," zegt Kasper dan en loopt de kamer uit. Ik zie nog net dat hij zijn kamer inloopt in enkel zijn onderbroek. Ik zwaai zelf mijn benen over de rand van het bed. Ik kijk de logeerkamer een keer rond. Jezus, deze ruimte is nog groter dan onze woonkamer. Kaspers huis is echt enorm.
Ik sta op uit het bed en trek mijn kleren aan. Ik ga zitten op het bed om mijn schoenen aan te doen. Ik ben nog een beetje suf. Kasper verschijnt weer in de deuropening. Ik schiet in mijn laatste schoen en sta op. Ik grijp mijn rugzak en loop naar de deur.
"Hallo, kleintje," zegt Kasper als ik bij hem ben en drukt een kusje op mijn lippen. Kleine fonkeltjes vliegen van mijn lippen door heel mijn lichaam heen. Ik plaats ook een kusje terug op zijn mond.
"Hallo," zeg ik nog steeds slaperig.
"Kom, we gaan ontbijten," zegt Kasper, pakt mijn hand en sleurt me mee de trap af. Aan de eettafel zitten Kaspers ouders al klaar. Kasper staat even stil. Naast hem ga ik ook stilstaan, mijn hand nog steeds in die van hem.
"Goede morgen," zeg ik.
"Goeie morgen," zeggen Daniël en Danielle tegelijkertijd.
"Hallo," zegt Kasper en gaat zitten. Naast hem neem ik plaats. Ik kijk de tafel over en zie brood en beleg staan.
Kasper pakt twee sneeën brood en ik doe hetzelfde. Ik doe er kaas op en neem een hap. Ook Kasper begint te eten. Rustig kauw ik op mijn brood.
"Hoe komt het nou dat jullie verkering hebben?" Vraagt Danielle. Kasper haalt zijn schouders op en ik eet kalm door.
"Sinds wanneer hebben jullie dan?" Vraagt ze vervolgens.
"Maandag," mompelt Kasper met volle mond. Haar wenkbrauwen schieten omhoog. Daniël en Danielle kijken elkaar tegelijkertijd aan.
"Waarom heb je dat ons niet eerder verteld?" Vraagt Daniël vervolgens. Kasper haalt weer zijn schouders op.
"Ja, je had het ons best wel eerder mogen vertellen. Ik bedoel: pap en ik wisten allang dat je Sem leuk vindt. Trouwens, je had het ons best wel mogen vertellen, we zijn er immers maar zelf achter moeten komen. Hoelang was je van plan het niet aan ons te vertellen?" zegt Danielle dan.
"Weet ik niet, lang?" Zegt Kasper en neemt nog een hap van zijn brood.
"Dat slaat nergens op. Sem, weten jouw ouders het al?" Vraagt Daniël. Ik schud mijn hoofd.
"Hoezo wilde je het ons niet vertellen, Kasper? We zijn hartstikke trots op je, dat weet je toch?" Zegt Danielle dan weer.
"Mam, ik wilde het gewoon nog een beetje uitzoeken met Sem voordat ik het meteen aan jullie vertelde. Stel nou dat het niet uitwerkte, dan hadden jullie het nog niet eens geweten. Je snapt toch wel dat ik af en toe een beetje privacy wil?" Zegt Kasper dan en pakt mijn hand vast onder de tafel. Ik kijk naar hem om. Kaspers bruine ogen ontmoeten de mijne en ik kan een klein glimlachje niet tegenhouden.
"Mm," is het enige wat ze nog zegt. We eten rustig door.
Na het eten gaan we ons klaarmaken. Ik doe mijn haar terwijl Kasper zijn tanden poetst. Als hij klaar is, spuugt hij zijn tandpasta uit en spoelt een keer zijn mond.
Hij spettert me nat met wat water uit de kraan.
"Hé," stoot ik uit en doe het terug. Ik lach maar krijg vervolgens weer een lading in mijn gezicht. Ik vul mijn kommetje handen met water en gooi het in Kaspers gezicht. We lachen en beginnen elkaar speels te duwen. Op een gegeven moment struikel ik over de badmat en val op Kasper. Wat gestommel is te horen.
"Jongens, doen jullie wel voorzichtig?" Vraagt Danielle.
"Ja," antwoordt Kasper lachend. Ik kijk hem aan in zijn bruine ogen en bloos licht.
Net als ik van hem af wil kruipen, pakt hij mijn hoofd vast en kust me. Ik word zo rood als een tomaat. Ik laat mijn hand vallen op zijn borstkas en kus hem terug. Ik begin nog harder te blozen als Kaspers moeder gewoon de badkamer in komt lopen, een stapel handdoeken weglegt en de kraan uitdraait terwijl Kasper ongestoord verder gaat.
Ik wil me terugtrekken omdat ik het ongemakkelijk vind in Danielles aanwezigheid maar Kasper houdt mijn hoofd vast. Zonder zich gestoord te voelen, kust Kasper nog een keer mijn mond. Ik kus hem nog een keer terug en breek dan onze lippen los. Ik kijk hem aan in zijn bruine ogen en zie lichtjes glinsteren in zijn ogen. Een glimlach versiert zijn gezicht. Ik bloos.
