"....သုတနိုးလာပြီလား..."
"ဟုတ်ကဲ့မဖြူ.."
"..သုတလေး..မင်းသခင်ကအရေးကြီးကိစ္စရှိလို့ကုမ္ပဏီသွားတယ်တဲ့..သားနိုးလာရင်လိုက်ရှာနေမှာဆိုးလို့ အန်တီကိုပြောခိုင်းခဲ့တာ.."
"ဟုတ်အန်တီ...သူသွားတာကြာပြီလားဟင်.."
"အင်း...နည်းနည်းတော့ကြာပြီသုတ...."
"...အော်...ဟုတ်...အစ်ကိုရောနိုးပြီလား.."
"နိုးပြီသားရေ..ခြံထဲမှာထိုင်နေတယ်..သုတကောမနက်စာစားတော့မလား.."
"ဟုတ်..ခဏနေရင်စားမယ်နော်.."
သုတခြံထဲထွက်လာတော့ ဝှီးချဲပေါ်တွင်ထိုင်ကာကောင်းကင်ကိုမော့ကြည့်နေတဲ့မင်းမြတ်ကိုတွေ့ရလေသည်
"...အစ်ကို..."
"သုတနိုးလာပြီလား.."
"...ဟုတ်...အစ်ကို..ကောင်းကင်ကိုဘယ်လိုမြင်လဲ.."
အစ်ကိုနဲ့ကောင်းကင်ကြားကအခြေနေကငြိမ်သက်နေ၍သုတမေးလိုက်မိသည် ကောင်းကင် အစ်ကို့ဆီကအဖြေတောင်းထားတာ အခုဆိုလအတော်ကြာနေပြီမလား အစ်ကိုကငြင်းလည်းမငြင်းဘူး ဘာမှလည်းမပြောဘူး ဒါပေမယ့်ကောင်းကင်ကတော့ ဇွဲကောင်းနေဆဲပဲ တခါတရံမှာအစ်ကို့ကိုချစ်သူတွေလိုမျိူးစနောက်ပေမယ့် အစ်ကိုကထအော်တာကလွဲရင်ဘာမှမလုပ်ဘူး သုတအထင်တော့အစ်ကိုလည်း ကောင်းကင် ကိုချစ်နေတာပဲ ဒါပေမယ့်ဝန်ခံရမှာရှက်နေတာဖြစ်နိုင်တယ်
"....သူကလူကောင်းတစ်ယောက်ပါ..."
"အစ်ကို သူ့ကိုချစ်တယ်မလား.."
"............"
"ဆိတ်ဆိတ်နေခြင်းကဝန်ခံခြင်းတဲ့...အစ်ကိုရဲ့ကောင်းကင်အပေါ်ထားတဲ့စိတ်ကိုသုတသိပါတယ်.."
"......အစ်ကိုလည်းသူ့လိုပဲခံစားနေရတယ်ထင်တယ်..ဒါပေမယ့်အစ်ကိုကိုယ်တိုင်ထုတ်ဖြေရမှာကတမျိူးကြီးပဲ.."
"....သုတနားလည်ပါတယ်...ဒါပေမယ့်ဒီအတိုင်းကြီးပဲဆက်သွားလို့မရဘူးလေ..အစ်ကိုအချိန်ဆွဲထားတာ 6လလောက်ရှိနေပြီ..."
"....အင်း..အဲ့ဒါနဲ့ပတ်သက်ပြီးအစ်ကိုလည်းသူ့ကိုစောင့်ခိုင်းသလိုဖြစ်နေတော့ အားနာမိတယ်..အစ်ကိုသူ့ကိုထုတ်ပြောဖို့ကြိုးစားပါတယ်..ဒါပေမယ့်သူ့မျက်နှာမြင်ရင်ပြောချင်တာတွေမေ့သွားပြီးပြောမထွက်တော့ဘူး..."
YOU ARE READING
Maung(Completed)
General Fictionျမတ္ႏိုးစြာခ်စ္ခ့ဲမိေသာဤလူသားကို"ေမာင္"ဟု႔ေခၚသည္ မြတ်နိုးစွာချစ်ခဲ့မိသောဤလူသားကို"မောင်"ဟု့ခေါ်သည်
