Kamp LGBT (gxg) || Wattys

4

We zitten bij het kampvuur. We hebben net al wat liedjes gezongen en nu willen ze er nog meer gaan zingen, maar daar heb ik niet zo veel zin in. Ik ben niet zo goed in zingen en ik durf het dan ook niet. Vaia ziet mijn ongemakkelijkhied en slaat een arm om me heen. "Je zingt prachtig," zegt ze. Ik bloos en lach een beetje. "Dankje," fluister ik.
Na een aantal liedjes, die ik toch wel heb meegezongen, worden er nog wat dingen gezegd en er wordt weer een nieuwe ronde met marshmallows uitgedeeld, die we boven het vuur houden. Wanneer iedereen moe begint te worden gaan we naar onze hutten toe. Op een bord bij de eetzaal staat het rooster met de activiteiten van komende week. Maar daar gaan we vandaag niet meer naar kijken. Ik gaap en wrijf in mijn ogen. Vaia helpt me met het lopen naar de hut. Zij is wat minder moe dan ik ben. Bij de hut brengt ze me naar mijn bed. Mij laat ze gaan zitten. Ze gaat op haar knieën zitten en begint mijn schoenen en sokken uit te doen. Ik grinnik. "Dat kietelt." Ze kijkt me aan en gaat daarna verder. Als mijn schoenen en sokken uit zijn kijkt ze nog eens naar me. "Ga maar slapen," fluistert ze. Ik knik en ga liggen. Ongeveer meteen val ik in slaap. Ik voel nog hoe ze de deken over me heen legt.

Ik word wakker van wat geluid. Ik kijk om me heen en zie Vaia staan met wat boeken voor haar op de grond. "Goedemorgen." Ik gaap. Vaia kijkt me met een lach aan. "Goedemorgen. Ik hoop dat ik je niet wakker heb gemaakt met het lawaai." Ongemakkelijk krab ik in mijn nek. "Uh... Eigenlijk wel, maar dat is niet erg hoor." Vaia kijkt me een beetje ongemakkelijk aan. "Sorry." Ik schud mijn hoofd. "Nee, het geeft niet." Ik sta op en kleed me om. Vaia is ondertussen spullen overal en nergens vandaan aan het halen en neerzetten. Ik weet echt niet waar ze al die spullen vandaan haalt, haar koffers leken nogal klein.

Vandaag hebben wij wandelen en ik heb mijn camera meegenomen. De natuur hier is echt prachtig. We lopen over een smal pad naar beneden en omhoog. Het is hier gelukkig niet zo steil. Om ons heen groeien allemaal grassen en bloemen. Deze plek is echt heel erg geschikt voor foto's. Snel maak ik er een paar. Ik wil niet al te ver achter raken. Vaia is zo aardig om iedere keer op mij te wachten, ook al vertel ik haar dat dat niet nodig is.

We stoppen om even uit te rusten. We zijn bij wat rotsen die uitkijken over het dal. Samen met Vaia ga ik erop zitten en genieten van het uitzicht. Ik maak een paar foto's. "Geef mij eens de camera," zegt Vaia. Ik geef het aan haar en kijk haar nieuwsgierig aan. Ze kijkt door mijn foto's. "Ze zijn echt prachtig," zegt ze, "maar er mist nog iets." Ik kijk haar scheef aan. Wat zou er nou missen? Ze richt de camera op mij en maakt een foto. "Zo, nu is het compleet." Ik lach. Klik, nog een foto. Ze geeft me de camera terug. "Ik denk dat er nog wel wat bij moet hoor," lach ik. Snel maak ik een foto van haar. Ze geeft me een knuffel. "Wat ben je toch een schatje," fluistert ze in mijn oor. Ik bloos en trek haar nog wat dichter tegen me aan.

Hoi allemaal,
Voor vandaag weer het nieuwe hoofdstuk. Ik hoop dat jullie het leuk vinden. Ik zou graag tips willen horen. 
Wat vinden jullie van Vaia en Aryah?
Tot volgende week!!!
~ Bianca