Güzel Güçlü Serisi

37. Bölüm: Etrafımız Sarıldı

"Herkes aynı anda geceyi yaşar, ama herkesin karanlığı farklıdır..."

~             

Multi: Berke ✨

Berke'nin Ağzından

Gözlerim yavaş yavaş açılırken yüzümde hissettiğim uzun yumuşak saçları dikkatlice yüzümden çektim. Karşımda bana sarılarak uyuyan Duru'yu fark ettiğimde önce şaşırdım, sonra gülümsedim. Benim de bir elim onu sarıyordu. Neden burada uyumuştu acaba? Gözlerim yarı açık Duru'ya bakarken saçlarını dikkatlice düzelttim. Bir insan bu kadar güzel, bu kadar masum olabilir miydi ya?

Dün ne kadar belli ettirmemeye çalışsam da moralim pek de iyi değildi. Duru çok üzgündü ve bu beni daha çok üzüyordu. Onun üzülmesini istemiyordum. Bana ne olduğu umrumda değildi ama ona bir şey olması ihtimalini düşünmek bile istemiyordum. Ona bir şey olursa ben yaşayamazdım. Toparlanamaz, kendime gelemezdim. Bu yüzden elimden ne geliyorsa yapıp Duru'ya ve diğerlerine zarar gelmesini engellemeye çalışacaktım. Nasıl yapacağım ile ilgili ise hiçbir fikrim yoktu. Hakikaten nasıl yapacaktım bunu? Kaç kaç nereye kadar sürecekti bu?

Duru yavaş yavaş uyanırken ben gülümseyerek ona bakıyordum. Gözleri yavaş yavaş gözlerimi bulduğunda o da gülmeye başlamıştı. Aniden gözlerini büyütüp ayağa kalktığında kaşlarımı kaldırdım. Duru bana bakmayarak saçını kulağının arkasına attı ve utangaç bir tavırla bana döndü. Bir süre öylece bana baktıktan sonra konuşmaya başladı.

"Iı şey, ben burada u-" derken Mete'nin sesi ile kelimeler dudaklarında asılı kalmıştı.

"Hepinize günaydın gençler ve kendini genç hissetmeyenler!"

Söylediği şeyle gülüp koltukta doğrulduğumda Arda, Furkan ve Burak da girmiştiler odaya. Gözlerim Defne'yi ararken Duru aklımı okumuş gibi konuşmaya başladı.

"Defne nerede?"

Mete ellerini kaldırdı.

"Uyanmıyor valla her an patlamaya hazır bomba gibi uyuyor. Patlamak için birinin onu uyandıracağı anı bekliyor resmen. Ve hiiiç kusura bakmayın bana patlamasına izin veremem. Bir Mete kolay yetişmiyor ama değil mi?"

Duru Mete'yi dinledikten sonra gülümseyip 'en fazla ne olabilir ki' bakışı attı ve Defne'nin uyuduğu odaya doğru ilerlemeye başladı. Ben ve Furkan da peşinden ilerliyorduk.

Duru yavaşça Defne'nin yanına oturdu ve eline dokundu. "Defne."

Defne uykulu bir şekilde "Hıı." diye yanıt vermişti.

Duru Furkan'a bakarak sinsice bir gülüş attı ve tekrar Defne'ye döndü.

"Aleyna gelmiş Furkan'la sohbet ediyorlar kalk çabuk."

Defne aniden yatakta doğruldu.

"Ne?! O çürük zeytinin ne işi var ya burada? O ne alaka yani? Ayrıca Furkan'la niye sohbet ediyormuş o? O kim köpek yani hayırdır? Ben şimdi onun ağzını yüzünü dağı-"

Defne hızla yataktan çıkıp ayağa kalkarken kendisine sırıtarak bakan Furkan'ı yeni fark etmiş olacak ki şok içerisinde ona bakmaya başladı. Şoku yavaş yavaş atlatırken Furkan'ın sağına soluna ve arkasına doğru başını uzattı. Kimsenin olmadığını fark ettiğinde gözlerini kısarak Duru'ya döndü.

"Yalnız ben bunun hıncını çok pis alırım." dedi çok pis kısmını bastırarak. Duru Defne'ye gülerken ben de onu izliyordum. Gülüşüne her seferinde bir kez daha aşık olduğumu söylemiş miydim?