Kamp LGBT (gxg) || Wattys

1 (herschreven)

Het lijkt nu al uren geleden dat we van huis vertrokken waren in de auto. Naar, drie maal raden, zomerkamp. Mijn ouders konden het niet geloven dat hun dochter, hun bloedeigen dochter op meisjes valt. Ze zien het blijkbaar als een fout van hen in mijn opvoeding. En ze schreeuwden over wat andere ouders wel niet van hen zullen denken als ze er achter komen dat ze een dochter hebben die lesbisch is. Ik had nog terug geschreeuwd dat dat niet belangrijker moest zijn dan het geluk van hun dochter, maar daar leken ze het niet mee eens te zijn. Maar ze hadden blijkbaar ook al een aantal cursussen gevolgd voor het geval dat ik op meisjes zou vallen. Ze hadden het dus misschien zelfs al zien aankomen. Ze hadden zelfs al een plan klaarliggen: ze sturen me naar een zomerkamp. Een zomerkamp gespecialiseerd in ervoor zorgen dat je kind niet meer gay is. Alsof dat zo werkt.

De auto stopt en ik kijk om me heen. Ik heb echt totaal niet opgelet toen mijn ouders vertelde waar het was, maar blijkbaar ligt het in de bergen. Dat is dan in ieder geval toch nog iets positiefs. Het ligt ver weg van huis, een enorme plus, en van wat ik hier kan zien, is het in ieder geval een mooie omgeving. Het kamp ligt op een soort plateau bijna in het dal en helemaal omringd met bergen. En in het dal ligt een groot, blauw meer. Niet ver naast het kamp zie ik ook allemaal bomen boven de hutten uit steken als begin van een bos. Al met al ziet het er eigenlijk nog best uitnodigend uit.

Net als we uit de auto stappen, komt er een man met stevige stappen op ons afgelopen. "Welkom," zegt hij niet al te hartelijk en hij schudt onze handen. Waarna hij zicht compleet op mijn ouders richt en een of ander praatje houdt over wat dit kamp allemaal doet en betekent en hoe het ervoor gaat zorgen dat ik weer terug kom als 'normaal'.

Om me heen worden alle andere ouders met hun kinderen op de zelfde manier ontvangen. Niemand ziet er echt heel vriendelijk uit. En alle kinderen hebben zo'n sombere blik. Niemand lijkt hier echt zin in te hebben.

"Kom, dan leid ik jullie rond," zegt de man met een geforceerd lachje.

Rondom een kampvuurplaats in het midden van het kamp staan allemaal verschillende hutten. Voor maximaal zes personen zegt de man. Tegenover de ingang staan drie grote gebouwen, waar de eetzaal in zit. Alles bij elkaar ziet het er nog niet eens zo slecht uit.

Na de rondleiding lijken mijn ouders het wel genoeg te vinden en staan ze al heel snel bij de auto. Nog snel geven ze me een snelle knuffel en stappen de auto in zonder iets tegen me te zeggen. Binnen een minuut zijn ze uit het zicht.

De man kijkt me aan, vriendelijker nu en meer oprecht.

"Zo, fijn dat je hier bent. Als je nog even mee naar mijn kantoor wilt komen, dan vullen we nog wat formulieren in."

Ik knik, hij is opeens aardig nu.

Hij lijdt me naar een klein gebouwtje achter de drie grotere gebouwen, zijn kantoor met een prachtig uitzicht op het meer. Echt alleen al om daar aan het bureau voor het raam te kunnen zitten en naar buiten te kunnen kijken voor dat uitzicht. Dat is pas echt een droom.

"Ik ben me trouwens vergeten voor te stellen. Ik ben Mark."

"Aryah," het komt bijna mijn mond niet uit.

"Hier heb je de formulieren. Dat zal ons helpen je beter te begrijpen en begeleiden."

Ik knik en pak de velletjes papier aan. Voor een kamp als dit stellen ze nog best wel goede vragen. Het zijn de standaard dingen zoals naam, leeftijd, hobby's. Maar ze vragen ook naar jouw geslacht, voornaamwoorden en seksualiteit.

Ik had echt verwacht dat het ingewikkelder was om in te vullen, maar dit is wel makkelijk.

Bij seksualiteit vul ik gewoon lesbisch in. Ik heb ooit een relatie gehad met een jongen, maar dat was niet echt liefde. Denk ik.

Mark kijkt eventjes naar wat ik ingevuld en knikt. "Oké, ik zal je naar je hut brengen."

Mark stopt bij de hut met het nummer vier, geschilderd in de kleuren van de lesbische vlag. Hoezo doen ze dat bij dit kamp? Is dit een grap?

De hut is de laatste aan de rechter kant van het kamp en staat naast de drie grote gebouwen. Dat is mooi, dan ben ik daar lekker snel. En ik zag daarnet ook al dat achter mijn hut een groot veld is met daarachter het bos.

"Hier is jouw hut. Ga maar naar binnen om de anderen te ontmoeten. We eten om half een," en Mark is weg. Terug naar de ingang om waarschijnlijk meer ouders te ontvangen.

Oke, achter deze deur zijn alle mensen waarmee ik de komende weken in een hut zit. Zachtjes klop ik op de deur. Ik kan dit. Diep inademen en gewoon de deur open doen.

Er is maar één iemand in de hut. Eén iemand. Waar zijn de andere vier? Hoezo zes mensen in een hut? Ik zie er maar één. En maar twee bedden. Daar had Mark me wel op mogen voorbereiden. Want in mijn hut is één meisje. Met prachtig bruin krullend haar en fel groene ogen. Ik sta te staren, ze is prachtig. En ik zit met haar in een hut? Dit kamp gaat grote moeite krijgen om mij weer 'normaal' naar huis te sturen.

Maar ik sta al te lang te staren. "Hey," het komt alweer niet zo goed mijn mond uit. Daar gaat mijn eerste indruk.

Ze kijkt op. "Hey," haar lach doet mijn hart harder kloppen. Hoe kan iemand zo stralend lachen. En ze komt ook nog eens naar me toe gelopen. "Fijn dat ik niet meer de enige ben."

De enige. Dacht ze dat ze in haar eentje in deze hut zou zitten? Er staan toch twee bedden? Dan kan je wel verwachten dat er iemand bij komt. En ik heb al meerdere meiden gezien.

Ze lacht. Alweer. En alweer slaat mijn hart een slag over. "De hutten worden ingedeeld op seksualiteit en geslacht. De andere meiden zijn bi."

"Oke." Ik kan me eigenlijk niet echt voorstellen dat wij de enige zijn, maar het zal vast wel kloppen. Dit was denk ik wel de enige hut met de lesbische kleuren op het nummer van de hut.

We gaan zitten aan een tafeltje dat aan de voor aan in de hut staat. Mijn spullen staan nog bij de deur, maar ik denk dat dat niet zo erg is.

"Ik ben Aryah," volgens mij had ik mezelf nog niet voorgesteld.

Ze glimlacht naar me en ook haar glimlach is oogverblindend. "Ik ben Vaia."