ဒါတွေအားလုံး ငါ့ဥစ္စာ
ယန်ချုံး မှာ အိပ်မက်ရှည်ကြီးတစ်ခုရှိခဲ့တယ်။
သူက ကျိရှင်းလန်အား ပထမဆုံးမြင်ဖူးသည့်အချိန်ကို တစ်ဖန်အိပ်မက်မက်ခဲ့သည်။ ဒါပေမယ့် ဒီတစ်ကြိမ်မှာတော့ ယန်ချုံး ဟာ အိပ်မက်ထဲမှာ ကျိရှင်းလန်ကို နမ်းခဲ့တဲ့သူတော့ မဟုတ်ပါဘူး။ ကျိရှင်းလန်က သူ့ကို ဆုပ်ကိုင်ထားပြီး ချစ်သူတွေလို သူ့ကိုညင်သာစွာ နမ်းရင်း ဖြည်းညှင်းစွာ နှစ်မြုပ်သွားသည် ။
တဖြည်းဖြည်းနဲ့ သူတို့ပတ်ဝန်းကျင်က ကျဉ်းမြောင်းပြီး မှောင်မဲနေတဲ့ လမ်းကြားက ပျောက်ကွယ်သွားတယ်။ လူ့အဖွဲ့အစည်းရဲ့ ချုပ်ချယ်မှုကနေ ရုန်းထွက်ပြီး တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်ရဲ့ လက်တွေကို လူမြင်ကွင်းမှာ ဆုပ်ကိုင်ထားကြတယ်။သူတို့ကအလင်းရောင် မမြင်နိုင်တဲ့ နေရာကနေ ဖြည်းဖြည်းချင်း လျှောက်လာကြတယ်။
ယန်ချုံးက မျက်လုံးများကို အမြန်ဖွင့်လိုက်သည်။ သူပထမဆုံးမြင်လိုက်ရတာကတော့ မျက်နှာကျက်ပေါ်က အဖြူရောင်အလင်းတန်းတစ်ခုဖြစ်သည်။အဲ့တာကတောက်ပလွန်းသဖြင့် သူ့ကို အနည်းငယ်မျက်စိစူးသွားစေသည် ။
အလင်းရောင်က သူ့မျက်လုံးထဲမှာ လင်းထိန်နေတာကြောင့် မျက်လုံးကို ခဏမှိတ်ထားလိုက်တယ်။ အနည်းငယ် ကျင့်သားရလာသောအခါတွင် ဧရိယာအရွယ်အစားကို ချဲ့ထွင်ရန် မျက်လုံးများကို ဖြည်းညှင်းစွာ ဖွင့်လိုက်သည်။
အခန်းက သိပ်မကျယ်တဲ့အပြင် အရက်နံ့သင်းသင်းနဲ့ ပိုးသတ်ဆေးနံ့ကလည်း တစ်ခန်းလုံး ပြည့်နေတယ်။ တံခါးနှင့် ပြတင်းပေါက်တစ်ခုသာရှိသည်။
ယန်ချုံးက ဤနေရာနှင့် မရင်းနှီးပေ။ အဲဒီနေရာက ဆေးရုံအနောက်ဘက်က နားနေခန်းဖြစ်သည်။ ပြီးခဲ့တုန်းက သူ ဘတ်စကက်ဘောကစားရင်း ခြေထောက်ဒဏ်ရာရတဲ့အခါ နေ့ခင်းတစ်ခင်းလုံး ဒီမှာလှဲနေပြီး အတန်းလွတ်သွားခဲ့တယ်။
ယန်ချူုးက အနည်းငယ်ထုံကျင်နေသော ညာလက်ကို ရွှေ့လိုက်သည်။ ထထိုင်ရန် ကြိုးစားလိုက်သော်လည်း တစ်စုံတစ်ခုက နောက်ပြန်ဆွဲလိုက်သလို ခံစားလိုက်ရသည်။ ထိုအချိန်တွင် သူ့လက်မှာ IV ရှိနေကြောင်း သတိပြုမိခဲ့သည်။
နေဝင်ရီတရောဆိုတော့ အပြင်မှာ တော်တော်မှောင်တယ်။ ဖန်ပုလင်းနှင့် အတွင်းဘက်ရှိ အရည်များသည် အဖြူရောင်အလင်းရောင်အောက်တွင် တောက်ပနေပါသည်။ ပုလင်းထဲတွင် dextrose အနည်းငယ်သာ ကျန်တော့သည်။
တစ်ချိန်က သူသေဆုံးသွားခြင်းကြောင့် ဖြစ်ကောင်းဖြစ်နိုင်သော်လည်း ယန်ချုံး သတိလစ်မေ့မြောသွားကာ ပတ်ဝန်းကျင်တစ်ခုလုံး၏ ခံစားချက်အားလုံးကို ဆုံးရှုံးလိုက်ရခြင်းဖြစ်သည်။ အအေးဓာတ်က သူ့ကျောရိုးအောက်ကနေ စိမ့်ဝင်လာပြီး နေမကောင်းဖြစ်သွားစေတယ်။
