Η ΑΛΛΑΓΗ

Κεφάλαιο 20 - Σκιές από το παρελθόν

Η Αθηνά τελείωσε την παρουσίαση που είχε αναλάβει να κάνει, στα πλαίσια μιας εργασίας, στο αμφιθέατρο της σχολής της. Ο καθηγητής της φάνηκε ενθουσιασμένος με το αποτέλεσμα και οι συμφοιτητές της την χειροκρότησαν.

Όταν βγήκε τελικά από την σχολή, έξω είχε ήδη σκοτεινιάσει. Αισθανόταν ικανοποιημένη με τον εαυτό της καθώς προχωρούσε στο πεζοδρόμιο, για να πάει στην στάση του λεωφορείου. Παρότι οι δικοί της της είχαν πει αν ήθελε να πάρει ένα αμάξι, εκείνη αρνήθηκε και έτσι μετακινούνταν με τα μέσα μαζικής μεταφοράς προς έκπληξη όλων. Η αλήθεια ήταν οτι δεν αισθανόταν σίγουρη για τις οδηγικές της ικανότητές μετά το ατύχημά.

"Αθηνά!" Η αντρική φωνή που ακούστηκε την έκανε να κοντοσταθεί και να κοιτάξει πίσω της ξαφνιασμένη.

"Ναι;" Ένας από τους πιο διάσημους καθηγητές  της σχολής της ήταν αυτός που την φώναξε . Ήταν ο αγαπημένος όλων των κοριτσιών. Εκείνη τον είδε δει να την παρατηρεί όταν βγήκε από το αμφιθέατρο αλλά δεν έδωσε σημασία.

Ο άντρας την πλησίασε και στάθηκε μπροστά της. Βλέποντας το αδιάφορο βλέμμα της είπε : " Ώστε είναι αλήθεια! Έχεις πάθει αμνησία.

"Γνωριζόμαστε;" Είχαν καλή σχέση πριν το ατύχημα;

"Είμαστε φίλοι. Καλοί φίλοι." Είπε εκείνος με νόημα.

"Αλήθεια; Δεν θυμάμαι τίποτα, λυπάμαι." Η Αθηνά για κάποιο λόγο δεν ένιωθε άνετα κοντά σε αυτόν τον άντρα. Ο τρόπος που την κοίταζεε και της απάντησε υπονοούσε ιδιαίτερη σχέση.

Περιεργάστηκε το αρρενωπό πρόσωπό του. Κατά τα άλλα την περνούσε περίπου  μισό κεφάλι σε ύψος  και τα ρούχα του, φανέρωναν οτι του άρεσε να ψωνίζει μάρκες.

"Είμαι ο Αντρέας. Δεν με θυμάσαι καθόλου;"

Η Αθηνά κούνησε αρνητικά το κεφάλι της. Εκείνος κοίταξε γύρω του και όταν βεβαιώθηκε ότι δεν υπήρχε κανείς γύρω τους την έπιασε από το χέρι και την τράβηξε σε μια σκοτεινή άκρη του πεζοδρομίου: " Άσε με να σου θυμίσω." Είπε βραχνά και προσπάθησε να την φιλήσει.

Η Αθηνά τον έσπρωξε με δύναμη μακριά της και μίλησε οργισμένη: " Τι νομίζεις οτι κάνεις;"

Έκανε να φύγει αλλά εκείνος την τράβηξε και πάλι στην αγκαλιά του  και προσπάθησε να την κρατήσει με το ζόρι.

Η Αθηνά έπιασε σφιχτά το χέρι του και με μια λαβή που δεν ήξερε οτι γνώριζε, του το στραμπούληξε ακινητοποιώντας τον: " Μην τολμήσεις να ξαναπλώσεις το χέρι σου πάνω μου." Φώναξε με οργή και μετά τον έσπρωξε με δύναμη κάνοντάς τον να χάσει την ισορροπία του και να βρεθεί στο έδαφος.