Anthelion: The Border to Celestial Kingdoms

28. Reconnecting with the Drunkard

Chapter 28

Reconnecting with the Drunkard

Hanna's POV

Pinaypayan ko ang sarili ko sa loob ng Ford Raptor. Gosh, ang init! Nakataas ang araw ngayon sa mismong sasakyan namin, parang niluluto kami dito sa loob.

"Hoy Evita, wala ka bang balak itaas ang numero ng aircon?" Tiningnan ko siya sa driver's seat. Yeah, siya yung nagdrive papunta na ito. The whole place is unfamiliar to me. Though hindi pa naman kami nakalabas sa sakop ng city, pakiramdam ko nasa malayong lugar na kami. Marot Li went outside kanina pa, nagtataka ako kung buhay paba siya o hindi na. Ilang oras na siyang hindi nakabalik sa sasakyan!

It's almost three weeks since we finally get the exact location of the enemy's possible hideout. In the past weeks hindi ko maimagine na nalampasan namin ang iilang problema, like naranasan naming makulong sa city jail dahil nagtresspassing kami sa lupa ng isang politiko.. We thought that their land has an underground tunnel papunta sa hideout ng kalaban. But all of those assumptions never became real.

"Hindi pwede. Nagco-conserve tayo ng energy. Mahirap nang magkaproblema sa gitna ng kapatagan, malayo pa naman ang Gasoline Station." Chill niyang sabi. I don't understand why she managed to keep her nerves cool and calm, habang ako dito, init na init na.

"I don't understand why we can't track them anymore. Noon una, nakikita ko pa sa mapa, but when the dot stopped at the landmark, hindi ko na ulit nakita yung dot. Posible bang kinuha na iyon ng Heneral nang mapansin niyang may nakasabit sa kaniya?" Tanong ko kay Evita habang tinitingnan ko ang cellphone kong naglalaman ng mapa.

In the first week of our adventure, nasusundan pa namin ang General, they made a long walk through the fields, lakes, and forest. The city's boundary is expansive, kaya hindi kataka-taka na marami kaming napuntahan. Pero natigil ang pagsunod namin nang nawala namin sila sa landmark. Sa landmark na iyon, sa bukirin, may limang daanan papunta sa iba't-ibang lokasyon. Since we lost them, we need to take every path among the five of it, kaya kami natagalan ng ilang linggo.

Sa ngayon, nasa huling daanan na kami nagpunta, and unlike the other four roads, this road is quiet uneasy. Since we have to overcome lots of wild animals, landslides, and we even killed some of the monsters. Kaya masasabi kong positive na malapit na kami sa hideout nila dahil may na-encounter na kaming mga halimaw.

"Hmm, posible.. But the tracker is too small for him to see it, and I am sure nasa kaniya parin ang tracker hanggang ngayon. It's just the google doesn't point the exact path dahil hindi na naka register iyong lugar sa internet. This place is strange.. Walang kahit isang bahay." Evita explained. Tiningnan kong mabuti yung cellphone ko. Ba't hindi ko iyon naisip. Evita's right for the nth time.

"Matagal pa ba si Margot Li?"

Nagkibit balikat siya. Haays. Mas mabuting kumain nalang muna ako. Kumuha ako ng isang chichirya sa loob ng supot. Yes, marami kaming pagkain na pinamili. We just made sure na hindi kami mauubusan ng energy. I started to eat the Pringles and drink the Chuckie with a straw. Pati yung chuckie naging Hot Chocolate na. Ilang sandali pa, saktong kakaubos ko ng pagkain, nakita namin si Margot Li sa kalayuan.

She waved at us in the middle of the vast plain with tall grasses that reaches her waist. Kaya hininto nalang namin dito ang Raptor, kasi hindi na kakayanin pag pumunta pa doon. Sa wakas ng nakalapit siya, binuksan niya ang pinto ng passenger's seat, umusod naman ako para makaupo siya.

"So.. What did you saw?" I asked her after she drank some water.

"Nakikita niyo ba ang mapunong bahagi non?" She pointed the trees through the tinted glass.