That Sudden Tibok Ng Puso [Book 1]

❤Chapter 52❤ Cry Baby

Art's POV

I was about to open the door of Kath's House. And when I entered the room, i felt like i was being freezed. Is this Kath ? Ilang minuto lang ang agwat namin bago pumasok sa bahay ah. She's handing a broom and a dust pan at nililinisan niya yung buong bahay causing for na mabitawan ang mga dala kong bag.

"Oh. Ikaw pala Art. Nasan na yung iba ? Ang tagal niyo atang pumasok ah. Sino pa hinihintay niyo ? May darating pa ba ?" she said. Di niya man lang ako hinintay na sagutin ang unang tanong na tinanong niya sa akin. And kelan pa nagging close si Kath at tsaka yung mga gamit panglinis sa bahay ?

"A-actually, n-n-nasa labas pa sila." sabi ko. Di ko na alam ang sasabihin ko. Sakto namang pumasok si Kris. Also Kris was speechless.

"Uy. Bes. Papasukin mo na sila bes. Tapos ko namang linisin tong bahay eh." utos niya kay Kris. Si Kris naman. Nakatayo pa rin at takang taka na tumititig kay Kath. Sunod namang pumasok ang tatlo na kagaya rin namin ay nagulat sa mga pangyayari.

--->FastForward--->

Matapos kong ligpitin ang mga gamit ni Kath sa kwarto niya, agad akong bumaba papuntang sala. Oo. Ako nagligpit ng mga gamit niya. Busy kasi siya sa paglilinis sa sala. Nadatnan ko naman silang lahat sa sala na nanonood ng TV. Napansin ko ding papalubog na ang araw kaya naisipan kong magluto.

"Ako na ang magluluto." sabi ko sa lahat. Wala naman silang reply kaya agad akong pumuntang kusina at naghanda para sa lulutuin ko. Ano kaya ?

"Gusto ko ng maanghang Art." sabi ni Kath na sumunod pala sa akin. Sa ngayon, kami lang dalawa ang nasa kusina. Nag isip naman ako ng maaanghang na pagkain. Binuksan ko ang ref. Andaming pagpipilian. I remembered the day when we go to the mall and buy some groceries. Haha. We're both happy that day. Yung pag ayaw na niya, ayaw ko na din.

"Dalian mo Art. Gutom na ko." sabi niya kaya agad kong dinampot yung Spicy Noodles at nilagay ko sa mesa. Actually, may limang malalaking Spicy noodles na nasa loob ng ref. At naisip ko na yun nalang ang kakainin namin. "Ang dami naman niyan." dagdag niya.

"Marami kasi tayo ngayon dito sa bahay Fre." sabi ko. Wala naman siyang sinagot kaya nagpatuloy nalang ako sa ginagawa ko.

Nung naluto na ang noodles, nagsalin ako sa plato para makakain na kami. Kahit di pa kompleto eh kumain na agad si Kath. At ayun. Pulang pula. Haha. Kinuha ko naman phone ko at sikretong kinukunan siya ng litrato. Maraming litrato.

"Kain na tayo." tawag ko sa barkada at nagsipunta na silang lahat at nagsiupo na sa mesa.

"What's this ? Ang bango ah." tanong ni Felix. Ngayon lang ata to nakaamoy ng maanghang ah. Nagsimula namang kumain ang lahat bukod kay Karla.

"Bakit di ka pa kumakain Karl ?" tanong ni Kath.

"Wala lang. May iniisip lang ako." sabi ni Karla at sinimulan na ang pagkain.

Karla's POV

I was just thinking. Anong meron kay Felix tsaka Kris ? Mayroon ba akong hindi alam ? Think of this oh. When we were still at the hospital, both of them were too close. They laugh and talk like they're very close. And I don't think so if mayroon ba akong hindi alam. Ughhh. Sana naman wala.

"Bakit 'di ka pa kumakain Karl?" Kath asked me making me to stop on thinking.

"Wala lang. May iniisip lang ako." sabi ko at nagsimula na akong kumain. Nung unang subo pa lang, nalasahan ko na yung anghang. But I love spicy. But Felix was allergic to maaanghang.

"Hey Felix. Dahan dahan lang hoy." sabi ni Kath kay Felix na nung tinignan ko ay todo habhab siya sa pagkain. Nagutom siguro. Pero di pwede sa kanya ang maaanghang.

"Hey Felix. Stop eating." sabi ko. Tumigil naman siya sa pagkain at tumingin sa akin. "Do you feel anything ?" pag-aalala kong tanong.

"Actually, wala eh." sabi niya at nagpatuloy sa pagkain. Nagpatuloy na lang din ako sa pagkain.

Nung natapos na kaming lahat, isa isa kaming pumunta sa sala. Na kay Felix pa rin yung atensiyon ko.

Mga ilang saglit, tumayo si Felix.

"Oh bakit?" tanong ni Clark. Ngayon lang siya nagsalitang muli.

"Nangangati ako." sabi niya. Ayan na yung resulta ng pagkain niya ng maanghang eh. Aish. He forgot about his allergy again. Sana sinabihan ko agad siya kanina eh. Pero ayoko naman sigurong maputol yung pagkain niya. Sarap na sarap pa naman siya.

Lumapit siya sa akin yumuko siya. Yung yuko na nakapatong yung ulo niya sa lap ko. For sure. Iiyak na naman to. At ayun nga. May naramdaman aking tubig na tumutulo sa balat ko.

"Ssshhhh. Don't cry baby. Don't cry." sabi ko tapos tinatahan ko siya na parang bata. Yung buong barkada naman, nagulat sa ginawa ni Felix. Umiiyak si Felix pero di mo maririnig na umiiyak siya. Silent crying kumbaga.

Tinanong  naman ako ni Kris kung umiiyak ba talaga si Felix sa mahinang boses. Sumagot naman ako ng oo sa mahinang boses din.

Dahil hindi parin umaalis si Felix sa pagkakaluhod sa akin eh naggulo na ang buong barkada. Si Kris paikot ikot na naghahanap ng gamot. Si Kath, Art at Clark, nagtatakbo sa labas ng bahay at naghahanap ng gamot. Napansin ko namang lumabas sila ng gate. Hahanap siguro talaga sila ng gamot sa labas.

Tinignan ko naman si Felix na nakayuko pa rin at umiiyak. Tinitiis lang niya yung kating nararamdaman niya. Yung kati na parang andaming lamok at langgam na kumakagat sayo.

"Felix. Wag ka naman umiyak ng masyado. Para kang baby." sabi ko na nag aalala.

"Eh baby mo naman talaga ako eh." sabi niya na nakayuko pa rin at mahinang umiiyak. Silent Crying kumbaga.

--------------------------