Chapter 12
Έξω από το μαγαζί παρατηρώ την Στέφανη με τον Γιώργο, την Δανάη , την Νικολίνα και την αδερφή μου. Τους πλησιάζουμε και τα κορίτσια κοιτάνε με γουρλωμένα μάτια τον Shawn
«γεια σας παιδιά. Από εδώ ο Shawn, Shawn από εδώ η Στέφανη, ο Γιώργος, η Δανάη και η Νικολίνα» τους συστήνω και ο Shawn τους χαμογελάει πριν δώσει το χέρι του για χειραψία.
Μπαίνουμε μέσα στο μαγαζί και η αδερφή μου λέει το όνομα της που έκανε κράτηση. Μας οδηγούν όλους στο τραπέζι και ο Shawn κάθεται δίπλα μου και δίπλα του ο Γιώργος. Αρχίζουν να μιλάνε για διάφορα θέματα και χαίρομαι που τα πάνε καλά .
«για πες μας Νικολέτα, πως είναι τα πράγματα μεταξύ σας;» με ρωτάει η Δανάη και με μία γρήγορη ματιά παρατηρώ τον Shawn δίπλα μου. Ασυναίσθητα χαμογελάω
«αρκετά καλά, χθες μου ζήτησε να τα φτιάξουμε και μπορώ να πω ότι είναι επίσημο» τους λέω και μου χαμογελάνε όλες.
«φαίνεται πολύ καλός και σου αξίζει να είσαι χαρούμενη» ακούω την Νικολίνα και της χαμογελάω
«χαιρόμαστε πραγματικά για εσένα μικρή» μου λέει η Δανάη χαμογελώντας μου
«πιστεύεις ότι θα τα καταφέρετε; Εννοώ μπορεί να αγαπιέστε αλλά η απόσταση σκοτώνει. Μιλάω εκ πείρας» μου λέει η Στέφανη και ξέρω ότι είναι αλήθεια
«το ξέρω και για αυτό θα το παλέψουμε όσο μπορούμε. Του εξήγησα κι όλας ότι η σχολή είναι η προτεραιότητα μου, δεν θέλω να αφήσω μαθήματα και το κατανοεί αυτό. Θα είναι αρκετά δύσκολο αλλά νομίζω και οι δύο είμαστε διατεθειμένοι να παλέψουμε για να δουλέψει αυτό που υπάρχει μεταξύ μας. Νιώθω πραγματικά πολύ τυχερή που τον έχω δίπλα μου» παραδέχομαι και ένα χαμόγελο απλώνεται στο πρόσωπό μου. Ο Shawn ψάχνει για το χέρι μου κάτω από το τραπέζι και μόλις το καταλαβαίνω του το δίνω χωρίς δισταγμό.
«έχετε μιλήσει με τον άλλον;» με ρωτάει η Στέφανη έχοντας ζωγραφισμένη την απορία στο πρόσωπό της και κουνάω το κεφάλι μου αρνητικά
«αυτό έλειπε να επικοινωνούσε μετά από όσα έκανε» μιλάει επιτέλους η αδερφή μου αρκετά νευριασμένη , συμφωνώ θέλοντας να αλλάξω συζήτηση. Δεν θέλω να την κάνω να νευριάσει και να χαλάσει η διάθεσή της. Έχει περάσει πολλά και ένα ήρεμο βράδυ είναι ό,τι χρειάζεται.
Η ώρα περνάει με γέλια. Το ευχαριστιόμουν πάρα πολύ, ήμουν μαζί με το αγόρι μου και τους φίλους μου και περνούσα καλά.
«νομίζω πρέπει σιγά σιγά να φεύγουμε» μου λέει ο Shawn και βρίσκω ευκαιρία να κοιτάξω το κινητό μου για πρώτη φορά όλα το βράδυ. Η ώρα ήταν 12 και ο Shawn θα έφευγε στις 3.
