Daar zit ik dan weer, terug bij het oude. Precies of de wereld staat terug stil. Geen vooruitgang voor mij. Geen nieuwe uitdagingen, geen levenslust en vooral weer geen toekomst. Dan maar terug naar dag tot dag. Even was het leven rooskleurig, even had ik inspiratie, doorzettingsvermogen, moed, hoop, zelfs dromen. En gisteren van de ene minuut keer het dan. Dan worden dromen terug wolken. Wordt lust terug verhongeren, en word doorzettingsvermogen terug heel de dag in de comfort zone. Terug getrokken in mijn bed, daar kan niets aan mij, daar is het enkel ik, mijn deken en mijn gedachten. Daar kan niemand mij kwetsen. Dat is toch wat ik graag denk. Om even wat context te geven, ongeveer 3 weken geleden stuur ik een sollicitatie
YOU ARE READING
Story Of My Life
Non-FictionHet begon allemaal op die bewuste dinsdag dat ik besloot mijn leven omver te gooien. Een nieuwe aanpak nieuwe ik. Eindelijk wie ik altijd al wou zijn, het perfecte leven in mijn ogen. Bleek het het omgekeerde te worden van hero tot zero (zo cliché)...