"Fuck, ik houd zoveel van je ogen," zegt hij en ik voel dat ik nog roder word. Kaspers warme lippen strijken nog een keer over de mijne. Ik glimlach naar hem en sta dan op om vervolgens zelf mijn tanden te poetsen. Kasper komt ook omhoog en doet zijn haar. Na ongeveer vijf minuten verdwijnen we uit de badkamer.
*
We fietsen naar school. Het is nog niet zo super druk op het fietspad. Frisse wind slaat in mijn gezicht. Ik kijk een keertje naar Kasper om, een glimlach staat op zijn gezicht. Ik heb niet echt zin in school maar dat komt vast wel goed. Ik heb niet zo heel veel les vandaag dus valt het wel mee. We fietsen de fietsenstalling in. We zetten onze fietsen weg en lopen de school in.
"Je bent ook het zevende uit, toch?" Vraagt hij.
"Ja," antwoord ik.
"Oké, ik ook, dan zie ik je na school," zegt hij, pakt nog een keer mijn hand vast en loopt dan weg. Ik kijk hem na en sta dan op het punt om naar mijn kluisje te lopen. Ik schrik me kapot door de stem van Karin.
"Hey, hoe komt het dat je met Kasper naar school bent gefietst?" Vraagt ze. Ik kijk haar verbaasd aan.
"Oh, ik ben bij hem blijven slapen," zeg ik en loop door naar mijn kluisje. Karin houdt me echter tegen.
"Bij hem blijven slapen?!" Vraagt ze verrast. Ik kijk haar niet-begrijpend aan.
"Ja, in de logeerkamer?" Zeg ik.
"Oooh, ik dacht al," zegt ze dan en laat me los. Mijn wenkbrauwen schieten omhoog.
"Jezus, je dacht toch niet dat ik na vier dagen al met Kasper, en dan ook nog eens op de manier die jij bedoelt, het bed al ga delen?" Vraag ik lichtelijk beledigd door Karin.
"Sorry," zegt ze. "Soms denk ik te ver vooruit, misschien moet ik minder fanfiction gaan lezen," zegt ze.
Ik glimlach al weer, ik kan niet boos zijn op Karin; ze is zo fanatiek dat ze inderdaad nogal op de zaken vooruit loopt. Ik doe mijn spullen maar in mijn kluisje en loop alvast naar de trappen.
Ik zie kort even Vito en een snelle schok gaat door mijn lichaam. Zijn blik is woest maar hij loopt door. Ik zucht in opluchting. De bel gaat vervolgens. We lopen de trappen op en gaan naar het lokaal.
*
Na vijf lessen en één pauze loop ik alleen naar de kantine toe. Ik weet niet waar Karin en Axel zich bevinden, maar opeens zijn ze verdwenen. Ik kom op de begane grond en loop langs de kluisjes. Ik kijk op mijn mobiel en zie een appje van Kasper: hij heeft ook pauze.
Wanneer ik de kluisjesrij passeer waar Kasper en ik laatst betrapt waren, word ik spontaan tussen de twee rijen getrokken en tegen de kluisjes gebeukt. Mijn hoofd knalt tegen het metaal.
Mijn ogen schieten wijd open en Vito's gezicht is hetgeen wat ik zie. Zijn haar zit in de war en zijn grijze ogen lijken wel zwart. Hij is overduidelijk niet blij.
Ik krijg een enorme stomp met zijn vuist tegen mijn kaak aan.
"Ik hoef jou niet meer in mijn kleedkamer, begrepen?!" Klinkt er. Ik grijp naar mijn lip waar mijn tanden doorheen zijn gegaan. Ik proef bloed. Hij geeft me vervolgens een stomp op mijn neus.
"Dit was mijn laatste waarschuwing, oké?' Zegt hij, duwt me nog een keer tegen het kluisje en laat me los. "Je bent gewaarschuwd," zegt hij en loopt vervolgens weg. Ik kijk hem na. Tranen hopen zich op in mijn ogen maar ik houd ze tegen.
Met mijn hand voor mijn gezicht loop ik naar de jongenstoiletten en dep daar met een natte tissue het bloed weg. De jongens die in de toiletten zijn kijken kort even op maar gaan al snel weer door waar ze mee bezig waren. Ik kijk een keer in de spiegel en loop dan de toiletten weer uit. In de kantine kijk ik een keer rond. Ik zie Vito, zijn blik is nog steeds boos maar ergens kan ik zien dat hij trots is op wat hij heeft gedaan.
Vervolgens zie ik Kasper. Ik denk niet dat het echt verstandig is om nu naar hem toe te gaan, maar zie Karin of Axel nergens. Het liefste ga ik nu naar Karin, maar dat gaat moeilijk als je niet weet waar ze is. Ik stap maar naar Kasper toe. Ik ben bij zijn tafel waar Kasper met zijn rug naar me toe zit.
"Hey," zeg ik zacht en ga zitten op de stoel naast hem. Kasper draait zich om.
