Accidentally Mine(Completed)

Epilogue

Shone

Five years later.

KAPAG nagmamahal, nasasaktan. Kasi hindi ka naman masasaktan kapag hindi mo minahal.

Humigpit ang hawak ko sa puting rosas na nasa kamay ko. Tumingala ako at pinagmasdan ang pagsikat ng araw.

The sun was making the world more beautiful. Mas lalo niyang pinapaningning ang dagat. At pinapaganda ang buong paligid.

"Anong ginagawa mo riyan?" Hindi ako lumingon. Tumabi si Kaizer sa'kin.

Nasa resort ako ngayon, Ang resort kong saan nangako akong iisang babae lang ang dadalhin at si Sunshine lang 'yun. At hinding-hindi pa rin nagbabago 'yun.

Siya pa rin ang gustong-gusto kong dalhin dito. Siya pa rin ang babaeng gusto kong makasama habang buhay. Siya parin ang gusto kong makasama sa pagtanda.

"Nagpapahangin lang" Maikling sagot ko. Kumunot ang noo ko ng makitang nilahad ni Kaizer ang kamay sa'kin.

"What was that for?"

"Congratulations? Sana maging masaya ka na." sabi niya sakin at umalis na. What a weirdo. Nanatili pa rin akong nakaupo sa buhangin.

"Hindi ka ba talaga aalis dyan?" Napalingon ako ng magsalita ng sabay-sabay ang tatlo kong kaibigan.

"Kailangan talaga sabay-sabay?" Natatawa kong sabi sa kanila.  Naupo silang tatlo sa tabi ko.

"What's with that sad face?" Umiling ako, Pinaikot ko ang bulaklak sa kamay ko.

"You should be happy." I know, I want to see her. I miss her a lot. Umabot sa paa ko ang hampas ng mga alon. Unti-unti kong binitawan ang hawak na puting rosas. Hanggang tangayin ito ng alon.

"I hope that she's here. I hope that she can see me. Be with me." Ford tap my shoulder.

"I know that she's happy for you. Ang gusto lang naman non, Maging masaya ka" Tumango ako, I really hope that she's happy, Sana nakikita niya ako ngayon. Sana nandito siya.

Bago pa ako maiyak, tumayo na ako. I need to prefer for my wedding. Sumunod din sa pagtayo ang tatlo kong kaibigan. At sabay sabay kaming bumalik sa loob, para makapagbihis ako. I need to look good. For my future wife.

I WAS looking at my reflection on the mirror. Tapos na akong magbihis, Hindi ko inakalang darating ang araw na ito. Ang isa sa pinakamasayang araw sa buhay ko.

Sa totoo lang kinakabahan ako ng sobra. Napangiti ako ng makita si Dad sa likod habang nakatingin sa'kin at may ngiti sa labi.

"I wish your mom was here, Sana nakikita niyang ikasal ang panganay namin." Nilapitan ko si Dad at niyakap. He hugged me back. Sa mga taong lumipas, Hindi ko na hinayaang magkalayo ang loob namin ng Ama ko. Masyado ng maraming panahon ang lumipas at ayaw kong masayang pa 'yun lahat.

I almost lost my chances of being with my family. Kaya gusto kong sulitin bawat oras na kasama sila.

MAGKA HALONG kaba at saya habang naglalakad ako papunta sa altar. Pagdating ko sa pwesto kong saan hihintayin ko ang babaeng makakasama ko habang buhay at nasa tabi ko naman ang best man ko.

"Congrats bro," Sabi sa'kin ni Ford. I just smile a little. Hindi na ako makapaghintay na makita ang bride ko.

Lumabas ang mga ngiti sa labi ko ng makitang paparating na ang bride.

And their she is walking in the aisle with her white dress. While she's walking towards me, I can't help it, But to cry. I almost lost her. Akala ko hindi na siya babalik sa'kin.