Untold Tales (Nederlands)

Hoofdstuk 20

'Kom je nog?', hoor ik Blaire dan van boven roepen. Snel haast ik me de trap op. Ik blijf verbaasd staan als ik haar kamer binnenloop. Wat ik tot nu toe heb gezien in de huizen is dat alles op elkaar lijkt. Blaire's kamer bewijst het tegendeel. In plaats van de gebruikelijke simpele stijl waarin alles van hout is en in natuurlijke kleuren, is deze kamer volledig in pastelkleuren. De muren zijn wit met een patroon van hele kleine lila bloemen. Het hemelbed is dezelfde kleur als de bloemen. De kast is juist weer babyblauw en past bij het kleed en gordijnen. Alles lijkt bij elkaar te passen. Het geheel straalt een warme en vertrouwde sfeer uit en doet me denken aan mijn toen ik klein was. Of tenminste, het idee van een jeugd, want ik kan me het niet herinneren. Toch is het niet kinderachtig, dat zeker ook niet. Blaire heeft al een matras met wat dekens op de vloer gelegd. Ze zit nu op het bed, terwijl ze de vlecht uit haar haar haalt. Ik ga in stilte op het matras zitten en kijk naar hoe ze snel en behendig haar vlecht loshaalt. Haar blonde haren lijken haast wit in dit licht. Ze kijkt me even aan en glimlacht.

'Wil je een pyjama lenen?', vraagt ze. Ik schud mijn hoofd. Ik slaap wel in mijn shirt. Blaire staat wel op en loopt met een pyjama naar de deur tegenover de slaapkamer. Ik gok dat het de badkamer is. Ik trek mijn schoenen, sokken, jas en vest uit en gooi ze naast me neer op de grond. Ik ben gewoon te moe.

Ze komt al snel weer terug en kruipt snel onder de dekens. Ik sla ook een deken over me heen. Blaire staat weer op om de deur dicht te doen en het licht uit te zetten. Ik blijf met mijn hoofd op mijn kussen liggen, terwijl ik naar het plafond staar. Ik durf mijn ogen niet lang te sluiten, bang voor de beelden die ik dan voor me zie.

'Wil je anders praten?', vraagt Blaire, die blijkbaar ook niet kan slapen.

'Is goed', antwoord ik zacht.

'Noah vertelde dat je weer in de loods werkt.'

'Ja, sinds vandaag officieel eigenlijk.'

'Cool. Ik werk bij de schoenenwinkel. Het is niet erg interessant en er komen niet vaak mensen, maar ach. Er is nou eenmaal iemand voor nodig. Het voordeel is wel dat ik veel vrij heb.'

'Dat is ook een voordeel. Wat voor werk doen de anderen eigenlijk?'

'Thomas werkt natuurlijk bij de hoofdcirkel, Noah weet je, Destiny werkt bij de kledingwinkel, Liz en Tobias zijn de randcheckers. Zij inspecteren de muur op veranderingen. Justin werkt bij de groenteboer en Rowena werkt bij het pandjeshuis.'

'Ik kan me Rowena niet voorstellen tussen alle oude spullen daar', beken ik glimlachend.

'Ze doet het ook vooral omdat ze daar ook hele vreemde spullen verkopen en Rowena wil weten wie dat soort dingen koopt', legt Blaire uit.

'Ja, dat begrijp ik.' Ik weet niet zeker of ik iets mag zeggen over de spullen in het kantoor van de loods. 'Wat doet de hoofdcirkel eigenlijk precies?' Zelfs in het donker weet ik dat Blaire glimlacht.

'Wil je weten wat de hoofdcirkel doet of wat Thomas binnen de hoofdcirkel doet?' Dat was niet meteen waar ik op doelde, al ben ik wel er wel benieuwd naar. Ik wil het alleen niet weten om de rede die Blaire denkt.

'Uhm, beide', antwoord ik verlegen. Het heeft geen zin haar het hele verhaal uit te leggen. Ze denkt toch al dat ik Thomas leuk vind en misschien Noah ook wel, al klopt dat laatste vermoeden totaal niet.

'De hoofdcirkel probeert de moordende rollen op te sporen, onderzoekt en begraaft de lichamen en ze besturen het dorp', legt Blaire uit. 'Thomas houdt zich volgens mij vooral bezig met het toezicht op het onderzoek naar de muur en het opsporen van de moordende rollen.'

'En Myrthe is de baas van de hoofdcirkel?'

'Ja, een soort van. Ze ziet de meesten van de hoofdcirkel wel als haar gelijken tenzij het haar niet uitkomt, maar dat zag je volgens mij ook in de dorpsvergadering.' Ik herinner me inderdaad dat Myrthe heel geïrriteerd had gereageerd toen Donna commentaar op haar had. Ik draai me op mijn zij zodat ik naar Blaire kan kijken, al zie ik alleen het silhouet van haar bed.