Η ΑΛΛΑΓΗ

Κεφάλαιο 42 - Αγωνία

Ο Ορέστης άκουσε την πόρτα να κλείνει και κατάλαβε οτι η Αθηνά είχε φύγει. Νόμιζε οτι θα μπορούσε να αγνοήσει αυτό που είχε δει στο βίντεο αλλά κατάλαβε οτι έκανε λάθος. Όποτε θα έβλεπε το γυμνό της σώμα θα θυμόταν εκείνους τους άντρες που ήταν μαζί της. Το στομάχι του ανακατώθηκε.

Πέταξε  με δύναμη στον τοίχο απέναντί του το ποτήρι που κρατούσε και έκρυψε το πρόσωπό του στα χέρια του. Δεν έπρεπε να ασχοληθεί ξανά με την Αθηνά και έπρεπε να ξακαθαρίσει σε όλους ότι δεν θα δεχόταν αυτό τον γάμο. Όμως τον τραβούσε τόσο πολύ αυτή η γυναίκα...

Η πληγωμένη έκφραση του προσώπου της εμφανίστηκε μπροστά του. Η αλήθεια ήταν οτι μετά την συμπεριφορά του εκείνο το βράδυ, περίμενε οτι και εκείνη δεν θα ήθελε να τον ξαναδεί . Η λάμψη και ο ήχος ενός δυνατού κεραυνού τον έβγαλαν από τις σκέψεις του. Εκείνη είχε φύγει χωρίς ομπρέλα και η ώρα ήταν περασμένη. Σηκώθηκε απότομα, κούμπωσε και τακτοποίησε το πουκάμισό του και πήγε βιαστικά να βρει τα κλειδιά του αυτοκινήτου του.

Η Αθηνά ανάγκασε τον εαυτό της να προχωρήσει προς το ασανσέρ. Όταν βγήκε από την πολυκατοικία οι δρόμοι ήταν σχεδόν άδειοι. Προχώρησε προς την λεωφόρο. Εκεί υπέθεσε οτι θα έβρισκε ταξί. Είχε γίνει μούσκεμα αλλά δεν την ενδιέφερε. Προχώρησε προς μια στάση λεωφορείου που ήταν μπροστά της και κάθισε στο παγκάκι. Τα αυτοκίνητα που περνούσαν ήταν λίγα αλλά κανένα ταξί.

Όταν ο Ορέστης βγήκε από το κτίριο ο δρόμος ήταν σχεδόν άδειος και η βροχή ήταν έντονη. Κοίταξε γύρω του προσπαθώντας να την βρει αλλά δεν φαινόταν πουθενά. Έτρεξε προς τον δρόμο που φανταζόταν οτι εκείνη θα πήγαινε για να βρει ταξί αλλά ούτε εκεί ήταν. Κατέβηκε στο υπόγειο και έβαλε μπρος το αμάξι. Ήταν πολύ ανήσυχος για την Αθηνά και ο καιρός δεν βοηθούσε.

Η Αθηνά καθόταν κρυμμένη από τον αέρα και την βροχή πίσω από την διαφημιστική προθήκη της στάσης και κοίταζε αφηρημένη  τα αυτοκίνητα που περνούσαν. Το τηλέφωνό της χτύπησε. Ήταν η Χαρά.

"Έλα. Που εξαφανίστηκες; Ανησυχήσαμε όλοι."

"Χαρά, μπορεί να έρθει ο Δημήτρης να με πάρει;" Η Αθηνά μιλούσε με δυσκολία και η φίλη της φάνηκε να ανησυχεί.

"Δα... Αθηνά είσαι καλά; Έγινε κάτι;"

Εκείνη δεν είχε διάθεση να μιλήσει άλλο. Ένας κεραυνός την τρόμαξε και η Χαρά άκουσε την φωνούλα που έβγαλε.

"Αθηνά, είσαι έξω με αυτόν τον καιρό;" Φάνηκε να εκπλήσσεται. Ήξερε οτι από τις άσχημες εμπειρίες των παιδικών της χρόνων η  Δανάη τρομοκρατούνταν όταν βρισκόταν έξω μόνη της  ενώ έπεφταν κεραυνοί.