အိပ်ရာက နိုးလာပြီး မျက်လုံးဖွင့်လိုက်တဲ့အခါ စိုးရိမ်စိတ်တွေ ခံစားလာရတယ်။ သူ့နှလုံးသားက မငြိမ်မသက်ဖြစ်နေသည်။ သူ့ရင်ဘတ်မှာ တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ခံစားနေရပြီး သူ့နှလုံးခုန်နှုန်းက ပုံမှန်မဟုတ်တော့ဘဲ အရမ်းမြန်နေသည်။
မော့ကြည့်လိုက်တော့၊ ယန်ချုံး က သူအကူအညီတောင်းဖို့အတွက် ဆရာဝန်တစ်ယောက်ယောက် ရှိမရှိကို သိရဖို့ အခန်းထဲကို ခြံငုံကြည့်ဖို့ စဉ်းစားနေသည် အဲဒီအချိန်မှာပဲ ပြတင်းပေါက်မှာ ထိုင်နေတဲ့ ကျိရှင်းလန်ကို တွေ့လိုက်ရတယ်။
ရွှေရောင် ဆယ်ကျော်သက်၏ ရုပ်ပုံသည် အဖြူရောင် ပြတင်းပေါက်ဘောင်ပေါ်တွင် ထင်ဟပ်နေလေသည်။ပြတင်းပေါက် အပြင်ဘက်တွင် စိမ်းလန်းစိုပြေသော သစ်ပင်များ ရှိသည်။အပေါ်က နေရောင်က နီရဲပြီး ပူပြင်းနေတယ်။နေဝင်ချိန်မှကျန်ရှိနေတဲ့ အလင်းရောင်နှင့် ရွှေဝါရောင် မိုးကုတ်စက်ဝိုင်းတို့ ပေါင်းစပ်ကာ ကောင်းကင်တွင် တိမ်တိုက်များ အလွှာလိုက်ဖြစ်နေသဖြင့် ၎င်းတို့ကို ရွှေရောင်အဆင်းဖြင့် ဆေးဆိုးထားလေသည်။
ဤမြင်ကွင်းသည် ကုတင်ဘေးတွင် ငြိမ်သက်စွာထိုင်နေသော ချောမောလှပတဲ့ Alphaလူငယ်နှင့်တွဲနေသောအခါတွင် အရောင်များတောက်ပနေသည့် ဆီဆေးပန်းချီကားတစ်ချပ်အဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲသွားသည်။
ကျိရှင်းလန်ကို မြင်လိုက်ရသည့်အခိုက်အတန့်တွင် ယန်ချုံး၏နှလုံးသားသည် ရုတ်ချည်းငြိမ်သက်သွားလေသည်။ အဆုံးတွင် ချည်ကွက်တစ်ခုထဲသို့ ကျသွားသလိုပင်၊ လက်ရှိတွင် သူ့နှလုံးသားမှာ နွေးထွေးပြီး နူးညံ့သိမ်မွေ့သော အရာတစ်ခု ရှိနေပါသည်။
ကျိရှင်းလန်က သူ၏ terminal နှင့် ကစားနေစဉ် ကုလားထိုင်ကို မှီနေခဲ့သည်။ယန်ချုံး နိုးလာတာကို သူမြင်လိုက်ရတော့ အနည်းငယ် မျက်မှောင်ကျုံ့ပြီး မတ်တပ်ရပ်လိုက်တယ်။
ကျိရှင်းလန် ရဲ့ မျက်နှာက သိပ်မကောင်းဘူး။ရုတ်တရက် ယန်ချုံး မူးမေ့လဲမသွားမီ တစ်စုံတစ်ယောက်၏ နာမည်ခေါ်သံကို သူကြားလိုက်ရတာကို မှတ်မိသွားသည်။
အဲဒီအသံက အရမ်းရှင်းပြီး တကယ်ကို ခံစားရတယ်။ နောက်ဆုံးအခိုက်အတန့်တွင် ယန်ချုံး၏စိတ်က မှုန်ဝါးနေသော်လည်း၊ သူ့စိတ်က သူနှင့်လှည့်ကွက်ကို မကစားကြောင်း သူသေချာသိနိုင်သေးသည်။
တစ်စုံတစ်ယောက်က သူ့ကို ခေါ်တယ်။
ကျိရှင်းလန်က သူ့ကုတင်သို့ရောက်လာပြီး ဘေးတွင်ထိုင်ချလိုက်သည်နှင့် ယန်ချုံးက ရုတ်တရက် ထိတ်လန့်သွားလေသည်။ သူက အလိုလိုစောင်တွေကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဖက်ထားလိုက်တယ်။
…သူ့နာမည်ကို ဘယ်သူ ခေါ်လိုက်တာလဲ?
