Kamp LGBT (gxg) || Wattys

39

Ik schiet wakker uit mijn nachtmerrie. Weer hetzelfde. Om me heen is het nog donker en de anderen slapen nog. Zij hebben waarschijnlijk geen last van nachtmerries. Noah ligt bovenop alle kussens op de grond. Ik weet niet waar hij de deken die hij vast houdt vandaan heeft gehaald, maar hij heeft het tenminste niet koud. Dorian en Tomi liggen samen in Vaia's bed. Bijna net als hoe Vaia en ik lagen. Vaia, ik ben benieuwd of zij het een beetje naar haar zin heeft. Ze had er op voorhand al geen zin in, omdat haar ouders dan waarschijnlijk geen tijd voor haar zouden hebben omdat ze bezig zijn met hun werk.

In de ochtend doen we niet veel gedaan. Ik was dan ook niet de aller gezelligste. Ik moet steeds weer aan Vaia denken en dat heeft blijkbaar niet zo een goed effect op mijn humeur. Gelukkig proberen Dorian, Noah en Tomi de sfeer nog vrolijk te houden.

Vandaag is de activiteit zwemmen in het meer. En waarschijnlijk is het meer iets om te ontspannen, dan echt een activiteit. Dorian, Noah en Tomi hadden wat anders. Alis loopt met mij mee naar het meer. Net voor de lunch worden we bij het meer verwacht en we hadden net al onze zwemkleding aangetrokken.

Bij het meer zit een begeleider met broodjes op ons te wachten. Wat het nut daarvan is weet ik ook niet precies. De eetzaal is maar een paar meter verderop. Maar ik vind het allemaal wel prima. Op deze manier zijn we wel lekker buiten. En ik denk dat dat ook wel een beetje de bedoeling is hier.

Het water is koud en eigenlijk wil ik niet verder, maar Alis roept me al van een heel end verderop. Zo snel mogelijk ga ik dieper het water in richting Alis. Geen tijd om na te denken over de kou. Gewoon doen. Alis houdt een bal vast. Geen idee waar die vandaan is gekomen. Ze gooit hem naar mijn hoofd. Met moeite hou ik mezelf boven water terwijl ik hem probeer te vangen. Het water is hier al snel al erg diep en ik kan hier niet staan. Ik vang de bal net aan en er komt iemand op me afgestormd. Lummeltje. Ook leuk om te weten dat we dat spelen. Snel gooi ik de bal naar een jongen die een end verderop staat te zwaaien. Hij vangt de bal niet. Dat zou ook onmogelijk geweest zijn met mijn worp. De bal ging wel i zijn richting, maar daar is alles mee gezegd. Gelukkig is degene die de lummel is niet zo snel. De jongen zwemt met grote snelheid naar de bal toe. Met een ongekende vaardigheid pakt hij de bal en gooit hem perfect naar Alis toe. Je zou kunnen zeggen dat hij daar ervaring mee heeft, maar i heb geen idee wat je die ervaring zou geven.

De bal knalt tegen mijn hoofd aan. Ik zat niet op te letten en nu komt de lummel op mij af. Het lijkt wel of hij sneller is geworden. Zo snel mogelijk probeer ik naar de bal te zwemmen en hem te pakken te krijgen. Ik kan hem nog net op tijd weg slaan voor de lummel bij mij is. De jongen zwemt er weer snel heen en slaat de bal naar een andere jongen toe die me nog niet opgevallen was. Maar die is minder snel en komt niet dichtbij de bal genoeg om hem zelfs maar aan te raken. Dus nu is de snelle jongen de lummel. Dat gaat moeilijk worden. Ik ben dan ook snel de lummel. Iedere keer probeer ik achter de bal aan te gaan, maar iedereen is zo snel. Tot op een gegeven moment Alis een fout maakt. Ze gooit de bal niet hard genoeg en ik kan hem zo pakken.

We worden uit het water geroepen voor het avondeten. Na een tijdje lummeltje spelen waren we het water uit gegaan. Een hele tijd hadden we in de zon gelegen tot we ongeveer opgedroogd waren en toen waren het water weer in gegaan. Na een tijd in de warme zon was dat weer lekker verkoelend.

Tijdens het eten verteld Alis haar verhaal. Blijkbaar had zij geluk gehad in de liefde. Ze was verliefd geworden op haar beste vriendin en toen ze dat uiteindelijk liet blijken, was zij ook verliefd op haar. Toen was het enige probleem nog het aan haar ouders vertellen. Ze wist dat haar ouders er problemen mee zouden hebben en dat wist haar vriendin ook, maar toch bleef die er maar op hameren dat Alis het haar ouders moest vertellen. En dat is waar het allemaal fout ging. Haar ouders accepteerden het niet en haar vriendin verliet haar daar om.

De heftigheid van de verhalen blijven me steeds verbazen. Ik weet wel dat dat de reden is waarom het kamp bestaat, maar dan nog is het erg heftig.

"Maar mijn verhaal is niet alleen maar negatief. Hier op het kamp zijn veel leuke mensen en het is heel gezellig. Ik heb zelfs een vriendje." Ze wijst naar een jongen verderop aan de tafel. Hij zwaait verlegen. Hij lijkt aardig.

Hallo lieve lezers,

Na aanleiding van een volmondig ja, heel erg bedankt voor de reacties, op de vraag of jullie het leuk vinden als ik vaker plaats en mijn eigen overwegingen. Heb ik besloten inderdaad vaker te plaatsen. Dat worden dus nu de maandag en donderdag. Ik kijk er al naar uit vaker te delen, dan blijf ik ook nog een beetje bij. (Ik heb nu vaak dat ik niet meer weet wat ik precies online zet omdat het al zo lang geleden geschreven is).
Laat in de comments nog weten wat je van het hoofdstuk vindt en tot donderdag (26 november).

~Bianca