Story Of My Life

Out?!

Zolang verberg ik het al. Al heel mijn leven verbergen wie ik ben en daar zou ik nu een einde moeten aan maken het zou tijd worden dat ik zeg wie ik ben, maar weet ik zelf wel wie ik ben! Wie is de persoon die aan de andere kant van de spiegel staat en is dat de persoon die je denkt dat het is. Je bent er van overtuigd hem door en door te kennen maar eenmaal er veranderingen gebeuren lijkt die persoon helemaal iemand anders te zijn. Dat kunnen toegeven zou ik graag kunnen. In de spiegel kijken en blij zijn met wat ik zie, en geen tranen door onzekerheid. Geen angst voor de persoon die je bent geen. Geen teleurstelling, maar een gelukkig mens iemand die blij is met zijn leven en geen zorgen heeft over zichzelf. De persoon die je in de spiegel ziet is sterk en kan zijn emoties aan. Kan over goed en kwaad zelf beslissen en laat zich niet meesleuren door wat volgens anderen juist is. Kiest zijn eigen geluk, ook al ziet deze er anders uit voor andere mensen. Iemand die alles aankan. Iemand die soms ook moeilijke beslissing kan maken! En ik dwaal af. Back to the story people. De trein had weeral vertraging en als ik nog even bij mijn ouders hun werk langsging zei mijn pa dat mijn ma al naar huis was. Had mijn kraag van mijn hemd recht gezegt Ant die zuigplek zat nogal aan de hoge kant. Voor de rest niet teveel vragen gekregen dus snel naar huis, nog altijd met de beslissing in mijn hoofd zou ik het doen. Ik kom thuis mijn schoenen uit, sleutels op de tafel gesmeten, hallo hoor ik vanuit de bureau. Neem men jas mee en ga hem daar ophangen. Dag ma, hey hoe gaat het, je weet wel die dingen. Ze zit op de bureaustoel en is bezig op de laptop. K neem de papieren die op de stoel naast mijn ma liggen leg ze op de tafel en zeg de oh zo lang verwachte woorden. Ma ik moet iets zeggen. Ze draait de stoel naar mij en kijkt mij nu aan. Dit gevoel is met niets te vergelijken mijn hart slaat door mijn hoofd heeft een alarmvergadering en mijn stem staat zo wankel als wat.  '' Ik ben homo'': Zeg ik.  Mijn ma lacht en ik lach mee gewoon van de stress, ik ben wel serieus hé ma zeg ik. Nee zegt ze in ongeloof. Ja, ma ik ben vandaag niet naar een vriend geweest om te helpen met zijn eindwerk maar op dat geweest in Gent. Neen klinkt het nog altijd. Ik toon de ondertussen redelijk paars staande vlek in mijn nek. Van hem zeg ik. Ik zag aan haar dat ze het er ietswat moeilijk mee had, gewoon van de schok. Ik gaf haar een knuffel en begon terug te wenen, emotioneel dagje vandaag dacht ik. Hoe lang weet je het al vraagt ze. Vanaf mijn 12 jaar antwoord ik. Wie weet het al? Jij mam en hem, hij weet het ook. Wil je dat ik het aan pa vertel? (wil ik dat Euuh tuurlijk wil ik dat wtf dit wil ik echt geen tweede keer meemaken, en al zeker niet bij mijn pa) liever niet antwoordt ik.  Het is misschien beter als ik het zelf kan zeggen maar als je het egt per se wil vertellen kan ik je niet tegenhouden zeker? Genoeg emotioneel gedoe voor één dag zeker het is morgen school! En ik moest nog wat huiswerk doen. En dan eindelijk slapen! Gedroomd van hem die nacht ik had in 4 maand al niet gedroomd en die nacht droomde ik. Als ik van iemand droom dan wilt dat meestal wel iets zeggen. Niet iedereen verdient een droom van mij het was een romantisch diner aan de Eiffeltoren poepchic restaurant op het water en vuurwerk wauw. Ik droom misschien wel nooit maar als ik droom neem ik het er wel van precies, mag wel een keer hé! De volgende morgen maakt mijn pa mij wakker om naar school te gaan geen woord van hem. Weet hij het weet hij het niet zoek het maar uit leuk. Dus doe ik gewoon zoals anders ochtendhumeur opgezet en geen woord. Die avond als ik naar huis ging snel even binnenspringen op het werk alleen mijn pa de maandag en het was druk dus snel even gedag en door. Aan mij ma gevraagd of hij het wist en ze zei ja dus kon ik maar wachten op de gigantisch awkward en totaal nutteloze speech van mijn vader. Kort samengevat totaal van de pot gerukt, verre van de kwestie, hij was na een eindje bezig over samenwonen, zo goed was ik ook niet aan het opletten dat doe ik meestal niet als hij iets zegt want als iemand doekjes ol iets kan winden is het hem wel. Komt er op neer hij heeft er geen probleem mee. Dan grote sprong naar mijn broer, We zijn nu even een maandje verder het is lang weekend en hij komt naar mij. Ik had besloten het mijn broer nog niet te vertellen omdat hij nogal losmondig kan zijn en ik absoluut nog niet klaar was om volledig uit de kast te komen. Maar ik wou hem absoluut zien en eerlijk gezegd ik had wel wat vertrouwen in hem. Dus hoe pakken we dit aan. Constructie ik zit in de zetel met mijn benen op hem hij komt de keuken binnen (net wakker) hij kijkt naar links en ziet mij zitten op hem. Op dat moment roep ik ik ben homo terwijl ik mijn handen in de lucht zwaai, broederliefde, hem zo de tijd geven om te wennen haha, hij nam het redelijk goed op voor de eerste keer kreeg ik de reactie ik dacht het wel. Wat eigelijk niet vreemd deed. Nu ben ik drie maanden later, heb ik spijt dat ik het verteld heb? Neen. Ben ik blij dat ik het verteld heb? Neen. Het is gewoon wat gemengd plots je dubbelleven gedeeltelijk opgeven is wat ingewikkelder dan het lijkt. De steun die ik van mijn familie en vrienden krijg blijft van onschatbare waarde maar ik heb et nogal moeilijk met mijn gevoelens uit te drukken en soms verstaan mensen mij gewoon verkeerd.