ရှဲ့ယွီမဟုတ်တာတော့ သေချာတယ်။ ရှဲ့ယွီက ဒဏ်ရာရထားပြီး သူက အဲ့နေရာမှာ မရှိခဲ့ဘူး။
ယန်ချုံး မျက်လုံးဖွင့်လိုက်သည်။ကျိရှင်းလန်က ကုတင်ဘေးမှာ ထိုင်နေတုန်း။ ဒီလူက သူ့ကိုခေါ်တဲ့သူကဖြစ်နိုင်ခြေ အမြင့်မားဆုံးရှိပေမယ့် သူတကယ်ရှိရင်တော့ ဘာမှအဓိပ္ပာယ်မရှိပါဘူး။
သူက...... ယန်ချုံးကို အရမ်းမုန်းတယ်လေ။
ယန်ချုံး ကမလွယ်ကူစွာနဲ့ ခေါင်းကိုငုံ့ပြီး စောင်တွေကို ပိုတင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဆုပ်ကိုင်လိုက်တယ်။ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ကိစ္စမရှိဘူး ကျိရှင်းလန် သူ့ကို မှတ်မိတာအတွက်ကို သူဆန္ဒမရှိပါဘူး။
သူခင်းကျင်းပြသထားတဲ့ ချစ်ခြင်းမေတ္တာနဲ့ ခွဲခွာဖို့ ဝန်လေးတယ်လို့ ပြောရဲတဲ့ သတ္တိသူ့မှာမရှိပါဘူး။ ဤရှားပါးသော ငြိမ်းချမ်းရေးကို ရက်ရက်စက်စက် ဖြိုခွင်းရန် မလိုကြောင်းသာ သူပြောနိုင်သည်။
တကယ်တော့ ယန်ချုံး က သူ့မှာ ခိုင်လုံတဲ့ အထောက်အထားတွေ ရှိနေပြီလို့ ထင်ခဲ့ပေမယ့် အခုချိန်မှာတော့ တစ်စုံတစ်ယောက်က သူ့ကို ခေါ်တာကို တကယ်ကြားလိုက်တယ်လို့ မပြောရဲသေးပါဘူး။
ထင်ယောင်ထင်မှားတစ်ခုမျှသာ ဖြစ်ကောင်းဖြစ်နိုင်သည်။ အဲဒီအချိန်မှာ သူ့စိတ်တွေ မှုန်ဝါးနေပြီ။
ကျိရှင်းလန် ကုတင်ဘေးမှာ ထိုင်နေရင်း ယန်ချုံးကို ခဏလောက် စိုက်ကြည့်နေတယ်။ထို့နောက် ရုတ်တရတ် သူ(ကျိရှင်းလန်)လက်လှမ်းလိုက်ပြီး ဆိုင်းမဆင့်ဗုံမဆင့်နဲ့သူ့ကို ပွေ့ဖက်လိုက်သည်။
သူ့မျက်လုံးများက သူ့ကိုလှည့်စားနေသလား မလှည့်စားနေဘူးလားဆိုတာကို မသိသော်လည်း ထိုအချိန်တွင် ကျိရှင်းလန်၏ မျက်လုံးများ၌ ထိတ်လန့်မှုနှင့် ဝမ်းနည်းမှုကို မြင်လိုက်ရသောအခါ ယန်ချုံး ခံစားသွားရလေသည်။ ထိုလူ၏မျက်နှာပေါ်တွင် ထိုခံစားချက်များကို သူတစ်ခါမှမမြင်ဖူးပါ။ ကျိရှင်းလန်က အကြောက်တရားကို ဘယ်တော့မှ မသိနိုင်သလို သူခံစားရသည်။
ယန်ချုံး အံ့အားသင့်သွားသည်။
ဘာလို့လဲ...... ကျိရှင်းလန်ရဲ့ပုံစံက သူ့ကို အရမ်းစိတ်ပူနေသလိုပဲ။
ကျိရှင်းလန် က သူ့ကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဆုပ်ကိုင်ထားခဲ့တာ တကယ်တော့ သူက သူ့ကို တခြားအချိန်တွေထက် ပိုတင်းတင်းကျပ်ကျပ် ပွေ့ဖက်ထားတယ်။သူ(ကျိရှင်းလန်)က သူ့အား သူ့(ကျိရှင်းလန်)ခန္ဓာကိုယ်ထဲကို တွန်းဝင်စေချင်နေတဲ့ပုံရတယ်။ ထိုအချိန်တွင် သူက ယန်ချုံး ကို ပွေ့ဖက်ရုံမှတပါး အခြားဘာကိုမျှ မလိုချင်တော့ပေ။
ကျိရှင်းလန် ၏ရနံ့နှင့် Alpha pheromoneများက သူ့ကိုဝိုင်းထားသောအခါ ယန်ချုံး၏ အတွေးများအားလုံး ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့သည်။ သူသိသည်မှာ ကျိရှင်းလန်၏ pheromoneများကို လောဘကြီးစွာ အနံ့ခံခြင်း နှင့် သူတို့က သူ့ကို ပေးဆောင်ခဲ့သော ဘေးကင်းသော ခံစားချက်ပင်ဖြစ်သည်။ သူ ကျေနပ်စွာ ရှူသွင်းလိုက်ရုံပါပဲ။
