Anthelion: The Border to Celestial Kingdoms

27. Memory..Just Memory

Chapter 27

Memory.. Just Memory

Lux' POV

Another day came at sigurado akong normal na araw na ito sa akin. I didn't saw Cyd in the mansion. Yung ibang Twilight Slayers, wala din. Only Kyle and Conor is around. Nagpapasalamat ako dahil sila lang ang nasa mansyon.
Mabuti nga iyon para hindi ako ma-awkward sa bawat galaw. I feel that I should act 'less' whenever if the whole group's looking at me. Para akong nasa isang talent show at sila ang audience.

I took a deep breath before going out in Conor's car. The moment my foot landed on the ground, lahat ng estudyante ay nakatingin sa akin. Nakalimutan ko palang nakasakay ako sa sasakyan ng isa sa mga pinakasikat sa lahat ng sikat dito. Akala ko wala nang may makapagpa-tense sa akin bukod sa mga titig ng Twilight Slayers. Iyon pala may mas nakahigit pa doon. Iyong mga tingin ng estudyante.

Some of them were looking at me intently, parang kakainin ako anytime. Iyong iba naman, nagbubulungan. Lumingon ako kay Conor para makapagpaalam.

"I'm sorry. Do you feel uneasy? Baka gusto mong pagsabihan ko ang mga estudyante na wag ka nilang tingnan."

"Huh? No! Wag na. Siguro normal lang na maging ganyan sila dahil kasama kita."

"I don't see the point, Lux. Basta iyong sa akin, maingat kong ginagawa ang mga tungkulin ko. We don't want the fame. Kaya kung hindi ka sanay, I can make an announcement that they should quit staring at you."

My eyes widened. Seriously? Hindi niya na dapat palakihin ang sitwasyon. Mga titig lang naman iyon. I can handle myself. Haay, hindi ko alam kung tama ba ang ginagawa niyang kabutihan.

"Seryoso, Conor. Wag na.. I'm not your responsibility. Tsaka I'm completely okay. No need to make announcements."

His brows meet in the center. "Are you sure?"

I gave him my assuring smile. "Sure."

Ngumiti siya pabalik. Ang ganda ng ngiti niya, extraordinary. Walang duda na maraming nagkakagusto sa kaniya. He's one of the hell hotties that you want to drool with.

"Okay. Be safe, Lux. See you later. Bye bye!" Kinindatan niya ako bago siya umalis.

I turned my back and continued on walking in my first class. As usual, lahat ng tao sa building nakatingin parin sa akin. Minadali ko naman ang paglalakad. Ang creepy tuloy. Nang makapasok na ako sa classroom, una kong nakita si Bill at James na nakaupo sa kanilang upuan habang ang buong estudyante ay nag-iingay naman sa paligid. Wala pang teacher.

Mabilis akong lumapit magkatabing kaibigan. When they saw me, ngumiti din sila at tumayo.

"Miss Lux. Kamusta kana?" James' gentle face is happier than before. Nakipagkamayan siya sa akin. Wow huh, parang close talaga kami. We just builded our trust issues when we get stucked in the museum.

"Okay naman. Kayo?"

"Heto, mabuti narin. Salamat nga pala sa pagligtas niyo sa akin noong nakaraan. Akala ko katapusan na ng buhay ko."

"Wala iyon, James. Si Bill iyong mas nag-aalala ng lubos sa'yo. May rason pala kung bakit siya malaki, kasi balang araw may pagkakataong mabubuhat ka niya."

"Hoy.. Narinig ko iyon ah." Tumingala sa akin si Bill mula sa pagkasubsob sa arm chair. I just gave him a peace sign.

"Grabe.. Niligtas pala tayo ng Twilight Slayers. Ba't kasi napasabak tayo sa gulo. Hindi tuloy ako nakapagpa-autograph sa kanila."

"Balang araw, James. Makakausap mo talaga sila." I assured him.

"Haaay. Sana nga... Teka, ba't pala tayo sinalakay sa museum? Nakakatakot talaga doon. Ayoko nang bumalik."