Kamp LGBT (gxg) || Wattys

68

"Ben je nou echt alleen?" Ava staat opeens voor me. "Hebben ze je alleen gelaten?"

Ik zou nu willen weglopen, maar ik heb Vaia beloofd hier op haar te blijven wachten. Een paar minuten met Ava moet toch geen kwaad kunnen. Toch?

"Vaia komt zo weer. Ik moest even wachten. Het was druk binnen," besluit ik maar te antwoorden.

Ava lijkt alleen niet echt onder de indruk van mijn antwoord.

"Dat zou ik ook zeggen als ik jou was. Dan lijk je tenminste nog een klein beetje minder alleen. Mij hou je alleen niet voor de gek hoor. Ik zie recht door je heen."

En dan nog te bedenken dat ze in het begin nog zei dat ze vrienden zou willen worden. Hoewel ze toen al zo deed. Maar misschien wist ze wel wat Rebecca deed. Waarom ze dat die dag deed.

"Dacht je dat ik je niet herkend had? Mensen zoals jij vergeet je niet snel. Echt niet."

Ik kan er niet tegen dat ik om de hoek van het gebouw sta. Ik heb geen zicht op de deur en ik weet niet wanneer Vaia weer terug komt.

"Heb je nu niets meer te zeggen?" Ava keek al arrogant, maar nu zelfs nog meer.

Maar het klopt wel. Ik heb hier niets op te zeggen. Wat zou ik hierop moeten zeggen? Ik had nog niet bedacht dat deze mogelijkheid er was. Ik heb Ava altijd als onschuldig beschouwd. Maar dat was blijkbaar verkeerd ingeschat.

"En dacht je nou echt dat ik niet wist wat Rebecca naar jou deed? Ze had me het hele plan al tig keer verteld. Het is niet alsof we nog niet wisten dat je verliefd op haar was. Dat was echt veel te duidelijk." Nu lacht zij mij ook nog eens uit. Net als Rebecca altijd deed.

Dit kan ze nu niet doen. Niet op deze laatste dag. Dat mag niet. Dit moet leuk zijn, dit moet een leuke afsluiting zijn. Dit kan toch niet waar zijn? Niet nu, niet hier. Thuis mogen ze weer vervelend doen, maar hier niet. Nee, hier niet.

"Aryah, daar ben je." Vaia staat er nu ook. Eindelijk.

Ik ren? Ik snel naar haar toe en sla mijn armen om haar heen. Het is niet dat ik bescherming van haar nodig heb. Nee, ik had hier waarschijnlijk zelf ook wel uit gekomen. Maar nu ze er toch is...

Maar Ava loopt al weg.

"Wacht maar. Zoek maar bescherming bij je liefje. Nu ze er nog is."

Vaia kijkt me vragend aan.

Dit zou leuk moeten zijn. De laatste paar uur voor we weg gaan. Dan moeten we toch ook leuke dingen gaan doen? En toch niet oude dingen naar boven halen? Dat is toch niet leuk?

"Kom, we gaan naar het meer toe. Daar kunnen we rustig zitten. En ik heb lekkers." Ze houdt de mand omhoog.

"Is goed." Ik zou graag wat zekerder willen klinken, maar dat kan echt niet nu. Niet na dit alles. Want dit had ik echt niet verwacht.

Hallo lieve lezers,

Hier weer een nieuw hoofdstukje. Ava is echt zo vervelend. Dan hebben ze nog maar zo weinig tijd samen en dan doet ze zo...
Nou, laat maar weten wat je ervan vindt in de comments.
En tot zondag (14 februari)!! Ja er komt een extra hoofdstuk voor Valentijnsdag.
Gaan jullie wat leuks doen met Valentijnsdag? Ik in ieder geval wel :)

~Bianca