ကျိရှင်းလန်က နောက်ဆုံး သူ၏ခေါင်းကို ထောင်လိုက်သောအခါတွင်၊ ယန်ချုံးက သူ့(ကျိရှင်းလန်)မျက်လုံးများ အနည်းငယ်နီနေသည်ကို သတိပြုမိသွားသည်။
ကျိရှင်းလန် အချိန်အတော်ကြာ အထိတ်တလန့်ဖြစ်ခဲ့ရသည်။သူ မူလက ဒေါသဖြစ်ခဲ့သော်လည်း ယန်ချုံး၏မျက်လုံးများကို ကြည့်လိုက်သောအခါ သူ၏စကားအားလုံးဟာ နောက်ဆုံးမှာတော့ သေဆုံးသွားခဲ့သည်။ သူယန်ချုံးကို မဆူတော့ ပေ ဒါပေမယ့် သူ့ကိုအလောတကြီးဝါးမျိုနေသလို ယန်ချုံးရဲ့ နှုတ်ခမ်းကို အဆက်မပြတ်သာ နမ်းရှိုက်ပစ်ချင်သည်။
"မင်းဘယ်လိုတောင် ဒီလောက်မဆင်မခြင်လုပ်ရတာလဲ?" ထိုလူက ယန်ချုံး၏ မေးစေ့ကို ကိုင်ထားပြီး သူတကယ် နေကောင်းကြောင်းကို သေချာသိချင်သည့်အတိုင်း သူ့မျက်နှာကို ကြည့်နေသည် ။ "ဘာလို့ ငါ့ကိုသွားဖို့လာမမေးရတာလဲ? အဲဒီနှစ်ကီလိုမီတာကို ငါပြေးနိုင်ပါတယ်။”
“အဲဒီတုန်းက မင်းမှာ လုပ်စရာရှိတယ်လေ …” ယန်ချုံးက သူ့ကိုယ်သူ ပျော့ညံ့စွာ ခုခံလိုက်သည်။
ဒါပေမယ့်ကျိရှင်းလန် က သူ့စကားကိုနားမထောင်ဘူး။ ယန်ချုံးက သူ့နှုတ်ခမ်းများ တုန်ယင်သွားသလို ခံစားလိုက်ရသည်။ "မင်းကငါ့ကိုကြောက်လန့်စေတယ်။"
ထိုအခိုက်အတန့်တွင် ယန်ချုံးက အနည်းငယ် အားတုံ့အားနားဖြစ်မိသလို ခံစားလိုက်ရသည်။ သူက တိုးတိုးလေးပြောလာတယ် “ငါ အဆင်ပြေပါတယ်။ငါ နည်းနည်း မူးသွားတာပါ။ ငါ ဒဏ်ရာမရခဲ့ပါဘူး။"
ကျိရှင်းလန် စိတ်သက်သာရာရသွားပုံရပြီး ယန်ချုံး ရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဖိကပ်လိုက်တယ်။
“မင်းငါ့ကို ဒီကို ပို့ပေးခဲ့တာလား?”
ယန်ချုံး က သူ့(ကျိရှင်းလန်)ကို သူ့လက်တွေထဲမှာကိုင်ထားပြီး မဝံ့မရဲဖြင့် မေးလိုက်တယ်။
ကျိရှင်းလန် ဖြေဆိုရန် ပျက်ကွက်ခဲ့သည်။ သူက ယန်ချုံးကို ပွေ့ဖက်လိုက်ပြီး သူ့လည်ပင်းရဲ့ အဆစ်နားမှာ သူ့မျက်နှာကို မြှုပ်ထားလိုက်တယ်။သူက သူ့ကို ထာဝစဉ် ပွေ့ဖက်ထားချင်သည့်အတိုင်း ယန်ချုံးကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဖက်ထားလိုက်သည်။
သူနာပြုဆရာမက အထဲဝင်ဖို့ တံခါးကို တွန်းဖွင့်လိုက်တော့ ကုတင်ပေါ်မှာ လူနှစ်ယောက် ပွေ့ဖက်နေတာကို တွေ့လိုက်ရပြီး ဒီမကောင်းတဲ့ မြင်ကွင်းကို ဖျောက်ဖျက်ဖို့ သူမ မျက်လုံးတွေကို ချက်ချင်း မှိတ်ထားလိုက်တယ်။
ယန်ချုံးက ကျိရှင်းလန်ကို ချက်ချင်း တွန်းထုတ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် သူက သူနာပြုနောက်တွင် ရပ်ကာ သူနာပြုဆရာမထက် ပို၍ပင် မဲ့ရွဲ့နေတဲ့ အမူအရာရှိသော ရှဲ့ယွီနဲ့ အကြည့်ဆုံသွားခဲ့သည် ။
ထိုအချိန်တွင် ကျိရှင်းလန်က ရှဲ့ယွီကို မကျေမနပ် ကြည့်ရင်း ယန်ချုံးကို ဖြည်းညှင်းစွာ လွှတ်ပေးလိုက်သည်။
ရှဲ့ယွီက ဒါကိုမြင်တော့ သူချက်ချင်း ထိတ်လန့်သွားတယ်။
'What the heck? ငါသိနေတယ်နော် ! ဒီလူယုတ်မာ ကျိရှင်းလန်က ငါ့ရဲ့ဘောစ့်ကို သဘောကျနေတယ်ဆိုတာကို !'
