He wants me

Part three

POV Brooke

Ik laat mezelf op een stoel vallen. Lydia legt mijn boeken op tafel en glimlacht lief naar me. 'Dank je.' 'Tuurlijk.' 'Aiden. Melden. Nu!' Zo heet hij dus. 'Dan mag u mij eens vertellen waarom ik dat zou doen.' 'Omdat je te laat in de les kwam, je heb geen boeken en nu laat je het nieuwe meisje vallen. Melden!' 'Nope.' Mevrouw Green loopt rood aan en laat zich boos in de stoel maken. 'Opdracht 51 tot en met 64 maken. Allemaal.' is het enige wat ze nog zegt. Boos begint ze op het toetsenbord te tikken van de computer. Ik zucht en sla mijn boeken open. Ik begin in alle rust mijn sommen te maken als ik ineens een piepend geluid van de deur hoor. Ik kijk even naar Lydia die ook kijkt. 'De rector.' begrijpt ze mijn uitdrukking meteen. Ik knik en kijk weer naar de man die net is binnengestapt. 'Aiden, kon je het weer niet laten.' Aiden zucht enkel. De man rolt met zijn ogen en zijn blik glijd dan af naar mij. Een vriendelijke glimlach komt op zijn gezicht. 'Ah, jij moet Brooke zijn. Welkom op onze school. Ik bied meteen mijn verontschuldigen aan van Aiden. Hij wilde alleen maar indruk maken.' 'Het geeft niet.' 'Dat doet het wel. Aiden mee komen.' Ineens schiet hij overeind en schuift zijn stoel naar achter. Met zijn handen in zijn broekzakken loopt hij langs de man heen het lokaal uit. 'Ga verder.' zegt hij tegen mevrouw Green. Ze knikt enkel. Ik kijk naar Lydia die grinnikt. Ik grinnik ook en ga rustig verder met mijn sommen.
—-
Een luide bel klinkt en ik pak mijn boeken bij elkaar. 'Welke les heb je nu?' 'Uhm. Geschiedenis.' 'Oh ik ook.' Ik lach en samen lopen we het lokaal uit. 'Dus Brooke, waar kom je vandaan. Het is duidelijk dat je niet van hier komt.' 'Hoe bedoel je?' 'Nou als je van hier komt zou je meteen weten wie Aiden is.' Meteen kijk ik haar begrijpend aan. 'Ik kom uit Amsterdam. Mijn moeder heeft hier een nieuwe baan gekregen en nu zijn we hier.' ze knikt begrijpend. 'En jij?' 'Ik woon hier vlak bij.' zegt ze simpel.
Ik laat mezelf achter in het lokaal op een stoel zakken met Lydia naast me. 'Vertel is wat over die Aiden.' 'Pff, uhm, Aiden Hale is 18 en de badboy van de school. Je wilt absoluut geen ruzie met hem hebben. Hij heeft...' 'Meiden willen jullie je mond houden dan kan ik beginnen met de les.' 'Sorry.' zeggen we in koor. De man begint zijn uitleg en meteen kijk ik weer naar Lydia. 'Hij heeft twee beste vrienden, Nathan en Cameron. Beetje de meelopers van Aiden maar met z'n drie zijn ze heel wat, nou dat denken ze. Ze doen elk meisje hier op school dus zorg dat jij niet het volgende slachtoffer word. Hij gebruikt je voor een nacht en de volgende ochtend dumpt hij je. Je moet gewoon uit de buurt blijven. Dat is het zeg maar wel.' 'Meiden wat zei ik nou?' 'Sorry.' Hij zucht en draait zich weer om naar het bord. 'Waarom doen ze dat?' 'Wat?' 'Waarom gebruiken ze meiden? Waarom doen ze alsof ze heel wat zijn? Waarom gedragen ze zich als eikels?' 'Als iemand dat wist zou dat heel mooi zijn. Niemand weet het. Echt niemand.' Ik knik ligt en draai me om naar de docent die staat uit te leggen.
—-
Samen met Lydia loop ik de kantine in. Groepen hebben zich al gevormd. Lydia loopt stevig op een doel af. Ik loop echter als een soort hondje achter haar aan. Opeens stopt ze met lopen en draait zich naar me om. Het scheelt niet veel of ik bots tegen haar aan. Ik glimlach klein. 'Jongens dit is Brooke, ze is nieuw. Brooke dit zijn Liam, Noah, Lauren, Sara.' Ongemakkelijk kijk ik de groep rond. Lydia laat zich op een bank zitten. Ongemakkelijk ga ik tussen Lydia en Noah inzitten. 'Dus jij bent Brooke?' Vragend kijk ik Noah aan. 'Er gaan nu al verhalen over je. Je zou midden in het lokaal zijn gevallen door Aiden. Je zou zijn nieuwe slachtoffer zijn.' Ik open mijn mond om te antwoorden maar ineens valt de hele kantine stil. Ik kijk naar Liam tegenover me die met zijn ogen rolt. Ik draai me om en zie de drie boys binnenkomen. Aiden met een grijns op zijn gezicht en de andere twee die er rustig naast lopen. Ik kijk naar Liam en rol ook met mijn ogen. Hij grinnikt maar meteen worden de voetstappen sneller. Het geluid word harder en ik zie Liam meteen een moeilijk kijken. Ik draai me om en zie de drie op ons af komen lopen.

