He wants me

Part six

POV Brooke

Met mijn boeken tegen mijn borst aangedrukt loop ik het schoolplein op. Vlug vliegen mijn ogen over de mensen maar nergens is een Lydia te bekennen. Ik zucht en graai mijn telefoon uit mijn tas. Geen berichtje. Ik stop mijn telefoon weer in mijn tas doen en naar binnen lopen als er ineens een auto met een noodgang aan komt rijden. Hij parkeert in en een grijnzende Aiden en zijn meelopertjes stappen uit. Ik had het kunnen weten. Ik rol met mijn ogen en loop naar binnen. Ik loop naar mijn kluisje om mijn overige boeken te dumpen. Ik voor de code in en maak het deurtje open maar al snel word hij dichtgeslagen. In sluit mijn ogen en zucht.

'Aiden wat moet je?' 'Nou nou. Weet je wel tegen wie je het heb? Praat eens normaal tegen me.' 'Zoals ik al eerder tegen je heb gezegd, je bent God niet dus gedraag je dan ook niet zo. Doei!' Ik draai me om en maak een aanstalten om weg te lopen maar hij houd me tegen. Zijn hand is om mijn pols gevouwen en hij draait me met een ruk om. 'Ik zal het ook nog een keer vertellen. Ik ben Aiden Hale en jij moet luisteren.' 'Ik ben je hondje niet.' sis ik. De grip om mijn pols verstevigd. Ik knars mijn tanden en kijk hem aan. Zijn ogen worden tinten donkerder en ook hij knarst zijn tanden. 'Luister, Brooke,' hij spreekt mijn naam aan alsof het een of andere dodelijke ziekte is. 'Ik weet niet hoe het zat op jou vorige school maar hier luister je naar mij. Het maakt me niet uit of het je aanstaat of niet, je luistert gewoon!' zijn grip verstevigd alleen maar. 'Aiden je doet me pijn.' zeg ik rustig. Hij luistert niet. 'Aiden je doet me pijn.' nog steeds niet. 'Aiden je doet me echt pijn!' zeg ik nu harder. 'Gast je hoort haar toch! Laat haar los!' Hij trekt onze handen los en meteen grijp ik mijn pols vast. Aiden kijkt me met dichtgeknepen ogen aan en beent daarna snel weg. Ik kijk naar Liam die me moeilijk aankijkt.
'He, gaat het?' 'Ja het gaat wel.' Ongelovig kijkt hij me aan. Hij zet een stap dichterbij en voorzichtig pakt hij mijn pols vast. Ik kijk en ik zie meteen de blauwe plekken ontstaan. Geruststellend wrijft hij met zijn duim over de zere plekken. 'Liam het gaat echt.' zeg ik zacht. Hij schraapt zijn keel en laat mijn pols los. 'Dankje.' Welgemeend kijk ik hem aan. Hij lacht enkel. 'Tuurlijk.' De bel klinkt en Liam lijkt uit zijn trans te schrikken. 'Ik zie je aan de pauze.' en zo snel als hij kwam, zo snel is hij ook weer weg. Ik doe opnieuw een poging om mijn boeken in m'n kluisje te dumpen en loop dan ook naar mijn les.

Ik laat mezelf op een stoel vallen en leun met mijn rug tegen de muur. Ik schrik op uit mijn gedachten als mijn pols ineens word vastgegrepen. Even trekt er een steek van pijn door mijn pols en verschrikt kijk ik Lydia aan. 'Girl, what happened?' bezorgt kijkt ze me aan. 'Aiden.' zucht ik terwijl ik mijn pols terug trek. 'Wat bedoel je "Aiden"?' 'Aiden heeft dit gedaan.' zucht ik. 'Want?' 'Ik stond bij mijn kluisje stond hij daar ineens. Hij vond dat ik brutaal deed, dat beviel hem niet en ik wilde weg lopen dat vond hij dus ook niet zo'n goed plan dus hij trekt me terug bij mijn pols, begint steeds harder te knijpen en uiteindelijk zorgt Liam ervoor dat hij me loslaat.' som ik op wat er net is gebeurd. 'Klootzak.' sist ze. 'Mevrouw Barker, let een beetje op uw taalgebruik.' zegt de docent die het lokaal binnenstapt. Lydia trekt rood weg en ik begin te lachen. 'Meiden, stil nu, ik ga beginnen met de les.' afkeurend kijkt ze ons aan. Ik kijk snel in mijn boek en kan het niet laten om te grinniken. Lydia geeft me een trap onder de tafel en boos kijk ik haar aan. Zij heeft enkel moeite om haar lach binnen te houden. Ik bijt mijn kaken stevig op elkaar en draai me weg en probeer me te concentreren op de tekst.
Ineens word de deur opengetrokken en verschrikt draai ik me om. De lach die ik probeerde in te houden is helemaal weg. Het kan ook niet anders. Ik zucht en draai me om naar Lydia. Ik rol met mijn ogen en ze zucht. Aiden en die andere twee. Zonder iemand een blik waardig te gunnen loopt hij het lokaal in. Ik hoor hoe hij op een stoel valt en ik zucht enkel.

'Oh Brooke?' Ik draai me om en vragend kijk ik hem aan. 'Meneer Hale, niet door de klas schreeuwen. Jullie kunnen met elkaar praten in de pauze.' zegt de docent op een vriendelijke toon. 'Ja dus, Brooke? Na school bij mijn auto!' 'Omdat je het zo aardig vraagt zal ik er zijn.' Ik geef hem een neppe glimlach en draai me weer om. Terwijl ik me omdraai zie ik alle meiden met open mond naar me kijken. 'Sterkte meid.' hoor ik Lydia naast me mompelen.