အားအင်အပြည့်နဲ့ ဒဏ်ရာရနေတဲ့ ခြေထောက်ကို ကုတင်ပေါ်တင်ဖို့ အသုံးချလိုက်တယ်။ ထို့နောက် ကျိရှင်းလန်ကို လက်ညိုးထိုးပြီး အော်လိုက်တယ် “ကျိရှင်းလန် မင်း လူယုတ်မာ ! မင်း…! နေ့ခင်းကြောင်တောင်ကြီး ဘာလုပ်နေတာလဲ! မင်းမှာ အရှက်မရှိဘူးလား!?"
ကျိရှင်းလန်က ယန်လျုံး လက်ကောက်ဝတ်ကို ဆုပ်ကိုင်ထားတာကို လက်မလွှတ်လိုက်ပေ ။ သူ့လက်ကို နှိမ့်ချကာ ယန်ချုံးကို ပွေ့ဖက်လိုက်သည်။ "အခု မင်းငါ့ကို ထိန်းချုပ်နိုင်ပြီလား? "
ရှဲ့ယွီ မျက်လုံးပြူးသွားသည်။ သူ ဒေါသအရမ်းထွက်ပြီး နှုတ်ခမ်းတွေ တုန်နေပေမယ့် ဘယ်သူကို တိုင်တန်းရမှန်းမသိ ဖြစ်နေတယ် ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ ယန်ချုံးက ပြုစားခံထားရပုံပေါ်တယ်။
လူယုတ်မာက အဲ့ဒါကို လုပ်ပြီးပြီ၊ ဒါပေမယ့် သူ့ဘောစ့်က ဘာမှ တုံ့ပြန်မှု မရှိဘူး။
သူ့နားရွက်တွေ နီရဲနေရုံကလွဲလို့ ယန်ချုံးက တခြားဘာတုံ့ပြန်မှုမှ မပေးပေ။
ဒါက ရှဲ့ယွီကို စိတ်ရှုပ်စေတယ်။ သူ ကျိရှင်းလန်ကို ကြည့်လိုက်တော့ သူ့စိတ်ထဲမှာ အရမ်းကြောက်စရာကောင်းတဲ့ အတွေးတစ်ခု ပေါ်လာတယ်။
'သူ့ဘောစ့် သတိလစ်နေချိန်မှာ ဒီကောင် ဘောစ့်ကို တစ်ခုခုလုပ်ခဲ့တာလား?! '
'ပြီးတော့ ဘောစ့်က သူ့ကို ဒီလိုလုပ်ခွင့်ပေးဖို့ အဆင်ပြေနေပုံရတယ်!'
ရှဲ့ယွီ မျက်နှာက အနီရောင်နှင့် အဖြူရောင်အရိပ်များကြားတွင် လှည့်ပတ်နေပြီး ရှဲ့ယွီကိုကြည့်သည့် ကျိရှင်းလန်ရဲ့ အကြည့်များက ပြင်းထန်လွန်းလှသည်။ "မင်းဘာလာလုပ်တာလဲ ?"
