He wants me

Part sixty - four

POV Brooke

Ik gooi de pizzadoos op tafel en laat mezelf weer tegen Aiden aanvallen. Hij slaat zijn arm weer om me heen en staart naar de tv. Hij heeft een of andere film opgezet maar ik let er niet op. Vanmiddag zijn Nathan en Cameron naar huis gegaan zodra ze me een knuffel hadden gegeven. Lydia heb ik kort gesproken maar ze zei weinig Ze was boos dat ik mee was gegaan met Liam maar zodra ik haar alles had uitgelegd viel ze stil. Toen ik haar vroeg of het met haar ging mompelde ze enkel wat maar ze hing op zonder echt wat te zeggen. Ik heb haar nog een paar keer geprobeerd te bellen maar ze nam niet meer op. Gefrustreerd gooide ik mijn telefoon op de bank. Geruststellend drukte Aiden zijn lippen op mijn voorhoofd en vertelde dat het allemaal wel goed komt, dat ze alleen wat tijd nodig heeft. Ik weet dat hij gelijk heeft maar dit wilde ik dus voorkomen. Ik wilde niet dat ze zich zo zou voelen. Maar hij heeft gelijk en zij heeft al het recht om zich zo te voelen. Hij was haar beste vriend en ze voelt zich verraden, en groot gelijk heeft ze. Misschien is het goed als e zelf met Liam gaat praten.

'Waar denk je aan?' 'Huh? Niks.' zeg ik snel. Ik kijk terug naar de tv maar ik snap niet wat er gebeurd. Het beeld springt op pauze en ik zucht. 'He! Het werd net spannend!' 'Lul niet, je heb geen idee waar het overgaat dus vertel maar gewoon wat je dwarszit.' Ik rol met mijn ogen en ga rechtop zitten. Ik hoor hem zuchten en ik kijk hem aan. 'Ik heb gezegd dat het allemaal wel goed komt met Lydia en dat je dat gezeik met Liam los moet laten.' zegt het doordringend. 'Zit het jou dan niet dwars? Hij was ook een vriend van jou.' Afvragend kijk ik hem aan. Hij zucht en bijt zijn kaken voor enkele seconden op elkaar. Luid ademt hij uit en hij gaat recht zitten. 'Luister, Liam en ik waren goed bevriend maar zodra hij dat met jou heeft geflikt was dat wel klaar.' 'Je kan best dit stoere gedrag even laten vallen want ik ben het maar. Wees nou eens eerlijk.' 'Oke. Ik vind het een klootzak en een lafbek dat hij het heeft geflikt. Hij had naar me toe moeten komen en dan had ik hem kunnen helpen want dat zou ik doen. Ik doe alles voor m'n vrienden maar hij heeft de veilige route genomen en jou meegenomen, en dat zal ik hem altijd kwalijk nemen.' Ik bijt op mijn lip en twijfelend kijkt hij me aan. Hij haalt enkel diep adem en slaat zijn armen om me heen. Ik sla mijn armen om hem heen en voel meteen de spanning in zijn spieren afnemen. Hij laat me los en staat op. Hij zet de tv uit en pakt de pizzadozen van tafel. Zonder wat te zeggen draait hij zich om en loopt de kamer uit. Ik haal een keer diep adem en pak mijn telefoon van de bank. Ik kijk naar het scherm maar zie dat ik niks heb gemist. Ik zucht en ontgrendel mijn telefoon. Zonder te twijfelen druk ik op Lydia maar na twee keer over gaan krijg ik voicemail. Ik zucht en zoek het nummer van Nathan op. Ik bel hem en terwijl hij overgaat hoor ik vage voetstappen de trap oplopen. Zenuwachtig tik ik op mijn been en net voordat ik op wil hangen word er opgenomen.

'Brooke? Alles oke?' 'Ja uhm... heb jij Lydia gesproken?' 'Niet sinds vanmiddag. Hoezo?' 'Bel haar of ga alsjeblieft naar haar toe als ze niet opneemt, ik wil gewoon zeker weten dat ze oke is.' 'Waarom ga je zelf niet?' 'Mij neemt ze niet op en ik zit met Aiden.' 'Wat is er met Aiden?' 'Je kent hem. Niet vertellen wat er echt in hem omgaat terwijl iedereen kan zien dat het gewoon ruk met hem gaat.' Nathan grinnikt. 'Oke, ik laat je weten als ik iets van der weet.' zegt hij en hij hangt op. Een kleine glimlach komt op mijn gezicht en ik steek mijn telefoon in mijn broekzak.

Ik sta op en loop naar boven. Ik open zijn slaapkamerdeur en zie hem op bed liggen. Zijn handen liggen achter zijn hoofd en hij heeft inmiddels een joggingbroek aan zonder shirt. Zijn buikspieren zijn aangespannen en hij heeft zijn ogengesloten. Ik sluit de deur en loop naar hem toe. Ik ga op de rand van het bed zitten en kijk hem aan. Hij opent zijn ogen en draait zijn hoofd naar me toe. 'Wat?' 'Als er wat met je is moet je het zeggen.' zeg ik serieus. Hij grinnikt en komt overeind. 'Jaja.' mompelt hij terwijl hij zich vooroverbuigt. Hij drukt zijn lippen op de mijne maar ik duw hem van me af. Vragend kijkt hij me aan met een harde blik. 'Ik meen het.' zeg ik. 'Ik ook.' zegt hij dan serieus. Opnieuw drukt hij zijn lippen op de mijne maar deze keer duw ik hem niet weg. Hij legt zijn handen op mijn heupen en knijpt er in. Een kreetje verlaat mijn mond en hij ziet dit als de mogelijkheid om zijn tong met de mijne te verstrengelen. Hij tilt me op en zet me neer op zijn schoot. Zijn handen glijden omhoog en hij neemt mijn shirt mee. Hij trekt het uit en drukt zijn lippen in mijn nek en als vanzelf valt mijn hoofd naar achter en verlaat een kreun mijn mond. Mijn handen woelen door zijn haar en zacht trek ik eraan. Zijn lippen verlaten mijn nek en vinden mijn lippen weer. Mijn handen glijden uit zijn haar en volgen alle lijntjes die door zijn buikspieren op zijn buik te vinden zijn Hij kreunt en grijpt mijn heupen weer vast. Hij verstevigd zijn grip en draait ons om. Met zijn onderlichaam drukt hij mij in het matras en hij hijgt uit boven mijn gezicht. Ik bijt op mijn lip en verlekkerd kijkt hij me aan. 'Als je dat doet maak je het alleen maar erger.' hijgt hij. Vragend kijk ik hem aan maar met zijn ogen seint hij naar beneden. 'Oh.' hijg ik. Zijn tong glijd over mijn lippen Mijn handen glijden verder naar beneden en ik vind de touwtjes van zijn joggingbroek. Zonder het oogcontact te verbreken trek ik de touwtjes los. De blik in zijn ogen word wazig en hij neemt zijn lip tussen zijn tanden. Hij buigt opzij en grijpt een klein pakje van het kastje. Hij scheurt het open en zijn hand verdwijnt in zijn broek. Hij opent mijn knoop en trekt mijn broek samen met mijn slip van mijn lijf. Ik duw zijn broekrand omlaag en zijn boxer volgt. Hij drukt zijn lippen op de mijne en hij verdwijnt in me.