Untold Tales (Nederlands)

Hoofdstuk 79

Rowena

'Dat zou betekenen dat we al op de helft zijn.' De rest van de hoofdcirkel lijkt het niet echt met hem eens.

'Misschien verwijst dit raadsel wel gewoon naar een volgend raadsel. Misschien hebben we nog niet eens alle aanwijzingen', merkt Dorian op, maar Thomas schudt meteen zijn hoofd.

'De aanwijzingen komen dwars door elkaar en verwijzen meerdere keren naar hetzelfde. De bazen lijken nogal bang dat we de hints niet oppakken en sturen meerdere keren dezelfde aanwijzingen, alleen op verschillende manieren verborgen. Er zijn ook allerlei hints naar de aanwezigheid van AI in het dorp. Het is haast alsof ze geen idee hebben wat er verder precies in het dorp aan de hand is.'

'Maar dat hebben ze wel, toch?', vraagt Merina zacht. 'Hun verdere acties lijken erop te duiden dat ze wel weten wat er gaande is.' Merina heeft gelijk. Als de bazen niet zouden weten wat er aan de hand was, hadden ze nooit Emily zo snel op kunnen halen.

'Misschien weten ze niet alles', oppert Thomas. 'Ik heb hier nog geen camera's gezien, dus ze moeten hun informatie op een andere manier krijgen.'

'Daarbij, als ze alles zouden weten, zou ons hele plan om hun hoofdkantoor binnen te vallen nutteloos zijn', voeg ik eraan toe. 'Dus blijkbaar gingen we er al van uit dat we niet volledig in de gaten worden gehouden.' Iedereen behalve Donna lijkt het wel met me eens en de rest van het gesprek gaat over hoe we de focus op het kantoor van de loods weer moeten verlagen omdat het systeem binnen het dorp anders vastloopt. Dat maakt me allemaal niet zoveel uit. Het liefst zou ik alvast weggaan, maar ik moet wachten tot het einde aangezien ik Myrthe alleen wil spreken. Vanuit mijn ooghoeken kijk ik even naar haar. Donkere kringen zijn zichtbaar onder haar ogen, maar doen niet af aan de felle blik in haar ogen. Ze lijkt altijd paraat voor een strijd en ik vraag me of ze zichzelf ooit toestaat om rust te nemen. De meeste mensen merken niet op dat ik hen in de gaten hou, maar bij Myrthe is het anders. Ze kijkt eigenlijk nooit mijn richting op, alsof ze probeert mijn bestaan te negeren. Ik heb nog nooit een gesprek met haar alleen gehad, maar het lijkt me haast onmogelijk dat ze me dan nog steeds zo ontwijkt.

Eindelijk is de vergadering voorbij. De meeste leden van de hoofdcirkel zoals Donna gaan meteen weg. Twee anderen blijven nog even staan praten met Myrthe en Thomas komt naar mij toe.

'Gaat het?' Ik kijk hem verward aan. Wat voor belachelijke vraag is dat? Hij weet dat ik een AI ben, dus hoe zou het niet moeten gaan?

'Ja, hoezo?' Aan de hand van Thomas' reactie blijkt dat het er nogal defensief uit kwam.

'Sorry, je leek gewoon erg afgeleid.' Hij werpt even een blik op Myrthe en de andere mensen van de hoofdcirkel.

'Je lijkt nogal... afwezig... sinds dat hele gedoe.' Hij bedoelt sinds Emily weg is en ik weet dat ik een AI ben, waarschijnlijk vooral dat tweede.

'Zegt degene die zich dagenlang opsloot in zijn huis.' Thomas kijkt gekwetst en ik heb meteen spijt van mijn vinnige opmerking. 'Sorry, zo bedoelde ik het niet.' Hij haalt zijn schouders op.

'Je hebt gelijk hoor. Ik was een eikel. Daarvoor ook. Je had de hele tijd gelijk. Ik had Emily gewoon moeten vertellen welke rol ze was, dan was dit alles gewoon niet gebeurd.'

'Geef alsjeblieft jezelf niet teveel de schuld. Je bent irritant als je je schuldig voelt', zeg ik grappend en Thomas grijnst, een van de eerste glimlachen die ik sinds Emily's verdwijning op zijn gezicht heb gezien.

'Ik zal het proberen te onthouden.' Dan loopt hij het dorpshuis uit, waar ik overblijf met Myrthe en Nick. Ik sta bijna aan de andere kant van de zaal en moet het bereik van mijn gehoor aanpassen zodat ik hen kan verstaan. Als ik hoor waar het over gaat ben ik mijn interesse al snel kwijt. Nick probeert Myrthe nog steeds over te halen om Thomas uit de hoofdcirkel te zetten omdat hij niet geschikt zou zijn omdat hij lang afwezig was geweest, maar ook Myrthe doorzag dat dat niet de echte rede was. Nick sprak vooral voor Donna, die het liefst mij en Thomas uit de hoofdcirkel wilde omdat wij voor het plan waren om Emily te bevrijden.