'Vertel mij eens wat er zo grappig is.' zegt Aiden met een boze stem. Geschokt kijk ik hem aan. Niet omdat ik bang ben ofzo. Maar waar haalt hij het lef vandaan om zo tegen mensen te praten? Liam begint te stotteren maar ik val hem in de rede. 'Luister is. Aiden was het toch? Ik vind het allemaal prima dat jij denkt dat je heel wat bent. Als jij denkt dat je god bent moet je dat lekker zelf weten, maar ga mijn vrienden niet lastig vallen daarmee. Doei.' Met een wenkbrauw opgetrokken en zijn mond een beetje open kijkt hij mij aan. 'En wie ben jij dan?' 'Oh dat weet je niet meer. Ik heb me twee uur geleden voorgesteld maar jij heb dat onderbroken want jij moest mij zo nodig laten vallen.' 'Ik zie dit voor een keer door de vingers omdat je nieuw bent, maar denk maar niet dat ik dit accepteer.' Hij draait zich om en stormt de kantine uit. Iedereen blijft stil, bijna iedereen. 'Aiden wacht!' Een schelle stem klinkt door de kantine. Ik zucht en draai me weer om. Iedereen staart me met open mond aan. 'Je weet dat je het tegen Aiden had he?' vraagt Liam onzeker. 'Ja dus.' Ik kijk hem niet begrijpend aan en haal mijn schouders op. 'Laat me he rooster eens zien.' zegt Lydia dan ineens. Ik haak mijn rooster tussen mijn boeken vandaan en geef het aan haar. 'Je heb het zelfde rooster als ik heb. Gezellig.' Ik krijg een lach op mijn gezicht.
—-
De dag gaat langzaam voorbij. Iedereen staart me aan als ik door de gangen loop. Lydia is de enige die tegen me praat, ja en de rest van de groep maar verder niemand. Het enige wat ze doen is aanstaren en fluisteren. Ik loop het lokaal in en laat me zuchtend op een stoel vallen. 'Nou je heb wel een record gebroken hoor. Je bent net een dag hier en iedereen kent je al.' 'Ha ha, grappig.' Lydia grinnikt. 'Oké mag ik jullie aandacht. We gaan een groepsopdracht maken. Jullie schrijven een verslag over een documentaire die jullie thuis moeten kijken. Dit gebeurd in...' De deur zwaait open en Aiden komt binnen lopen. Ik rol met mijn ogen en kijk naar Lydia die haar schouders ophaalt. 'Fijn dat je er bent Aiden. Ik was net aan het vertellen over een opdracht die jullie gaan maken. Dit gebeurd in tweetallen.' richt hij zich weer op de rest van de klas. Iedereen begint meteen naar elkaar te seinen en ik kijk meteen naar Lydia die enthousiast begint te knikken. 'Ik heb de tweetallen al gemaakt. En we gaan niet ruilen, ik heb geen zin in dat gezeik.' Ik zucht en laat mezelf onderuit zakken. 'Ik laat de lijst rondgaan.'
'Lekker dan.' mompel ik in mezelf. Ik kijk de klas rond. Niemand die ik ken, alleen Aiden en Lydia. Aiden zit voor me, net zoals bij wiskunde. De lijst komt bij zijn tafel maar hij draait zich na twee seconden al om om het aan ons te geven. Mijn ogen scannen de lijst tot ik mijn naam tegen kom.
Brooke - Aiden
Geschokt kijk ik terug naar Aiden die me grijnzend aan zit te staren. 'Heey maatje!'