YAZ KAMPI

Özel Güç Dersi

Sabah herkesten önce uyanıp duş aldım. Üzerime sarı bir etek ve beyaz bir t-shirt giyip hafif makyaj yaptım. Sarı saçlarımı açık bırakıp banyodan çıktım. Odaya girdiğimde kızlar hala uyuyordu. Saat henüz erken olduğundan uyandırmak istemedim. Telefonumu alıp sessizce çıktım. Karşımızda duran Kevın'ların kapısı kapalıydı. Merdivenlere yöneldim. En alt kata kadar indim. Bahçede kimse yoktu. Biraz bahçede yürüdüm. Arka tarafa geldiğimde etrafa göz gezdirdim. Yeşil çimenlikler bahçenin sonuna kadar uzanıyordu. Okulun duvarlarına yaslanmış banklar vardı. Okula baktım. Epey yüksek görünüyordu. Sonra aklıma okulun en üst katına bakmak geldi. Tekrar okula girip asansöre bindim. Okul 16 katlı olduğu için 16. kata bastım. Asansör yukarı çıktı. Kapı açıldığında boş sınıflarla dolu bir koridorla karşılaştım. Koridorun sonuna doğru yürüdüm. Okulun dışından açık bir çatısı olduğu görünüyordu. Çatıya çıkan bir yer vardır diye koridorun sonundan sağa döndüm. İleride duran ve yukarıdaki kapıya doğru uzanan medivenleri çıktığımda kapının açık olduğunu gördüm. Kapıdan girer girmez inanılmaz bir manzara ile karşılaştım. Buradan şehrin yarısı görünüyordu. Biraz kenara yaklaşıp manzarayı izliyordum ki gelen ses ile hızla arkamı döndüm.

"Burada ne yapıyorsun?" dedi Kevın.

"Burayı merak ettim. Asıl sen ne yapıyorsun? Kapıyı sen mi açık bıraktın?"

"Şey. Evet. Burayı seviyorum. Kimse gelmezdi. Genelde." sonra başını manzaraya çevirdi.

"Çok güzel değil mi?" diye sorunca kafamı salladım.

"Evet. Kimsenin gelmemiş olması üzücü. Yani bizim dışımızda."

"Benimle gelsene" diyip kafasıyla sağ tarafı işaret etti. Geniş çatının sağ tarafına doğru yürüdü. İleride duran açıklığa oturdu ve ayaklarını aşağı doğru sarkıttı. Arkasından gittim ve yanında ayakta dikildim.

"Umarım yüksekten korkmuyorsundur." dediğinde yanına oturdum.

"Korkmuyorum." dedim.

Bana dönüp "Bu okula neden geldin?" diye sordu.

"Özel gücümü kontrol edemiyordum. Son olaydan sonra ise buraya gelmem gerekti."

"Ne olayı? "

"Şey..... Okulu yaktım." dediğimde gülmeye başladı. Gamzelerini fark ettim. Aslında çok güzel gülüyordu. Sürekli gülmesine dayanamayarak "Komik değil. Benim yaptığımı anlasalardı işim bitmişti." dedim.

"Demek özel gücün ateş. İşin gerçekten zor. Umarım bu okulu da yakmazsın. Daha çok gencim." dediğinde bende gülmeye başladım.

"Peki senin özel gücün ne?" dedim.

"Ses değişimi."

"Gerçekten mi? Sesini değiştirebilir misin? Harika şarkı söylüyor olmalısın."

"Genelde şarkı söylemem."

"Ne! Neden?"

"Sevmiyorum." dedi. Şarkı söylemeyi sevmediğine inanamıyorken uzatmayarak "Nasıl keşfettin?" diye sordum.

"Biraz absürd oldu. Matematik dersinde dinlemediğim anlaşılınca hocanın söylediklerini tekrar etmem istendi. Sesim aynı çıktığında gerçekten şaşırmışlardı." Gülmeye başladım.

"Peki buraya ne zaman geldin?"

"Geçen sene. Gelmek istemiyordum. Ama babam zorladı."

"Peki buraya gelmeden önce nerede yaşıyordun?"

"Değişiyordu. Bir yerde bir haftadan fazla kalmıyorduk. En azından üç yıl böyle geçti. Sonra babam buraya gelmem gerektiğini söyledi."

"Yani dünyayı dolaşıyordun."