He wants me

Part thirty - nine

POV Brooke

Langzaam open ik mijn ogen. Ik wil me omdraaien maar het gaat niet. Ik word vastgehouden door twee sterke armen die om mij heen zijn gewikkeld, het zelfde geld voor onze benen. Ik krijg een kleine lach op mijn gezicht als ik omhoog kijk. Mijn hoofd ligt nog steeds op Aiden zijn borst en zijn mond hangt een beetje open waardoor zachte snurken zijn mond verlaten. Langzaam glijden mijn gedachtes af naar gister, hoe ik hier weer voor de deur stond, hoe ik uit de auto ben gesprongen, hoe Aiden zijn lippen op de mijne drukte en de paniekerige stem van mijn moeder. Shit! Ik springt overeind en worstel me uit de greep van Aiden. Een kreun verlaat zijn mond en langzaam opent hij zijn ogen.

'Wat doe je? Hoe laat is het?' Mijn ogen glijden af naar het nachtkastje en ik grijp naar zijn telefoon. 10.00 uur. 'Fuck!' Hij gaat overeind zitten en kijk met vragend aan. 'Wat doe je?' Voor het eerst kijk ik hem aan. Zijn haren zitten door de wat en zijn stem is nog ruw door de slaap, zijn sixpack is duidelijk te zien en het maakt hem zo damn hot. 'Ey?' Ik schrik op en kijk hem aan. Hij heeft een lach op zijn gezicht en zijn ogen stralen. 'We zijn te laat. En mijn moeder dacht dat ik gister thuis zou komen. Ze zit sowieso helemaal in de stress. Ik moet nu gaan. En we hebben school. Nu Aiden!' Hij begint te lachen en niet begrijpend kijk ik hem aan. 'Ik heb Micheal geappt en ons afgemeld voor de eerste uren. Chill. Ik kleed me ff aan en dan gaan we wel naar je moeder.'
Micheal, zijn oom, die in coma lag. 'Hoe is het met hem?' 'Met wie?' Niet begrijpend kijkt hij me aan terwijl hij maar zijn kast loopt. 'Je oom.' 'Het gaat goed. Hij is weer terug op school.' Ik knik. Hij grijpt een schone boxer uit de kast en draait zich om. 'Ik ben zo terug.' Ik knik. Hij loopt de badkamer in en doet de deur achter zich op slot.

Ik ben alleen maar blij dat het goed met zijn oom gaat. De beelden van Aiden die hier alles stuk gooide en bij elkaar schreeuwde flitsen nog over mijn netvlies. Hij ging eraan kapot.
'Waar denk je aan?' Ik schrik op uit mijn gedachten en kijk hem aan. Hij grijpt een shirt van de plank en kijkt me vragend aan. 'Niks.' Mompel ik. Achterdochtig kijkt hij me aan. 'Niks.' zeg ik weer. Hij zucht en doet het shirt aan. Voor een seconde zie je zijn rugspieren aanspannen en het is geweldig. 'Kom we gaan.' Ik knik en loop achter hem aan naar beneden.

Hij stapt in zijn schoenen en grijpt naar zijn jasje van de kapstok die hij naar mij rijkt. 'Hier neem maar. Het is vast koud buiten.' 'We gaan de auto in en ik heb een trui van je aan. Het is niet ver naar mij rijden. Ik overleef het wel.' Een kleine grijns groeit op zijn gezicht en hij trekt zijn jas zelf aan. Hij grijpt zijn sleutels en opent de deur. Hij laat mij voor en achter mij sluit hij de deur. Hij haalt de auto van het slot en ik laat me op de stoel vallen.
Meteen start hij de motor en rijd naar mijn huis.

Hij zet de motor uit en kijkt naar mij terwijl mijn ogen op het huis zijn gevestigd. 'Gaat het.' Meteen kijk ik hem aan en knik. Hij pakt mijn handen vast en wrijf geruststellend met zijn duim over mijn vingers. 'Je handen zijn bevroren.' mompelt hij. Ik haal mijn schouders op en trek mijn handen langzaam terug. Ik stap uit en loop naar de voordeur. Moeite om aan te bellen neem ik niet want de deur vliegt al open. Haar rode ogen vinden de mijne. Meteen vliegt ze me om mijn nek. Zachte snikken verlaten haar mond.
Ze laat me los en pakt me vast bij mijn schouders. 'Lieverd toch. Ben je gewond? Heb je pijn? Waar was je? Waar ben je gebleven vannacht?' 'Mam rustig. Ik ben oké. Ik heb niks. Ik ben naar Aiden gegaan. Sorry.' 'Jij hoeft geen sorry te zeggen. Ik moet sorry zeggen. Het was allemaal mijn schuld.' Ik schud meteen mijn hoofd. 'Jij wist niet dat dit zou gebeuren. Dit is niet jou schuld.' Ze drukt een lange kus op mijn wang en laat me los. Ze kijk langs me heen en ik draai me om. Aiden staat ongemakkelijk achter me met zijn handen in zijn zakken. 'Kom binnen.' en ze stapt opzij. Ik kijk naar Aiden die me met een kleine lach aankijkt. Ik stap naar binnen en het voelt meteen als thuis.

