Κεφάλαιο 14 - Δημήτρης

2.8K 333 12
                                    

Η Αθηνά ακούμπησε τα δάχτυλά της στα υγρά της μάγουλα. Γιατί έκλαιγε;

Η Μίνα την πλησίασε αμέσως, με το πρόσωπό της να λάμπει από περηφάνια. Την αγκάλιασε και ψιθύρισε : " Αθηνά μου, δεν ήξερα οτι έπαιζες τόσο όμορφα πιάνο. Ποτέ δεν περίμενα οτι παρόλες τις διαμαρτυρίες σου για τα μαθήματα, τελικά θα κατάφερνες να μάθεις τόσο καλά. Μπράβο σου."

Ούτε και εκείνη το ήξερε αλλά υπέθεσε οτι αφού της είπαν οτι είχε κάνει μαθήματα κάτι θα θυμόταν. Τελικά τα χέρια της θυμόταν και το αποτέλεσμα ξεπέρασε τις προσδοκίες της όμως μέσα της αισθανόταν πολύ θλιμμένη σαν αυτή η μουσική να ήταν συνδεδεμένη με κάτι πολύ άσχημο που την πλήγωσε βαθιά. Το κενό της μνήμη της όμως ήταν αδιαπέραστο.

Ο Ορέστης την κοίταζε από την άλλη μεριά του πιάνου με ένα περίεργο βλέμμα και εκείνη τράβηξε τα μάτια της από τα δικά του πριν η Νίκη που είχε σφίξει τα χείλη της  και κόντευε να σπάσει το ποτήρι που κρατούσε στα χέρια της της ορμήσει. Χαμογέλασε ψεύτικα και της είπε: "Ελπίζω να το απόλαυσες..." Μετά ακολούθησε την μαμά της που ήθελε να την συστήσει σε κάποιες φίλες της.

Η υπόλοιπη βραδιά κύλησε με πολλές γνωριμίες και ευγενικά χαμόγελα ενώ η Αθηνά ένιωθε τα μάτια του Ορέστη συνεχώς πάνω της.

Κάποια στιγμή η  Αθηνά κουρασμένη πήγε σε ένα από τα μπαρ που είχαν στηθεί, πήρε ένα ποτήρι νερό στα χέρια της και πήγε σε μια ήσυχη άκρη κάτω από ένα δέντρο και αφού ακούμπησε την πλάτη της πάνω στον κορμό άρχισε να το πίνει χαζεύοντας τον κόσμο.

"Κουράστηκες;" Η φωνή του Ορέστη την έκανε να πεταχτεί ξαφνιασμένη. Δεν τον είχε καταλάβει να την πλησιάζει. Στράφηκε προς το μέρος του.

"Ορέστη με τρόμαξες!"

" Συγνώμη. Τι πίνεις;" Κοίταξε το ποτήρι στο χέρι της.

"Νερό." Απάντησε εκείνη κοφτά.

"Είναι σίγουρα νερό; Μήπως πίνεις βότκα;" Πήρε το ποτήρι από το χέρι της και το μύρισε.

Η Αθηνά άρπαξε το ποτήρι από το χέρι του οργισμένη: " Γιατί με αμφισβητείς τόσο πολύ;"

"Γιατί ξέρω πόσο σου αρέσει να πίνεις. " Ο Ορέστης είχε απορρήσει με την μπύρα που είχε παραγγείλει εκείνη στην έξοδό τους αλλά περίμενε οτι αργά ή γρήγορα θα ξαναάρχιζε να φέρεται όπως παλιά. Αν το επιβεβαίωνε, οτι η Αθηνά δεν είχε αλλάξει αλλά ήταν η παλιά Αθηνά, τότε θα σταματούσε να επηρρεάζεται τόσο πολύ από αυτήν. Τον ανησυχούσε το γεγονός οτι τελευταία έπιανε τον εαυτό του να ενδιαφέρεται για εκείνη και ήθελε να κρατήσει τις αποστάσεις.

Η ΑΛΛΑΓΗΌπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα