Kamp LGBT (gxg) || Wattys

Extra

Dit is weer een extraatje. Het is een klein verhaaltje met de zelfde personages als het verhaal, maar het speelt zich in een andere tijd af.
Deze is speciaal voor mijn verjaardag. Geniet!!

Vandaag is het Aryah's verjaardag en ik heb natuurlijk een verrassing voor haar. Dit kan natuurlijk niet zonder verrassing. Dat doe ik altijd. Dus met haar verjaardag ook. Aangezien er nog steeds die vervelende lockdown is vanwege dat virus kan ik helaas niet veel vrienden uitnodigen bij ons thuis. Maar daar heb ik een oplossing voor. De maatregelen zijn zodanig minder geworden dat je wel een zaaltje mag huren, waar je met maximaal dertig personen mag zijn. En aangezien ik alleen de anderen van het kamp wil uitnodigen, kan dat mooi. Het zijn er toch maar zes.

Ik heb ze al een tijdje geleden op de hoogte gebracht van het plan en als het goed is zijn ze over een paar uur bij het zaaltje. Nu nog kijken hoe ik Aryah erheen krijg.

"Kom je mee, ik heb een verrassing voor je?" vraag ik aan Aryah wanneer ze thuis komt.

Ze kijkt me even vragend aan, maar ze knikt dan toch. Ze weet dat ik niets vertel als het om een verrassing gaat. Zo is het altijd al geweest en zo wil ik het houden ook. Anders zou het niet leuk meer zijn.

Samen lopen we naar beneden en stappen we in mijn auto die ik al voor de deur had geparkeerd zodat we makkelijk weg konden. Tot nu toe gaat het nog niet zo moeilijk. En Aryah weet als het goed is nog van niets. Dan moet de verrassing toch wel lukken?

Snel stuur ik eventjes een berichtje om te checken of iedereen er al is. Meteen krijg ik al een aantal antwoorden. Allen van Alis nog niet, maar die komt meestal wel wat later. Dus dat komt nog wel.

"Ik mag zeker niet weten waar we heen gaan?" vraagt Aryah nog voor dat we wegrijden.

Ik schud mijn hoofd. "Nee, het is een verrassing."

Aryah trekt een iets teleurgesteld gezicht, maar ik weet dat dat toneel is en ik me er niet veel zorgen over moet maken. Gelukkig.

Ik zou Aryah op haar verjaardag echt niet ongelukkig willen maken. Het is al jammer dat ze vandaag gewoon naar school moest. Anders had ik ervoor gezorgd dat ze de hele dag in de watten gelegd zou worden. Maar dat kon helaas niet.

Ik had wel geen school, dus heb ik de hele dag de tijd gehad om de verrassing voor te bereiden. Ik ben echt zo vaak in de afgelopen paar uren heen en weer gereden naar het zaaltje toe om alles daar te krijgen. Niet normaal.

Het is maar een kleine afstand die we moeten rijden. Iets van zeven minuten ofzo.

Wanneer we nog maar ongeveer twee minuten hoeven stop ik de auto aan de zijkant van de weg.

"Zou je deze op kunnen doen?" vraag ik Aryah terwijl ik haar al een blinddoek geef.

"Moet het echt?" vraagt ze, maar ze begint wel al met de blinddoek op doen.

"Ja, we zijn er al vaker geweest en dat zou dan meteen de verrassing verpesten. En dat wil ik natuurlijk niet," leg ik uit.

De rest van de weg is het stil. Ik heb wel ondertussen ook van Alis een berichtje gekregen dat ze er is, dus dat is mooi. Dat gedeelte is al gelukt.

Aryah heeft ze al sinds het kamp niet gezien. Dus dit zal een hele verrassing voor haar zijn. Nu hopen dat iedereen ook nog aan de cadeautjes heeft gedacht. Ze kunnen soms nogal vergeetachtig zijn op dat punt. Maar gelukkig is het feit dat ze er zijn ook al snel een cadeautje genoeg.

"We zijn er. Doe je blinddoek nog niet af. Ik help je wel naar buiten toe."

Zo snel mogelijk ga ik de auto uit, loop naar de andere kant en open de deur. Aryah zit nog steeds net zoals daarnet en heeft gelukkig inderdaad haar blinddoek nog niet afgedaan.

Voorzichtig doe ik de riem los en help ik haar de auto uit.

"Sorry voor het ongemak zo, maar het kan even niet anders. Wanneer we binnen zijn mag hij wel af."

Aryah knikt alleen maar. Maar dat ben ik van haar gewend. Ze is niet altijd van veel woorden. Een groot verschil met mij. Ik probeer alles zo uitgebreid mogelijk te zeggen.

"Doe je blinddoek maar af," zeg ik als we binnen zijn. Het verbaast me dat we nog niet eens een keer gevallen zijn.

Aryah is wel heel snel met de blinddoek af doen. Ik heb het haar nog nooit zo snel zien doen.

Ze kijkt een beetje teleurgesteld als ze ziet dat we alleen maar in een gang staat waaraan je niet echt kan zien waar we zijn.

Ik pak haar hand vast en loop voorop naar de deur aan het einde van de gang.

"Doe maar open," fluister ik in haar oor als we ervoor stil staan.

Ze gaat met haar linker hand naar de deurklink. Zo schattig dat ze mijn hand niet los wilt laten.

Trillend gaat de deurklink naar beneden.

De deur gaat open en...

"Verrassing!" roept iedereen.

Aryah's gezicht staat zo verbaast dat ik er om moet lachen.

Tranen van geluk stromen over haar wangen als ze iedereen ziet.

"Gefeliciteerd," begint iedereen door elkaar heen te roepen.

Aryah geeft iedereen om de beurt een knuffel. En daarna mij als laatste.

"Dank jullie wel," zegt ze blij, terwijl de tranen nog steeds over haar wangen stromen.

Zo te zien is het een geslaagde verrassing geworden.

Nadat Aryah nog een aantal keren dankjewel heeft gezegd en iedereen nog wel een keer een knuffel heeft gegeven is het tijd voor de cadeautjes. Iedereen komt met wat simpele dingetjes, maar wel dingen die ze graag wou hebben, dus Aryah is er enorm blij mee.

Ik ben weer als laatste aan de beurt, maar dat vind ik niet erg. Het is juist hoe ik het gepland had.

"Hier, dit is voor jou," zeg ik als ik een klein pakje aan haar geef.

Voorzichtig opent ze het zodat het papier niet scheurt. Ik hou echt van die precisie van haar.

Wanneer het papier er af is heeft ze een zwart doosje in haar handen. Langzaam haalt ze het dekseltje er vanaf.

In het doosje liggen twee armbandjes. Eén voor haar en één voor mij. Met een magneetje die ze met elkaar verbindt.

Voorzichtig haalt Aryah de armbandjes uit het doosje en geeft mij de groene. De blauwe is voor haar. Ik doe de mijne om mijn linker pols en zij de hare om haar rechter pols.

"Kijk, dan pak ik je hand," begin ik en pak haar hand vast. De magneetjes klikken samen. "En dan zijn onze armbandjes met elkaar verbonden."

Aryah lacht en geeft me een knuffel.

"Wat schattig. Dankjewel."

Wanneer Aryah weer los laat geef ik haar een kus.

"Alsjeblieft," zeg ik zachtjes. "Fijne verjaardag." En ik geef haar nog een kus.

Hoi lieve lezers,

Hier dus een extraatje voor mijn verjaardag!!! Ik ben nu 18!!!

Ik hoop dat jullie het leuk vonden, ik vond het in ieder geval een heel fijn extraatje om het proces van het schrijven van dit verhaal mee af te sluiten. Dit is hetgene wat het laatst klaar was en het voelde heel apart om te weten dat die laatste woorden ook echt de laatste woorden waren. Maar het was leuk om te schrijven en ik hou ervan. Dus ik hoop dat jullie er net zo erg van genoten hebben. Laat het weten in de comments. En ik heb bijna 19k reads!!! Heel erg bedankt iedereen!!

Tot maandag (21 december)!!!

~Bianca