Loki SMS "Przepraszam, To Chyba Pomyłka" Avengers

Historia, tak podobna, ale jednak

Patrzyłam przez okno. Krople deszczu spadały z nieba jak szalone. Jedynie patrzenie na nie, jak i jedzenie lodów karmelowy-czekoladowych i słuchanie George'a Michaela, pomaga mi przestać myśleć o tym, że mój były chłopak, prawie narzeczony, zerwał ze mną. Oskarżył mnie nawet o to, że go zdradzam, jak to on pół roku temu przespał się z moją byłą znajomą z uczelni.

Gdy tylko skończyła się piosenka, usłyszałam dzwonek telefonu. Była to Daisy. Na początku odrzuciłam rozmowę, ale dopiero za 4 razem odebrałam.

-Laska! Co z Tobą jest nie tak?! Nie odbierasz, nie odpisujesz....

-Daj mi się poużalać! Nie wiesz, że jestem w ciężkiej depresji?

-Jakiej tam depresji! Powinnaś się cieszyć. On do końca życia by Cię zdradzał. To Nicodem nie wie co stracił. Za to Ty znajdziesz sobie lepszego, a Ten cymbał będzie cholernie zazdrosny.

-Jak na razie, nie mam czasu na facetów. Teraz to marzę jedynie o kolejnym pudełku lodów i płycie Enrique Iglesiasa....

Znów zaczęłam płakać. Byłam z Mikiem bardzo długo, kochałam go i teraz jest mi trudno o nim zapomnieć. Pierścionka już nie mam. Rzuciłam nim w niego, a kiedy spotkał się z podłogą, popękał.

Zaczął się ze mną spotykać już w 1 klasie podstawówki. Obiecywaliśmy sobie wszystko....niestety jednak nie wszystko trwa wiecznie.

-Belcia, masz 23 lata. Jeszcze sobie kogoś znajdziesz. Wpadnę za godzinkę.

-A kupisz mi lody?

Zapytałam. Nastała grobowa cisza.

-Hallo? I co, kupisz?

-No dobra, namówiłaś mnie.

Odparła. Zaśmiałam się na jej odpowiedź.

-To czekam.

Rozłączyłam się.

W chwili, kiedy już wstałam z kanapy, by otworzyć drzwi, poczułam dziwny i chłodny dreszcz. Gdy wróciłam się, by zabrać kocyk, zauważyłam cień mężczyzny w dziwnym chełmie  na głowie. Nie wiedziałam, skąd jest ten cień. Kiedy tylko zniknął, zauważyłam otwierane drzwi przez przyjaciółkę. Stałam jak ten słup, nawet widok przyjaciółki nic nie zmienił.