He wants me

Part four

POV Aiden

Ik laat mezelf in de stoel vallen. 'Aiden, moest je dat nieuwe meisje nou echt lastig vallen?' 'Had je wat anders verwacht dan?' Teleurgesteld kijkt hij me aan. 'Aiden wat moet ik toch met jou?' 'Die vraag stel je elke keer en volgens mij heb je nog steeds geen antwoord, en ik zit hier vaak.' Hij zet zijn ellebogen op het bureau en kijkt me moeilijk aan. 'Ik snap het gewoon niet. Waarom doe jij die meiden dit aan? Waarom?' 'Dat gaat jou niks aan.' 'Oké. Maar dit meisje, ze was hier net een paar minuten. Jullie kennen elkaar niet, nog nooit met elkaar gesproken. Waarom doe je dit? Waarom gebruik je alle meisjes hier op school?' Ik sta op en loop naar de deur. Ik trek de deur open, zet een stap naar voren maar kijk nog een keer achterom. 'Het gaat je niks aan.' Ik loop weg maar ik word teruggeroepen. 'Aiden!' Ik zucht en draai me om. In de deuropening van zijn kantoor staat de directeur. 'Je kan me alles vertellen.' Fluistert hij. 'Dit niet.' fluister ik. Ik draai me om en been weg.

Ik pak mijn telefoon en bel Cameron. Hij hoeft maar één keer over te gaan maar hij neemt meteen op. 'Uitgang. Nu.' Ik hang op en been naar de uitgang van de school. Met stevige stappen loop ik naar mijn auto en laat mezelf tegen de motorkap vallen. De deuren van de school zwaaien open en haastig komen Cameron en Nathan op me aflopen. 'Wat is er?' Ik wil mijn mond openen om antwoord te geven maar ik word onderbroken door de bel. 'Serieus Aiden, het tweede uur gaat nu pas beginnen en je heb nu al gezeik. Hoe krijg je het toch telkens voor elkaar?' zucht Nathan. 'Het is niet dat je het niet grappig vond. Jullie gingen helemaal stuk toen ze op haar bek ging dus hou jullie mond maar.' Schuldig kijken ze me aan. 'Wat zei hij.' 'Het zelfde als altijd.' zucht ik. 'Waarom ik die meiden altijd lastig val en dat ik hem alles kan vertellen.' 'Vertel mij nog eens waarom je dat dan niet doet?' 'Wat?' 'Hem alles vertellen.' zegt Cameron op een duh toon. 'Omdat het hem niks aangaat.' 'Aiden het is je oom. Hij wil er voor je zijn. Dat is toch logisch.' 'Gasten, jullie doen nou net alsof er iemand dood is. Ik heb iemand laten vallen. Doe eens niet zo overdreven.' Nathan rolt met zijn ogen en leunt dan ook tegen de motorkap aan. 'Wat gaan we nu doen?' Ik open de deur van mijn auto en haal een pakje sigaretten eruit. 'Niks.' zeg ik terwijl ik een sigaret aansteek. Ik geef het pakje aan hun maar ze nemen niks. Ik rol met mijn ogen en neem een diepe hijs. 'Jezus doe eens niet zo moeilijk. Vertel Cameron, nog last van je kater?' 'Nope. Gelukkig niet. Een paracetamol doet wonderen.' 'En Nathan. Hoe was dat meisje? Wie was ze.' 'Ze was wel oké. Ik heb geen idee wie ze was. Nog nooit gezien. Ze zit niet hier op school.' zegt hij schouder ophalend. Weer neem ik een hijs. 'Wat vinden jullie van die nieuwe?' 'Ze is echt facking lekker!' zeggen ze beide in koor. Ik rol met mijn ogen. 'Je gaat me niet zeggen dat jij dat niet vind Aiden Hale. Ik bedoel, heb je die kont gezien? En die borsten? Damn!' zegt Nathan. 'Dude, calm your tits!' zeg ik terwijl ik de rook uitblaas. Ik gooi de sigaret op de grond en trap 'm fijn. 'Heb jij je ogen al op haar gericht? Is dat het?' 'Ik heb mijn ogen op niemand gericht. 'Ja ja..' mompelt hij achterdochtig. 'Ik meen het Nathan. Ik niet mijn ogen op haar gericht. Ik gebruik meiden voor seks, niet voor een relatie. Weet je nog?' Als antwoord steekt hij zijn handen in zijn broekzakken. 'Cam zeg jij eens wat.' zucht ik. 'Sorry maat, ik ben het volledig met Nathan eens.' grinnikt hij. Ik rol met mijn ogen maar dan vestigt mijn blik zich op de uitgang van de school. Ik ga rechtop staan en loop met stevige passen naar het meisje wat net naar buiten komt lopen. Helaas ziet ze mij ook aankomen lopen. 'Aiden baby, daar ben je!' Rennend, voor zover dat kan, komt ze naar me toe. Ik pak haar heupen stevig vast en druk mijn lippen op de hare. Ze gaat er in mee. Ze opent haar mond voor toestemming maar ik laat haar los en draai me om naar de jongens die inmiddels een paar meter achter me staan. 'Zie je?' Ze openen hun mond om te antwoorden maar de bek gaat. Ik voel een hand op mijn schouder en een warme adem tegen mijn oor. 'Baby, kom je naar het hok, nu heb ik echt zin.' 'Nee dankje.' Ik draai me om en loop weg. 'Gast dat was Lucy, dat telt niet.' grinnikt Cameron die inmiddels naast me loopt ik open de deuren en loop door de gang.