"He-," zijn gezicht betrekt. Zijn ogen dwalen over mijn gezicht.
"Wat is er met jou gebeurd?!" Vraagt hij.
"Niets," zeg ik en richt mijn ogen naar de grond.
"Jawel, wel iets, dat zie ik toch," zegt hij terwijl hij mijn kaak vastpakt, wat niet echt een prettig gevoel is. Zijn duim veegt over mijn kapotte onderlip. "Je lip en neus bloeden," zegt hij en veegt zijn duim aan zijn broek af. Ik zwijg.
"Het was die Vito, of niet?" Vraagt hij dan. Het enige wat ik doe is knikken.
Tranen stapelen zich weer op in mijn ogen. Kasper neemt me in zijn armen en drukt me stevig tegen zich aan. Ik voel aan het snelle rijzen en dalen van zijn borstkas hoe de ademhaling van Kasper sneller is dan normaal. Ik neem aan dat dit is omdat hij boos is. Ik zucht een keer diep. Na een tijdje ga ik weer rechtop zitten.
"Wat is er toch met die mongool?" Zegt Kasper dan.
"Ik weet het niet, maar ik wil niet meer over hem praten," zeg ik en kijk een keer voorzichtig de tafel rond. Ik zie Daan zitten en een paar onbekende gezichten. Daan begint maar meteen over iets anders en ik zucht opgelucht. Voor ik het weet is de pauze alweer voorbij.
"Wacht je bij de trappen?" Vraagt hij.
"Ja, komt goed," zeg ik en zet een stap op de trap. Kasper pakt nog een keer mijn hand vast. Het liefst zou ik hem nu een kusje geven, maar dat kan ik niet doen. Hij wrijft met zijn duim over de rug van mijn hand.
"Ik zie Karin, tot straks," zeg ik.
"Tot straks, kleintje," zegt hij. Ik versnel mijn pas en stap naar Karin toe. Ze loopt hand in hand met Axel.
"Hey," zeg ik. Ze kijken om.
"Mijn hemel, wat is er met jou gebeurd?"
"Wat is er met jou gebeurd?" Vragen Karin en Axel tegelijkertijd.
"Is het zo goed te zien?" Vraag ik en grijp nog een keer naar mijn onderlip. Hij voelt dik en hij doet pijn.
"Uh, ja!" Zegt Karin. Ik kijk haar enkel aan en lik een keer aan mijn bebloede onderlip. Het smaakt naar de metalen smaak van bloed.
"Was het weer Vito?" Vraagt Axel. Ik kijk hem aan maar zeg niets. "Ja dus,"
Ik richt mijn ogen maar weer naar de grond en loop door. We komen aan bij het lokaal. Dit is onze laatste les van vandaag: een blokuur Nederlands, superleuk. De docente begint de les. Zo lang heeft een les nog nooit voor me geduurd.
*
Eindelijk is de les dan voorbij. Ik zit op de trap te wachten op Kasper. Waar hij is, weet ik niet, maar ik begint te twijfelen of hij wel wel het zevende uit was. Ik kijk op mijn telefoon om te zien of dat hij misschien nog iets naar me gestuurd heeft, maar ik heb geen nieuwe berichten. Net als ik naar hem sturen waar hij blijft, hoor ik zijn stem opeens.
"Hey," zegt hij. Ik kijk op naar hem. Hij heeft zijn jas al aan en zijn wangen zijn lichtrood.
"Hallo," zeg ik en sta op. We lopen samen naar buiten en fietsen nadat we onze fietsen uit de stalling gehaald hebben naar Kaspers huis. De frisse wind slaat in mijn gezicht. We trappen stevig door en zijn binnen zeven minuten bij Kasper thuis.
We stappen naar binnen. De voordeur wordt door Kasper vrijwel meteen dichtgedaan als ik binnen ben en hij kust me voorzichtig. Ik kus hem zacht terug, het doet pijn maar voelt toch goed. Ik leun met mijn hoofd tegen zijn borstkas en zucht een keer diep. Hij slaat zijn armen om me heen. Zijn hand gaat door de haren op mijn achterhoofd. Na een tijdje gaan we naar de woonkamer.
*
Na het nieuws zijn Kasper en ik naar bed gegaan. Ik lig weer op de logeerkamer. Ik kijk naar de gordijnen die heen en weer bewegen door de wind. Het duurt een tijdje, maar eindelijk val ik in slaap.
—–--–—
09-07-2016
Hah, geen vrijdag, hè?
Sorry, maar ik was gisteren pas rond 21:00 thuis van de Efteling en toen had ik niet echt meer zin om het hoofdstuk te uploaden. En dan ook nog erbij dat ik een film ging kijken en er geen reclames tussen zaten, anders had ik het in die tijd wel gedaan 😇
Vervolgens wilde ik het vanochtend uploaden en toen had ik spontaan geen wifi 🖕🏻. Ik heb in die tijd maar mijn tas voor Engeland ingepakt en mijn kamer opgeruimd. Dus, hier is dan jullie hoofdstukje 😊
Volgende week wordt het misschien ook wat later dat ik update, maar dat weet ik niet zeker.
-Ymke