နှစ်ယောက်စလုံး ရန်ဖြစ်ကြတော့မည်ကို ကြည့်လိုက်တော့ ယန်ချုံး နှလုံးသားက သူ့လည်ချောင်းဆီသို့ ခုန်တက်သွားသည်။
ကျိရှင်းလန်နဲ့ ရှဲ့ယွီတို့ ပထမဦးဆုံးအကြိမ် ထိပ်တိုက်ရင်ဆိုင်မှုဖြစ်ခဲ့သည်။ ယန်ချုံးက ကြောင်ကို အိတ်ထဲမှ ထုတ်ပစ်သည်ထက် သေလိုက်ချင်သည်။
"မစ္စစွင်းက ယန်ချုံးဆီလာလည်ခိုင်းလို့ " ရှဲ့ယွီက ကျိရှင်းလန်နဲ့ တမင်အငြင်းပွားဖို့ ဤနေရာကို လာတာမဟုတ်ပေ ။ သူ့မှာ နှောင့်ယှက်ဖို့ အချိန်မရှိဘူး။ ဒါနဲ့ သူက လှည့်ပြီး ယန်ချုံးကို မေးလိုက်တယ်။ "အစ်-အဟမ်း ရှောင်ချုံး သူငယ်ချင်း၊ အဆင်ပြေရဲ့လား? "
ကျိရှင်းလန်က ယန်ချုံးနဲ့ လိမ်လည်လှည့်ဖြားနေသည့် ဤကောင်းကွက်ကို ကြည့်လိုက်သည်။ ယန်ချုံးကို သူ့အတွက် ပြေးခိုင်းရုံတင်မကဘူး၊ သူ ပြေးပြီးနောက် ကျိရှင်းလန် ရှေ့မှာ ယန်ချုံးကို စိုးရိမ်ကြောင်းပြဖို့ အဝေးကိုတောင် လှမ်းတင်လိုက်တယ်။ သူချက်ချင်း ဒေါသထွက်လာသည်။
ရှဲ့ယွီ စကားမဆုံးခင် ကျိရှင်းလန်က ယန်ချုံးကို သူ့ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းလိုက်သည်။ နောက်တော့ ယန်ချုံးရဲ့ နဖူးကို နမ်းဖို့ ခေါင်းငုံ့ကာ ယန်ချုံးက သူ့နဲ့ လုံးဝသက်ဆိုင်ကြောင်း ကြေညာလိုက်သည်။
"မင်း လာလည်လို့ပြီးပြီလား? မရှိရင် ထွက်သွား" ကျိရှင်းလန်က ခေါင်းမော့လိုက်ပြီး ရှဲ့ယွီကို ဂရုမစိုက်သလို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်သည်။
ယန်ချုံးက မလှုပ်ရဲဘူး။ သူတကယ်မလှုပ်ရဲတော့ဘူး။ သူပြန်တိုက်ခိုက်ပြီး ကျိရှင်းလန်ကို တကယ်ဒေါသထွက်အောင်လုပ်ရင် ကျိရှင်းလန်က သူ့ရဲ့နဖူးကို ရိုးရိုးရှင်းရှင်းနမ်းပစ်ပြီး မရပ်မှာကို သူစိုးရိမ်နေတယ်။
သူနာပြုက သုံးယောက်ကြားက လေထုက ရှင်းရှင်းလင်းလင်း ပြတ်တောက်သွားတာကို ခံစားလိုက်ရပြီး ဒီAlphaနှစ်ယောက်က Omegaကြောင့် ရန်ဖြစ်နေတာလို့ ချက်ချင်း မှန်းဆလိုက်တယ်။
သူမအကြည့်တွေက နှစ်ယောက်ကြားကို အလှည့်အပြောင်းကြည့်လိုက်တယ် ။ ကျိရှင်းလန်က ဆက်ဆံဖို့ မလွယ်ကူသောသူတစ်ယောက်ဖြစ်ကြောင်း ရှင်းရှင်းလင်းလင်း သိလိုက်ရသောအခါ သူမက ပျော့ညံ့သောသူအား ထွက်သွားဖို့ လိမ္မာစွာသွေးဆောင်ရန် ရွေးချယ်ခဲ့သည်။
"ကျေးဇူးတင်ပါတယ်၊ ငါအဆင်ပြေပါတယ် " ယန်ချုံးက သူတို့ကို အမြန်အဆုံးသတ်စေချင်တာကြောင့် သူ့ကိုယ်သူ ထိန်းပြီး "အရင်ပြန်သွားလိုက် ကျိရှင်းလန်က ငါ့ကို ဂရုစိုက်နေမှတော့ အဆင်ပြေမှာပါ "
ရှဲ့ယွီရဲ့ နှုတ်ခမ်းများ လှုပ်သွားသည်။ သူ တစ်ခုခုပြောချင်သော်လည်း ယန်ချုံးက သူ့ကို အချက်ပြမှုများ ထပ်ခါတလဲလဲ ပေးပို့သည်ကို မြင်သောအခါ စွန့်လွှတ်လိုက်သော်လည်း အမှားလုပ်မိသွားပုံရသည်။ သူထွက်သွားတဲ့လမ်းမှာ ခဏခဏပြန်ကြည့်တော့ သူ့ပါးစပ်က memes ဖြစ်သွားနိုင်တယ်။
