Story Of My Life

Overload

Als een emmer loopt mijn hoofd vol, met problemen en frustratie in plaats van water. Langzaam drup per drup, tot ik overloop, en heel de emmer er uit moet, om zo opnieuw te beginnen.

Al een eind geleden was mijn vorige hoofdstuk. Ondertussen zijn we juni. Ik werk als barista in de Starbucks. Het leven leek even te beteren. Deze week was het zelf 6 maand samen met die Cutie van een paar hoofdstukken terug. Mijn langste relatie ever. Met zijn ups en downs. En rara momenteel een down. And so I find myself here again. De 2de kans voor de auditie was ergens deze week of volgende week.... Geen idee, ik vind de moed niet om me zelfs nog in te schrijven. En het leven lijkt even eindig. Nooit verder denken dan een week, zo leef ik. Waarom? Geen idee.
Misschien omdat verder plannen enkel uit drijft op teleurstelling? Maar jezelf dan wel wijsmaken dat je volgend jaar zeker en vast zult meedoen aan dat toelatingsexamen. The sweet lies who keep me going. En zo val ik langzaam terug in mijn oud patroon. Verdriet, eenzaamheid, depressie.
Vandaag was een slechte dag, dat is alles wat ik nodig heb. 1 slechte dag, en het werk van maanden verdwijnt in het niets. Alsof het nooit is gebeterd. Maak ik mezelf wijs dat ik beter? Of let ik gewoon meer op. Waarom heb ik geen doorzettingsvermogen, wat is mijn probleem? Alles wat in ooit al deed valt onder de zelfde noemer. Niet doorgezet en gestopt. Is er dan gewoon niets dat ik wil in het leven. Zoveel vragen en antwoorden kan ik niet. Niet dat ik niet wil. Maar die antwoorden heb ik niet, en krijgen zal ik ze zo te zien ook niet moeten op hopen. Ik hou me sterk. Ik blijf mezelf terwijl de wereld rond mij zich veranderd. Ik mis het vroeger, maar dat is nu weg en geen manier om dat nog terug te krijgen.