Kamp LGBT (gxg) || Wattys

57

De zon gaat onder en na een paar foto's daarvan besluiten we weer terug te gaan naar het kamp. De filmavond gaat zou ongeveer ieder moment kunnen beginnen. En dan is het natuurlijk niet zo erg als we laat zijn, maar het is meestal niet zo leuk als de film al is begonnen wanneer je begint met kijken. Dan zal je zien dat je net wat belangrijks of grappigs hebt gemist. Snel leg ik ook nog mijn camera en het kleed in de hut en breng ik de mand weer naar de keuken toe. Snel lopen we de zaal met het podium binnen, maar het blijkt dat we nog niet eens de laatste zijn.

Dorian, Noah, Tomi, Jason, Alis en Cass zijn er wel al, maar dat had ik met een filmavond ook niet heel anders verwacht.

Het duurde erg lang voordat iedereen binnen was. En wanneer de film aangezet wordt is nog steeds niet iedereen er. Maar Mark wilde niet nog langer wachten met de film aanzetten. Niet veel later komen nog een paar meiden de zaal binnenlopen. Mark, die dichtbij de ingang zat verteld ze dat ze snel en stil ergens moeten gaan zitten. Dat doen ze dan ook, maar het zorgt wel voor genoeg geluid dat ik me niet meer zo goed op de film kan focussen. Hoewel dat daarvoor eigenlijk ook al niet echt lukte. Met Vaia zo naast me is het lastig om die kant op te blijven kijken. Ik bedoel, ze is zo mooi. En ze is eindelijk weer hier. Hoe kan ik me dan zo lang op een film richten als ik ook naar haar kan kijken. Het is zonde om al die tijd aan de film te besteden.

Ik probeer me nog op de film te richten, maar ik blijf telkens naar Vaia kijken. Ik heb haar ook wel zien kijken. Vanuit haar ooghoeken. Dan verschijnt er zo'n tevreden lachje op haar gezicht. Dit keer draait Vaia zich naar me om. Ze lacht nog steeds, maar haar lach is nu anders. Ondeugender.

"Kijk naar de film." Haar lach wordt groter. "Ik ga nergens heen."

Ik bloos. Wat zou er anders gebeuren. Het lijkt wel mijn standaard reactie te zijn. Op alles wat ze zegt.

Zachtjes zucht ik en leg mijn hoofd op haar schouder neer. Dan maar proberen de film te kijken.

Na de film komt er nog één. De zaal is nu een stuk leger. Zo ongeveer de helft is terug gegaan naar hun hut. Waarschijnlijk vonden ze het laat worden. Het is ook wel laat, maar de film van daarnet was toch nog leuk. En we wilden de volgende film ook een kans geven en we wilden niets missen. Straks is het een hele leuke film die we dan missen. Dat kan toch niet. Vooral omdat Dorian, Tomi, Noah, Jason, Alis en Cass ook nog blijven. En omdat we weten dat wij hun ermee zouden plagen als ze een leuke film zouden missen, kunnen wij dit nu ook niet missen. Het is echt geen optie.

De film is toch niet zo leuk als we van tevoren hadden gehoopt. Maar het is nu tussen ons een soort van wedstrijd geworden wie het langst blijft zitten. Bijna iedereen is ondertussen al weggegaan en ik vraag me af of Mark dat wel door heeft gehad. Hij lijkt het in ieder geval wel een leuke film te vinden. Net als Tim. Ze zitten gezellig samen.

Alis en Cass zijn ondertussen al weg. Zij wilden liever tijd met zijn tweeën nog doorbrengen. Noah wou ook al weggaan, maar Jason hield hem tegen. Wat Dorian en Tomi niet zo leuk vonden. Ze denken het nu al gewonnen te hebben, maar wij laten ons niet zo snel verliezen. Echt niet. Vooral niet van hun.

Noah en Jason zijn toch ook nog weggegaan. Dus nu gaat het tussen Dorian en Tomi en ons. En om me niet al te erg op de film te hoeven focussen richt ik me weer op Vaia, die het dit keer helemaal niet erg vindt. Het is ook leuker, met zijn tweetjes praten, dan de film te kijken. Dorian en Noah doen hetzelfde. Dus nu lijkt de wedstrijd te gaan om wie het langste een gesprek kan blijven houden en zorgen dat we niet weggestuurd worden door Mark. Want als we te hard praten zit dat er ook nog wel aan te komen. Hij wilt tenminste wel de film kijken.

Niet veel later krijgen we dan ook een ietwat boze blik van Mark. We moeten duidelijk zachter doen.

"We kunnen ook weer kijken of de film wat leuker is nu," fluistert Vaia.

Ik knik. Misschien is dat wel handig. Als praten te veel geluid maakt, is dat volgens mij de beste optie voor ons nu.

Dorian en Tomi gaan wel nog steeds door met praten. Niet veel later zie ik Mark dan ook weer geïrriteerd onze kant op kijken. Dat kan niet veel goeds voor ze betekenen. Gelukkig hebben Dorian en Tomi het niet door. Anders hadden ze wel gestopt en dan hebben we niet meer echt een kans om dit te winnen. Maar nu is de kans dat ze weggestuurd worden er nog steeds. Dit kunnen we waarschijnlijk nog wel winnen. En de film is ook nog interessanter geworden. Het kost niet eens zo veel moeite om me erop te focussen. Dit gaan we wel winnen.

Hallo lieve lezers,

Hier weer een nieuw hoofdstuk. Ik hoop dat jullie het leuk vinden. Laat dat dan ook vooral weten in de comments. Tot donderdag (7 januari)!!

~Bianca