Ik duw de deuren van de kantine open en meteen valt iedereen stil. Ik krijg een grijns op mijn gezicht maar dan word de stilte verstoord door gegrinnik. Ik scan snel de kantine maar mijn ogen stoppen zodra de die persoon hebben gevonden. Ik bal mijn vuisten en loop met een stevig pas op hem af.
'Vertel mij eens wat er zo grappig is.' zeg ik zwaar geïrriteerd. In mijn ooghoek zie ik die nieuwe zitten. Geschokt kijkt ze me aan maar ik focus me op die jongen. Volgens mij heet hij Liam, I dont know. Hij probeert woorden te vormen maar het lukt hem niet. Heerlijk, hij is bang. Maar dit fijne gevoel verdwijnt al snel als sneeuw voor de zon als ik een stem hoor die het prima lukt om woorden te vormen.
'Luister is. Aiden was het toch?' Ik draai mijn hoofd naar haar toe. Brooke. 'Ik vind het allemaal prima dat jij denkt dat je heel wat bent. Als jij denkt dat je god bent moet je dat lekker zelf weten, maar ga mijn vrienden niet lastig vallen daarmee. Doei.' Ik voel mijn mond een stukje open zakken. Hoe durft ze? Waar haalt ze het lef vandaan? Dit kan niet! Niemand spreekt mij zo aan. Ik herstel me snel en ga rustig verder.
'En wie ben jij dan?' 'Oh dat weet je niet meer. Ik heb me twee uur geleden voorgesteld maar jij heb dat onderbroken want jij moest mij zo nodig laten vallen.' Woede komt in me naar boven. 'Ik zie dit voor een keer door de vingers omdat je nieuw bent, maar denk maar niet dat ik dit accepteer.' Ik draai me om en been de kantine uit. Achter me hoor ik Lucy schreeuwen maar ik geef geen reactie.
——
Alleen loop ik door de gangen. Alleen nog een uurtje aardrijkskunde en dan ben ik klaar. De les is al begonnen, niet lang maar toch. Ik loop naar het lokaal en zonder de docent aan te kijken loop ik naar binnen. Hij begint tegen me te praten maar ik sla het niet op. Wat er vanmiddag gebeurde in de kantine blijft maar rond spoken in mijn hoofd. Het enige wat ik hoor is, opdracht en tweetallen. Ik staat voor me uit.
De persoon voor me legt ineens een blaadje op mijn tafel. Ik kijk hem aan maar zodra zijn ogen de mijne vinden draait hij zich snel om. Ik grinnik en ga rechtop zitten. Mijn ogen scannen de lijst totdat ze mijn naam hebben gevonden.
Brooke - Aiden
Ik grijns en draai me om. Zodra ik me omdraai vinden mijn ogen de hare. Ze laten ook meteen los want ze beging meteen de lijst te scannen. Maar dan kijkt ze me vol schrik aan. Ik begin te grijzen. 'Heey maatje!' Ik kon het niet laten.