'Mam, ik ga me ff omkleden.' 'Tuurlijk.' Ik loop naar boven en ik hoor dat iemand me volgt. Ik open mijn kamer en loop meteen door naar mijn kast. Ik trek er een simpele jeans uit. Ik draai me om en zie dat Aiden op mijn bed is gaan zitten met zijn ogen op mij gericht. Ik trek zijn joggingbroek uit en trek mijn jeans aan. Ik grijp nog snel een paar sokken en sla mijn kast deur dicht. Ik ga naast hem zitten en trek mijn sokken aan.
'Heb ik eigenlijk hoge wat gemist?' 'Lydia mist je ontzettend net zoals de jongens en de hele school heeft het over je.' zucht hij. 'Heb je het nog niet laten weten dat ik terug ben?' Hij schud zijn hoofd. 'Dat mag je zo zelf doen.' Ik knik. 'Ik ga even mijn tandenpoetsen.' zeg ik en ik sta op. Ik loop de badkamer in en poets snek mijn tanden. Ik borstel snel mijn haar en laat het los over mijn schouders hangen.
Ik loop terug de kamer in. Aiden stopt zijn telefoon terug en zijn ogen glijden over mij. Ik grinnik en pak snel wat boeken die ik in mijn tas doe. 'Klaar.' zeg ik. Hij staat op en kijkt me vragend aan. 'Je heb mijn trui nog aan.' zegt hij niet begrijpend. 'Weet ik.' zeg ik en ik haal mijn schouders op. Hij zet een paar stappen dichterbij en komt voor me tot stilstand. Zijn adem strijkt over mijn gezicht en hij neemt zijn lip tussen zijn tanden. 'Dit staat ze zo verdomt sexy. Echt... wat doe je me aan.' Ik kijk hem aan en zijn ogen zijn gevuld met lust. Hij grijpt mijn heupen vast en voordat ik het weeg zitten zijn lippen op de mijne. Ik leg mijn handen op zijn borst en kus hem terug. Zijn handen glijden naar mijn onderrug en hij duwt me dichter tegen zich aan. Zonder dat ik er erge in heb verlaat een kreun mijn mond. Hij grijns tegen mijn lippen aan. Langzaam leun ik terug. 'We moeten echt gaan.' fluister ik. Met een versnelde ademhaling en zijn voorhoofd tegen de mijn E knikt hij. 'Kom.' Zijn stem is ruw en het is geweldig. Ik pak mijn tas en loop naar beneden. Ik loop naar de woonkamer en ga op de bank zitten. Onder de salontafel gris ik mijn schoenen en trek ze aan. 'Mam, ik ga naar school.' 'Moet je niet wat eten? Weet je zeker dat dat zo'n goed idee is?' 'Mam. Ik ben zo weer thuis. Ik heb als meer dan de helft van mijn lessen gemist voor vandaag. Maak je niet druk.' Ik sta op en kijk naar Aiden die tegen het deurkozijn aanleunt. 'Klaar?' Hij knik en loop voor mij de deur uit. Ik sluit de deur achter me.

Onderweg is het stil. Ik voel lichte zenuwen opkomen. Iedereen wist dat ik weg was. Het was in het nieuws. Ze hebben over me gepraat. Iedereen. 'Het komt wel goed.' Hij legt zijn hand op mijn bovenbeen en meteen worden de zenuwen minder. Ik weet niet wat het is. Voordat ik weg was hadden we ruzie en net hebben we met elkaar gekust. We hebben niet eens wat. Hij doet niet aan daten, dat weet ik. Dat weet iedereen. Maar toch maakt hij deze kleine gebaren. Het is fantastisch, maar ik weet niet hoe het zit. Ik zucht en pakt zijn hand. Ik zit wat aan zijn vingers te friemelen en leg mijn hoofd tegen het raam. 'Rustig. Het komt echt goed.' Ik kijk hem aan en hij kijkt me lief aan.
Hij rijd het school terrein op en parkeert zijn auto. 'Klaar?' Ik haal diep adem en knik. Ik wik de deur openen als hij me tegenhoud.
'Ik ga eerst. Wacht een minuut en kom dan naar ons toe. Ik wil die verbaasde koppen zien.' Terwijl hij het zegt word zijn lach alleen maar groter. Ik rol met mijn ogen en knik. 'Prima. Geef mij je sleutels dan doe ik je auto op slot.' Hij haalt de sleutels uit de automaat en geeft ze aan mij. Hij kijkt me aan, bijt op zijn lip maar stapt dan toch uit. Vragend volg ik hem. Ik zie hoe hij bij de rest gaat staan. Ik kijk naar hem en het lijkt alsof hij knikt. Ik stap uit, doe de auto op slot en loop naar ze toe.

'Ik heb niks meer op het nieuws gehoord. Weet je iets over haar.' Lydia haar stem klinkt paniekerig. 'Ik heb gehoord dat het goed ging.' Antwoord ik haar vraag.