Güzel Güçlü Serisi

39. Bölüm: Final Part 2- Üzüntü

Bölüm şarkısı: Model- Değmesin Ellerimiz

~

1 Saat Sonra...

Berke'nin Ağzından

İnsanlar istemediği şeyleri yapmak zorunda kalırlar bazen. Zorunda bırakılırlar. En kötüsü ise sevdiğinden ayrı bırakılmaktı benim için. Onun seni kötü bilmesi, seninse bir şey yapamamandı. Daha kötü ne olabilirdi ki? Ruhsuz hissediyordum. Ruhum yokmuş gibi. Yaşamıyormuş gibi. Yaşamak istemiyordum. Onsuz yaşamak istemiyordum. Çünkü artık hayatımın bir anlamı yoktu. O benim hayatımın anlamıydı ve artık yoktu...

Gözlerimi yola çevirdim tekrar. Gidiyordum. Başka şehire. Nereye gittiğimi bile bilmeden öylece uzaklaşıyordum hayatımdan, arkadaşlarımdan, ailemden, sevdiğimden... Bir veda bile edemeden, üzüntü dolu bir biçimde uzaklaşıyordum. Duru için yapıyordum bunu. Onu bırakmaları için. Zarar görmemesi için. Belki benden nefret edecekti evet, ama mecburdum buna. Hayır gitmeyeceğim dediğim her an işkence edeceklerdi Duru'ya. Buna mecburdum.

Otobüs durduğunda etrafa bakıp ayağa kalktım. Çantamı sırtıma aldıktan sonra hızlı adımlarla otobüsten indim. Çantamı bile hazırlamışlardı gitmem için. Bizim evi bastıklarında eşyalarımı bavula koyup almışlardı. Her şeyi önceden planlamışlardı. Bilmeyen sadece bizdik. Etrafa baktığımda siyah bir jipin önümde durması ile duraksamıştım. Sert bir yüz ifadesi ile arabaya bakarken arabadakilerden biri inip kapıyı açtı. Girmem için bana baktığında ruhsuz bir ifade ile arabadan içeri girdim. Adam da kapımı kapattıktan sonra tekrar direksiyon başına geçmiş ve arabayı sürmeye başlamıştı. Bense tekrar yola bakarak Duru'yu düşünmeye devam etmiştim.

Duru kim bilir ne kadar üzülmüştü. Benim böyle bir şey yapabileceğimi düşünebilir miydi ki? İnanır mıydı onu bırakıp gittiğime? Onu sevmediğime... İnanır mıydı?

İlerleyen dakikalarda öndeki adam radyoyu açmıştı. Şarkının bir kısmı şöyleydi:

•••

Ah ne zormuş bitsin demek
Hala severken seni
Dudaklarını öpmemek
Bir yabancı gibi

Bilirsin ayrılık konusunda
İyi değiliz ikimiz de
Bir kıvılcım yeterdi her zaman
Koşup geri dönmemize

Değmesin ellerimiz
Buluşmasın bu gözler
Yine erir gideriz
Unutulur yeminler

Biz hiç beceremedik
Sevmeyi de terk etmeyi de
Aşk kokan dudakların
Karşısında direnmeyi de

Biz hiç beceremedik
Sevmeyi de terk etmeyi de
Aşk dolu mısraların
Karşısında direnmeyi de

İşte bir kez daha
Durup karşında
Belki de son defa
Soruyorum sana

Bitti mi hikayemiz?
Bu ne biçim son böyle
Değmez miydi sevgimiz
Savaşıp direnmeye?
Değmesin ellerimiz
Buluşmasın bu gözler
Yine erir gideriz
Unutulur yeminler

Biz hiç beceremedik
Sevmeyi de terk etmeyi de
Kendimize sahip çıkıp
Dünyayla yüzleşmeyi de
Biz hiç beceremedik
Sevmeyi de terk etmeyi de
Korktuğumuz o gözlerin
Karşısında direnmeyi de
Bitmesin hikayemiz

•••

Yaklaşık yirmi dakikanın ardından küçük bir mahalleye gelmiştik. Adam arabadan indiğinde ben de inmiştim. Adam yüzüme bakmadan konuşmaya başladı.