He wants me

Part nineteen

POV Brooke

Ik sta op en loop naar hem toe. Hij draait zich om, loopt weg bij zijn vrienden en gaat bij zijn auto staan waar bij zit tegen de motorkap aan laat vallen. Hij steekt zijn handen in zijn zakken en wacht tot ik naast hem ga staan. Ik volg zijn voorbeeld en leun ook tegen de motorkap aan.

'Wat is er?' 'Ik wilde gewoon dankjewel zeggen voor vanochtend.' zegt hij zonder dat hij me aankijkt. 'Ja, tuurlijk.' zeg ik een beetje verbaasd. Even kijkt hij me aan maar dan kijkt hij weer terug naar de grond. 'Aiden?' hij kijkt op. 'Meende je wat je zei in de les?' Een vlaag van schrik schiet door zijn ogen. 'Ik uhm... ik wilde dat ze je gewoon met rust liet.' Ongelovig knik ik. 'Ik meen het.' 'Tuurlijk.' grinnik ik. Lachend kijkt hij weg. Minuten gaan voorbij dat het stil is. Ik kijk even naar Lydia. Noah is bij haar gaan zitten en heeft zijn arm over haar schouder geslagen. Ze heeft een verliefde lach op haar gezicht. Ik krijg al kriebels als ik naar ze kijk. Het is zo lief!
'Waar denk je aan?' Ik schrik op en kijk zijn nieuwsgierige ogen aan. 'Nee niks.' Ongelovig knikt hij. 'Zeg gewoon.' zegt hij terwijl hij mijn schouders aanstoot. Serieus kijk ik hem aan. 'Ik weet dat de directeur je oom is.' Zijn zachte blik verhard en hij springt op. Intimiderend gaat hij voor me staan en boos wijst hij naar me. 'Als je dit aan iemand vergeld. Ik zweer het je, ik maak je leven tot een hel.' zegt hij kil. Niet onder de indruk kijk ik hem aan. 'Ach man stel je niet aan. Als ik het had willen vertellen had ik het gezegd tegen Lydia en had de hele school het al geweten. Of ik had het omroep systeem kunnen gebruiken. So calm your tits and be nice.' Ongelovig staart hij me aan. Hij schraapt zijn keel en komt naast me zitten. Ik draai mijn hoofd naar hem toe maar hij staart naar de grond.

'Wat is er?' Hij schrikt op. 'Niks.' zegt hij terwijl hij zijn hoofd schud. 'Zeg gewoon.' 'Er is niks.' Ik pak zijn kin van en draai zijn hoofd naar mij toe. Hij kijkt me aan zonder emotie. Vragend kijk ik hem aan maar hij zegt niks. Ik laat zijn kin los en maak me los van de auto. 'Dan niet.' Ik steek mijn handen in mijn zakken en loop weg. Terug naar Lydia.
'Wat was er?' hoor ik al vanaf een afstand. 'Niks.' Ze knikt en focust zich weer op Noah. Zodra ik erbij kom staan maakt hij zich los van Lydia en geeft me een knuffel. 'En hoe is het met jou?' 'Prima.' zeg ik met een lach. Hij slaat zijn arm weer om Lydia en knikt. 'En ik zie dat het ook goed gaat tussen jullie.' zeg ik met een grijns. Lydia word rood en duwt haar gezicht tegen zijn schouder. Noah begint te lachen. 'Wat is er zo grappig?' Ik draai me om en zie Liam aan komen lopen met een blauw oog.
'Jezus. Jij bent aardig toegetakeld.' hoor ik Noah mompelen. Hij komt naast me staan en geeft me een kleine glimlach. Ik lach klein terug. 'Heb je veel pijn?' Hij grinnikt. 'Het waren maar wat klappen. Ik overleef het wel.' 'Waarom moest Aiden jou hebben? Als het kon, echt waar. Ik zou vermoorden.' zegt Noah met zijn kaken op elkaar geklemd. 'Noah!' hoor is Lydia beschuldigend fluisteren. 'Wat hij heeft het verdiend. Het is zo'n eikel. En dat is zacht uitgedrukt.' Ik draai mijn hoofd en zoek hem. Hij staat bij zijn vrienden met een lach op zijn gezicht.

'Gaat het?' word er aan me gevraagd terwijl er een hand op mijn rug word gelegd. Ik draai mijn hoofd verschrikt om en kijk Liam recht aan. 'Ja. Ik ben niet in elkaar geslagen.' hij schud zijn hoofd. Ik kijk even naar Lydia en Noah maar die zijn al met z'n tweeën in een ander gesprek verzonken. 'Ik weet dat je Aiden heb aangevallen voor mij.' zucht ik. Schrik schiet door zijn ogen. 'H-hoe?' 'Ik heb gesproken met de directeur.' Hij zucht. 'Het- het spijt me.' mompelt hij. 'Ey, het maakt niet uit.' grinnik ik terwijl ik mijn armen om zijn schouders sla. Meteen slaat hij zijn handen om mij heen. Ik kijk naar de mensen achter hem, maar ik heb alleen maar oog voor iemand die zijn ogen in de mijne heeft gehaakt.