သူ့ဘောစ့်ကို ယုတ်မာတဲ့လူက လုယူသွားပြီ။
သူနာပြုက ယန်ချုံးရဲ့ IV drip ကိုစစ်ဆေးရန် ရှေ့လာခဲ့သည်။ dextrose အားလုံးကုန်သွားသည်နှင့် သူမသည် အပ်ကို ဖယ်ရှားပြီး သွေးထွက်ခြင်းကို ရပ်တန့်စေဖို့ ဂွမ်းလုံးတစ်ခုကို ယူပြီး ကူညီပေးခဲ့သည်။
“ရှင် အခု အဆင်ပြေသွားပါပြီ။ရှင့်မှာ သွေးတွင်းသကြားဓာတ် နည်းနေတာပါ " သူမ ပါးစပ်ကို အုပ်ကာ ပြုံးလိုက်သည်။ “ဒီကျောင်းသားက ရှင့်ကို သူ့ရင်ခွင်ထဲထည့်ပြီး ခေါ်လာတုန်းက သူတကယ်ကို စိတ်ပူနေခဲ့တာ။ကြီးကြီးမားမား တစ်ခုခုဖြစ်သွားပြီထင်ပြီးတော့ ကျွန်မ အဲဒီအချိန်ကအရမ်းရှော့ခ်ရသွားတယ် ”
ယန်ချုံးက ကျိရှင်းလန်ကို အံ့အားသင့်စွာ ကြည့်နေသော်လည်း ကျိရှင်းလန်က လက်ရှိသူ့မျက်နှာပေါ်တွင် ခံစားချက်မရှိပေ။
ဆေးရုံက ထွက်လာတော့ အပြင်မှာ မှောင်နေပြီ။ ကျိရှင်းလန်က ခေါင်းငုံ့ပြီး ယန်ချုံးကို ကြည့်လိုက်တယ်။ "မင်း နည်းနည်း ပိုနာခံလို့ မရဘူးလား ? ကြိုးတစ်ချောင်းနဲ့ မင်းကို ငါ့ဘေးမှာ ချည်ထားရမလား? "
ယန်ချုံးက အပြစ်ရှိသလိုခံစားလိုက်ရပြီး သူ့ကို မကြည့်ရဲပေ။ ကျိရှင်းလန်က ခြောက်သွေ့သော်လည်း နွေးထွေးသော သူ့လက်ကို လောလောဆယ်မှာ ကိုင်ထားပေးခဲ့သည်။
“မင်းမှာ ကျန်းမာတဲ့ ခန္ဓာကိုယ် မရှိဘူး။ ငါဒီနေ့ မင်းနဲ့အငြင်းမပွားချင်ဘူး ဒါပေမယ့် နောက်တစ်ခါကျရင် မင်းငါ့ကိုပြောပြရမယ်။ ငါက မင်းရဲ့ Alphaပါ။ ငါ့ကို နည်းနည်းလောက် အားကိုးလို့ မရဘူးလား? "
"မင်းက ငါ့ရဲ့ Alphaလို့ ပြောတဲ့သူက ဘယ်သူလဲ? " ယန်ချုံးက တိုးတိုးလေး ငြီးတွားလိုက်သည်။ သူ့ပါးပြင်လေးတွေက နည်းနည်းနွေးလာတယ်။
ကျိရှင်းလန်က ကားတံခါးကိုဖွင့်လိုက်သည်။ ယန်ချုံးကို ကားထဲ ခေါ်လာသောအခါတွင် သူ့ခါးကို လက်တစ်ဖက်တည်းဖြင့် ထိန်းထားနိုင်လောက်အောင် ပိန်သွားသည်ဟု ခံစားရသည်။
“မင်းက အရမ်းပိန်တာပဲ။ ဘာစားချင်လဲ ငါ မင်းနဲ့အတူ လိုက်ခဲ့ပေးမယ် "
ယန်ချုံးက ဒီနေ့ အစာစားချင်စိတ်မရှိပေ။ ထို့ကြောင့် ကျိရှင်းလန် အိမ်ပြန်သွားပြီး သူ့အတွက် ပဲနီလေးဆန်ပြုတ် ပြုလုပ်ခဲ့သည်။ နောက်ထပ် မိုင်ပေါင်းများစွာကို သွားဖို့ ဆုံးဖြတ်ပြီး ဆန်ပြုတ်ထဲကို သကြားနှစ်ဇွန်းထည့်လိုက်တယ်။
ကံကောင်းထောက်မစွာနဲ့ ယန်ချုံးက ချိုမြိန်သောအရာများကို နှစ်သက်သောကြောင့် ဆန်ပြုတ်အချိုများကိုတစ်ပန်းကန်လုံးမကုန်မချင်း သူ့ပါးစပ်ထဲသို့ ထည့်ပေးလိုက်သည်။
ကျိရှင်းလန်က မီးဖိုချောင်သုံးပစ္စည်းများကို ဖယ်လိုက်ပြီး ပါးစပ်ကို သုတ်ပေးလိုက်သည်။ ထို့နောက် လက်ကိုဆန့်ကာ စောင်ဖြင့် အုပ်လိုက်သည်။
