Omega အဖြစ်ကူးပြောင်းပြီးနောက် ကျွန်တော့်ရန်သူရဲ့အမှတ်အသားပေးတာကိုခံလိုက်ရတယ်။

Ch 79

ငါသွားပါရစေ

နေရောင်မှလာသောအနီရောင်အလင်းတန်းတွေက ပြတင်းပေါက်ဆီကိုဖြတ်ပြီးဖြာကျနေတယ်။ မသေဆုံးမီတွင် လူတစ်ဦးက အပြင်းထန်ဆုံးလို့ ခံစားနေရတဲ့ပုံလိုမျိုးပဲ ဒီရောင်ခြည်တွေက အလားတူ အထူးသဖြင့် တောက်ပနေခဲ့သည်။ နေက မိုးကုပ်စက်ဝိုင်းကို ကျော်လွန်ပြီး လုံးဝ ပျောက်ကွယ်မသွားခင်မှာ မှားယွင်းတဲ့ ငြိမ်းချမ်းမှု ခံစားချက်ကို တင်ပြချင်သလိုပါပဲ။

နေ၏တောက်ပသောအလင်းရောင်တွင် သရုပ်ဖော်ရင်း ကျိရှင်းလန်က ဧည့်ခန်းရှိ ဆိုဖာပေါ်တွင်ထိုင်ပြီး သူ၏terminalနှင့် ကစားနေသည်။

ခြေတံရှည်များကိုချိတ်ပြီး မလှုပ်မယှက် ထိုင်နေသည်။ နားရွက်အောက်တွင် သဘာဝအတိုင်း ရှည်လျားသော ဆံပင်အနည်းငယ်က ကောက်ကွေးနေကာ ပြီးပြည့်စုံသော ကွေးကွေးလေးဖြစ်နေပြီး terminal၏အထက်မှ ဦးခေါင်းကို ငုံ့ထားလျက် သူ့ကိုရုပ်တုနှင့်တူစေသည်။

ကျိရှင်းလန် စောင့်ကြပ်မယ့်သူမရှိနေစဥ် ကြောင်ကလေးက ဆိုဖာ၏ အခြားတစ်ဖက်စွန်းကနေ တိတ်တဆိတ် ခုန်တက်သွားခဲ့သည်။  ကူရှင်တွေကို သူ့ရဲ့ကာဗာအဖြစ် အသုံးပြု၍ တိတ်တဆိတ် ချောင်းမြောင်းပြီးချဥ်းကပ်သွားခဲ့သည်။ သားရဲတစ်ကောင်လို ကျိရှင်းလန် အနီးမှာ ဝပ်နေခဲ့တယ်။

ကျိရှင်းလန်က ဆိုဖာပေါ်တွင် မလှုပ်မယှက် ထိုင်နေပြီး သူ့ကို ချောင်းမြောင်းတိုက်ခိုက်မယ့် ကြောင်ကလေးရဲ့ အစီအစဥ်ကို သတိမထားမိပုံရသည်။

အားပေးရင်း လန်လန်က ဖြည်းညှင်းစွာ ချဉ်းကပ်လာသည်။ရုတ်​တရက်​ ပြင်းထန်​တဲ့ ​အော်​ဟစ်​သံ​နဲ့ ကျိရှင်းလန်အပေါ်ကို လျှပ်စီးလိုပဲ ခုန်​တက်သွားခဲ့သည်​။

ဒါပေမယ့် ကျိရှင်းလန်အပေါ်ကနေ ဆင်းပြီး သူ့ကို မကြောက်ခင်မှာ လက်တစ်ဖက်က ကြောင်ကလေးကို ဖမ်းမိပြီးသား။

ဖမ်းထားခံရသော ကြောင်ကလေးက ၎င်း၏ ခန္ဓာကိုယ်ကို လိမ်ကာ သူ့လက်ချောင်းကို ကိုက်ဖို့ ဟန်ဆောင်လိုက်သည်။