Güzel Güçlü Serisi

6. Bölüm: Lunapark

Berke'nin Ağzından

"Bir daha ben yanındayken bir şeyden korkmayı sana yasaklıyorum. Korkuyorsan da o korkunu birlikte yeneceğiz ve itiraz etmeyeceksin güzelim..."

Kulağına eğilip fısıldadığım bu cümlelerden sonra kısa bir süre öyle durdum. Nefes alış verişi hızlanıyordu yeniden. Bu hoşuma gidiyordu. Benim yanımdayken heyecanlanması hoşuma gidiyordu.

Duruşumu dikleştirdim ve tekrar Duru'ya bakmaya başladım. Tamam mı der gibi baktığında isteksizce başını salladı.

Defne gelip Duru'nun koluna girdi ve kulağına bir şeyler fısıldadı. Duru da Defne'ye bakarak başını salladı. Ne dediğini deli gibi merak ediyordum ama şimdi yanına gidip de soramazdım. Şimdilik bekleyebilirdi.

•••

Kamikazeye binmek için yerlerimizi aldığımızda sağımda Duru, solumda Burak oturuyordu. Duru'nun yanında Defne ve Defne'nin yanında da Mete. Artık geriye sadece aletin çalışmasını beklemek kalıyordu.

Göz ucuyla Duru'ya baktığımda hızlı hızlı nefes alıp verdiğini farkettim. Çok tedirgindi. Başımı tamamen ona doğru çevirip onu sakinleştirmeye çalıştım.

"Duru sakin ol. Bak ben buradayım. Buradan düşme riskin yok. Bak burası güvenlikli. Sakin ol ve kendini adrenaline bırak. Korkma."

Dediklerimi pek dinlemişe benzemiyordu. Alet çalıştığında "Hayır ya." diye bir çığlık attı.

"Sakin ol Duru. Bak sadece ileri geri sallanıyor." dediğimde Duru biraz daha sakin görünüyordu.

"Tamam, tamam korkmuyorum." diye seslendi bana bakarak.

Alet hızlandığında Duru bağırarak

"Ya da vazgeçtim korkuyorum." diyerek çığlık attı.

Kamikaze, giderek hızlandığında çığlıklarımız birbirine karışıyordu. Ters dönmeye başlamıştık.

Kısa bir süre sonra ters dönmediğinde, yavaşladığımızı anlamıştım. Ama hala çok hızlıydı.

Bir süre sonra kamikaze durduğunda güvenliğimiz için olan demir şeyler üstümüzden kalktı. Kemerimizi de açıp ayağa kalktık.

Burak, kemerini açmakla meşguldü. Duru ise kemerini açmış ama henüz kalkmamıştı. Defne ayağa kalkıp Duru'ya doğru eğildi.

"Nasıldı ama? Harika değil miydi?"

Duru gözlerini devirerek Defne'ye baktı ve ayağa kalkmak için oturduğu yerden destek aldı. Kalktığında kamikazenin etkisinden dolayı başı dönmüş olmalı ki sendeleyince onu belinden tuttum ve merdivenden inene kadar ona destek oldum. O sırada kolumdan sıkı sıkı tutarak bana bakıyordu. Sırıtmama engel olmaya çalışıyordum. Beni izlemesi hoşuma gidiyordu ve şu an onu bırakmaya da hiç niyetim yoktu. Bir süre daha beni izlemesinden bir şey olmazdı değil mi?

Mete önümüzden yürüyerek elindeki jetonları sayıyordu. Bayramda topladığı paraları sayan çocukları andırıyordu. Birden üzgünce bize dönüp ağzını büzdü.

"Bir jetonum eksik ya. Aman neyse gelin başka bir şeye binelim. Sonra bir tane daha alırım." dedi ve etrafıyla aletleri süzdü. Duru hala kolumu tutuyordu ve ben de onu tutuyordum. Sarılan çiftler gibiydik şu an. Sakinkeşmiş gibi görünüyordu. Ama yine de bırakmamıştı kolumu. Farkında olduğunu bile sanmıyorum. Çünkü nefesi hızlı değildi ve beni izlemeyi de bırakmıştı.

Mete Duru'nun yanına gelip koluna girdi ve onu yanımdan alıp başka tarafa sürükledi. Daha sonra kulağına bir şeyler fısıldamaya başladı.