"ပင်ပန်းနေပြီမလား အိပ်လိုက်တော့"
အပြင်မှာ မှောင်နေပြီ။ မီးများပိတ်လိုက်သည်နှင့် တစ်ခုတည်းသော အလင်းရောင်က အပြင်ဘက်တွင် တောက်ပနေသော လမ်းမီးများဖြစ်သည်။ ယန်ချုံး ရုတ်တရက် အတွေးတစ်ခုဝင်လာသည်။ သူ ကျိရှင်းလန်ရဲ့ အင်္ကျီလက်ကို ဆွဲကိုင်လိုက်ပြီး သူ့ရင်ခွင်ထဲသို့ဝင်၍ ပွတ်သီးပွပ်သပ်လုပ်လိုက်သည်။
ကျိရှင်းလန်ရဲ့ အကြည့်များက နူးညံ့လာသည်။ သူက ယန်ချုံးရဲ့လည်ပင်းကို ထိပြီး ညင်သာစွာနဲ့ တိုးတိုးလေးပြောလာတယ် “ဒါကို မှတ်ထားပါ။ မင်းမှာ ကိုယ်ဝန်ရှိနေတယ်။ နောင်ကျရင် အလွန်အန္တရာယ်များတဲ့ အရာတွေကို မလုပ်မိစေနဲ့ ။တကယ်တော့ နောင်တစ်ချိန်မှာ မင်းဘာမှလုပ်စရာ မလိုပါဘူး။ ငါလုပ်ပေးပါရစေ "
"ဘာမှမလုပ်ရဘူးလား ?" ယန်ချုံးရဲ့ မျက်လုံးတွေက တောက်ပလာသည်။
“အင်း ” ကျိရှင်းလန်က ယန်ချုံး သူ့ကို အလိုရှိနေတယ်လို့ တွေးလိုက်တယ်။
"ဒါဆို ကလေး မွေးပေး " ယန်ချုံး မျက်တောင်ခတ်ပြီး အရှက်မဲ့စွာ ပြောလိုက်တယ်။
“တတ်နိုင်ရင် ကူညီပေးချင်ပါတယ်။ မင်းရဲ့ဒုက္ခကို ငါမခံနိုင်ဘူး" ကျိရှင်းလန် ပြုံးလိုက်သည်။ သူက သူ့လက်ကို မြှောက်လိုက်ပြီး ယန်ချုံးရဲ့ ဆံပင်ကို ပွတ်သပ်လိုက်တယ်။ "ဒါပေမယ့် ငါက Alphaတစ်ယောက်မို့ ငါ့ကလေးကို မွေးဖို့ မင်းကို ဒုက္ခပေးရလိမ့်မယ်"
“ကျစ် ။ ဒါဆို မင်းအနားတစ်ဝိုက်မှာရှိနေတာက ဘာအတွက်လဲ? " ယန်ချုံး နှုတ်ခမ်းစူလိုက်သည်။ “ဒါဆို ကြောင်လေးကို ငါ့ဆီ ယူလာပေး”
'...သူ အိမ်ပြန်ရောက်တဲ့အချိန်တိုင်း ကြောင်ကလေးနဲ့ ကစားဖို့ ဘာလို့ အလျင်လိုနေတာလဲ? '
ယန်ချုံးက ဒီနေ့ ကြောင်လေးနဲ့ ကစားဖို့ ခွန်အားမရှိတော့ဘူးလို့ ကျိရှင်းလန် ထင်ခဲ့ပေမယ့် ယန်ချုံးက ကြောင်လေးကို သယ်လာဖို့ အရှက်တကွဲနဲ့ တောင်းဆိုခဲ့တာကြောင့် ကျိရှင်းလန် ကြောင်လေးကို သယ်လာချိန်မှာ သူ့နှလုံးသားရဲ့ နာကျင်မှုကို ခံနိုင်ရည်ရှိခဲ့ပါတယ်။
ယန်ချုံး ရဲ့ ပွေ့ဖက်မှုကို သိမ်းပိုက်ဖို့ ကြောင်ကလေး ပြေးလာနေတာကို သူမြင်လိုက်ရတယ်။ ကျိရှင်းလန် ဒေါသတကြီး အံကြိတ်လိုက်သည်။
'အနှေးနဲ့အမြန်ပဲ၊ မင်းရော ကြောင်လေးရောက ငါ့အတွက်ပဲ'
........
T/N 1-ဒါဆို သူကဘယ်သူလဲဆိုတဲ့အမှန်ကိုသိနေတဲ့ ကျိရှင်းလန်အပေါ် သူ့(ယန်ချုံး)ရဲ့ခန့်မှန်းချက်ကို နားလည်သဘောမပေါက်သွားခင် chapter တွေဘယ်နှစ်ခန်းအထိသွားနေမှာလဲ?
T/N 2- ဟိတ် မှတ်ထားကြနော်။
ဝတ္ထုထဲက ဆေးဘက်ဆိုင်ရာ အကြံဉာဏ်ကို မယူလိုက်ပါနဲ့။သွေးတွင်းသကြားဓာတ်နည်းခြင်းက အလွန်အန္တရာယ်များပြီး အသက်ဆုံးရှုံးနိုင်တယ်။
💙2.1.2022