«παιδιά εμείς πρέπει να φύγουμε, φεύγει σε 3 ώρες.» τους ενημερώνω και κάνω κίνηση για να πληρώσω αλλά η αδερφή μου με σταματάει
«κερνάω εγώ» μου λέει και την αγκαλιάζω
«αντίο παιδιά, χάρηκα για την γνωριμία. Ελπίζω να τα πούμε σύντομα» χαιρετάει τα παιδιά ο Shawn και αφού αγκαλιάσω τον κάθε ένα ξεχωριστά φεύγουμε από το μαγαζί με προορισμό το ξενοδοχείο.
«πρέπει όντως να φύγεις στις 3;» τον ρωτάω μη μπορώντας να το πιστέψω
«όχι, αύριο το πρωί πετάω στις 12» μου λέει και τον κοιτάω με γουρλωμένα μάτια.
«γιατί μου είπες ψέματα καθίκι;» τον ρωτάω και βαράω το μπράτσο του
«ήθελα να γυρίσουμε στο δωμάτιο και να ξαπλώσουμε αγκαλιά. Το έχω ανάγκη» μου λέει και ενώνω τα χείλη μας σε ένα απαλό φιλί.
«δεν χρειαζόταν να πεις ψέματα. Τα παιδιά θα καταλάβαιναν» του λέω και αναστενάζει
«το ξέρω, δικό μου λάθος» ο αγαπημένος μου ήχος είναι η φωνή του.
Βάζω τις πιτζάμες μου και αισθάνομαι το βλέμμα του Shawn πάνω μου.
«γιατί με κοιτάς έτσι;» τον ρωτάω
«κάνεις γυμναστική; Το σώμα σου φαίνεται πιο γυμνασμένο από το Amsterdam» μου λέει και στριφογυρίζω τα μάτια μου
«δεν μπαίνω στον κόπο να σου απαντήσω» τον απαξιώνω και μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα τον νιώθω από πίσω μου. Περνάει τα χέρια του γύρω από την κοιλιά μου και τοποθετεί τα χείλη του στον λαιμό μου αφήνοντας μικρά υγρά φιλιά.
Πάω προς τα πίσω το κεφάλι μου δίνοντάς του περισσότερη πρόσβαση καθώς συνεχίζει να με φιλάει . ένιωθα τόσο ωραία. Τα χέρια του έκαναν βόλτες στο σώμα μου και ήθελα και άλλο. Χρειαζόμουν και άλλο αλλά ήξερα ότι ήταν νωρίς για κάτι τέτοιο. Και οι δύο το ξέραμε.
«δεν μπορείς να φανταστείς πόσο σε θέλω» τον ακούω να λέει καθώς απομακρύνει το σώμα του από το δικό μου και κάθετε στο κρεβάτι. Γυρνάω επιτέλους να τον αντικρίσω και φοράει μόνο το εσώρουχό του αναδεικνύοντας τους υπέροχους κοιλιακούς του. Ασυναίσθητα δαγκώνω το κάτω χείλος μου με το θέαμα μου αντικρίζω. Το χαμόγελό του δεν λέει να φύγει από το πρόσωπό του ως ευχαρίστηση.
Ξαπλώνω στο κρεβάτι και με ακολουθεί. Με χώνει στην ζεστή αγκαλιά του και ξαπλώνω πάνω στο στήθος του. Κανείς μας δεν μιλάει, δεν χρειάζεται να πούμε κάτι. Νιώθουμε ήδη πολλά περισσότερα από όσα θα μπορούσαμε να πούμε. Χωρίς να το καταλάβω τα μάτια μου κλείνουν και με παίρνει ο ύπνος στην αγκαλιά του.
YOU ARE READING
How i met your father S.M (greek)
FanfictionΗ Νικολέτα είναι οικονομική διευθύντρια σε μια πολυεθνική εταιρεία στον Καναδά. Στα 45 αποφάσισε να διηγηθεί στα δύο παιδιά της, ηλικίας 16 και 17 πώς γνώρισε τον πατέρας τους.
