How i met your father S.M (greek)

Chapter 13

Chapter 13

Ξυπνάω το πρωί και δεν αντικρίζω κανέναν στο κρεβάτι μαζί μου. Του είχα πει χθες ότι θέλω να ξυπνήσω με αυτόν δίπλα μου. Αναστενάζω και σηκώνομαι από το κρεβάτι για να πάω στο μπάνιο. Ανοίγω την πόρτα περιμένοντας να δω τον Shawn μέσα σε αλλά δεν ήταν. Σμίγω τα φρύδια μου και βγαίνω από το μπάνιο και να ψάξω τον Shawn στο δωμάτιο. Δεν ήταν πουθενά. Πήρα γρήγορα το κινητό μου στα χέρια και πληκτρολόγησα τον αριθμό του.

Δεν το σήκωνε. Έπαιρνα ξανά και ξανά αλλά κανένα σημείο ζωής. Απεγνωσμένη και μέσα στα νεύρα άρχισα να κλαίω στο πάτωμα του δωματίου. Τα πράγματά του δεν ήταν πουθενά "έφυγε και δεν θα ήθελε να με χαιρετήσει. Τελείωσε" έλεγα στον εαυτό διότι ήταν η μόνη λογική σκέψη που μπορούσα να κάνω. Δεν έβγαζε τίποτα άλλο νόημα.

Το κινητό μου άρχισε να χτυπάει και το ρεφρέν του Lost in Japan άρχισε να παίζει. Μόλις βλέπω ότι με καλεί ο Shawn το σηκώνω αμέσως

«τι στο διάολο;» τον ρωτάω μόλις το σηκώνω

«κοιμόσουν τόσο ήρεμα και δεν ήθελα να σε ξυπνήσω» τον ακούω από την άλλη πλευρά και ήμουν σίγουρη ότι αν ήταν μπροστά μου θα τον είχα σκοτώσει

«γαμώτο Shawn δεν μπορείς να φανταστείς πόσο πολύ με τρόμαξες» του φωνάζω και προσπαθώ να αναπνεύσω μέσα από τα δάκρυά μου

«έκλαιγες;» με ρωτάει ήρεμα

«με τρόμαξες» παραδέχομαι και κουλουριάζομαι στο πάτωμα

«συγνώμη αγάπη. Δεν ήθελα να σε ξυπνήσω και να σε κουβαλήσω μέχρι το αεροδρόμιο» προσπαθεί να δικαιολογηθεί

«Shawn, όσο δύσκολο και αν ήταν έπρεπε να με ξυπνήσεις. Θα κάνω να σε δω κανείς δεν ξέρει σε πόσο καιρό και δεν σε έχω χαιρετήσει καν» του λέω έχοντας την ανάγκη να γευτώ τα χείλη του για μία ακόμα φορά

« το ξέρω μωρό μου. Σε παρακαλώ μην μου κρατάς κακία, ήσουν κουρασμένη και δεν με πήγε η καρδιά να σε ξυπνήσω» τον ακούω και αναστενάζω

«και να θέλω να σου κρατήσω κακία δεν μπορώ. Τέτοιος που είσαι» του λέω και ξέρω ότι χαμογελάει όπως και εγώ.

«αγάπη πρέπει να σε κλείσω, σε λίγο πετάω» μου λέει και αφού τον αποχαιρετίσω κλείνω το τηλέφωνο.

Δεν πέρασε πολύς καιρός και ξεκίνησα να διαβάζω πάλι για την εξεταστική του Σεπτεμβρίου αυτή την φορά. Το διάβασμα σε συνδυασμό με την δουλειά και τον Shawn δεν ήταν και πολύ εύκολο. Αυτός κάθε μέρα βρισκόταν σε διαφορετική περιοχή με διαφορετική ώρα και προφανώς με μεγάλη διαφορά με την δικιά μου ώρα. Δεν το βάλαμε κάτω όμως. Όποτε είχαμε χρόνο θα μιλούσαμε ακόμα και αυτό αν ήταν για 5 λεπτά. Μου έλειπε και δεν μπορούσα να περιμένω την μέρα που θα τον έβλεπα ξανά, μέσα από την οθόνη του υπολογιστή δεν μου έφτανε πλέον.