That Sudden Tibok Ng Puso [Book 1]

❤Chapter 31❤ Knowing the Truth

Art's POV

Dadalhin ko sana siya sa lugar kung saan alam kong makakapagpasaya sa kanya kahapun. Pero mukhang pagod siya kaya naisipan kung MAYBE NEXT TIME nalang. Marami pa naman sigurong time na pwede kong gamitin para makasama ko siya.

Sabado at walang pasok. 4 days na din mula nung nagging mag on si Clark at Kath. And 4 Days na rin akong nakaramdam ng kakaiba sa sarili ko.

Kris' Calling...

"Hello Kris ? What's with the call?" sagot ko sa phone call namin ni Kris.

"Magkita tayo ngayon Art ! May sasabihin ako sa'yo !" sabi niya sa akin.

"Where will I meet you ? What Time ?" tanong ko sa kanya.

"Meet me in 7/11 ngayon na !" sabi niya sa akin. Wala naman akong gagawin kaya pupuntahan ko nalang siya. Binaba na niya yung tawag.

Pinuntahan ko si Kris sa 7/11. I saw her sitting alone. Pero di siya malungkot. Actually, parang may hinihintay talaga siya. Tingin dito, tingin doon yung ginagawa niya. Alam ko naman yung pakiramdam na pinaghihintay kaya pinuntahan ko na siya.

"Kris!" tawag ko sa kanya.

"Art. Hi. Uhm. Buti pumunta ka." bati niya sa akin. Umupo naman ako sa harapan niya.

"Uhm, ano nga pala yung sasabihin mo sa akin ?" tanong ko sa kanya.

"May sasabihin talaga ako sayo Art. Pero bago ko sabihin, kain muna tayo. Kanina pa kasi ako nandito eh. Tsaka bago ko lang naisipan na sabihin sayo yung dapat kong sabihin. I hate being selfish. And I hate keeping secrets." sabi niya. Pero di naman niya ako bibiguin. Alam kong may sasabihin talaga siya sa akin kaya kumain muna kami.

Natapos na kaming kumain. "Ano nga pala yung sasabihin mo sa akin Kris ?" tanong ko sa kanya.

Umayos naman siya sa pagkaka-upo. "It's about Kath." sabi niya.

"Bakit ? What's wrong with Kath ? Anong nangyari sa kanya ?" tanong ko.

"He likes you !"

(⊙_☉)

*dug dug*

*dug dug*

*dug dug*

What ? Kath likes me ? F*ck. Akala ko ibang Art ang gusto ni Kath.

"You're joking right ?" sabi ko kay Kris.

"No, I'm not. This is not the right time to share some freaking jokes. I am telling you the truth. I am not saying this because I don't like Clark for Kath but because I am on your side. I don't want you to be confused. And don't get me wrong, wala akong gusto kay Clark." sabi ni Kris.

Tumayo na ako at iniwan si Kris mag-isa. Galit ako. Oo. Galit na galit ako. I get into my car and start driving. Pupunta ako kay Kath. Dumating naman ako sa bahay ni Kath ng mas mabilis pa sa takbo ng isang Race Car. I didn't intend to knock or press the doorbell on her at, instead, I just go inside rapidly.

*Knock Knock*

She open the door.

"Oh Fre. Anong---" she said to me but I'd stopped her.

"When ?" tanong ko kay Kris.

"Huh ?" sabi niya sa akin na may halong pagtataka. But I know na alam niya kung ano yung ibig sabihin ko.

"I said when ?" tanong ko ulit sa kanya.

"Anong when ?" she answered with a question.

"When did your feelings to me started ?" tanong ko sa kanya. Nabigla naman siya dahil sa tanong ko. Di siya sumasagot. Tumahimik lang siya at pulang pula na yung pisngi niya. "Ano ? Sagutin mo 'ko Kath!"

"Matagal na !" sabi niya sa akin sa mahinang boses. "Mula nung first time kitang nakita." dagdag niya.

"Pero bakit ?" tanong ko. "Bakit mo sinagot si Clark when you f*ckingly liked me ?" dagdag ko.

"Di ko alam Art. Nadala lang siguro ako." sabi niya tapos tumutulo na yung luha niya. I don't care.

"Sino mas gusto mo ? Siya o Ako ?" tanong ko sa kanya. Pinahiran naman niya yung luha niya using her hand.

"Wait !" sabi niya. Di na siya umiiyak. "Nagseselos ka ba ? Huh ?" dagdag niya.

Ugh. "Yes. I'm freaking jealous." sabi ko sa kanya sa galit na pananalita.

Kath's POV

"Yes. I'm freaking jealous."

(⊙_☉)

"What do you mean ?" tanong ko kay Art. Gusto kong klaruhin ang lahat.

"I like you ! I think I am crazy on you." sabi niya.

(⊙_☉)

What ?

"And I think I love you." dagdag niya. "And you know what's harder for me ? Yun yung minahal kita kaso minahal ka na din ng iba. Tapos ang mas masaklap pa eh kayo na. Nakakagago lang Kath." mangiyak-ngiyak na sabi niya sa akin.

Di ko na din napigilan yung emosyon ko. "Kung di mo lang sana ako inaasar. Kung di mo lang sana ako inaaway. At kung sinabi mo nalang din sana sa akin yung totoong nararamdaman mo, edi sana di ko na sinagot si Clark." sabi ko sa kanya na halos ubusin na ang luha kakaiyak. Actually, kasinungalingan lang lahat ng sinabi ko. He do really care for me.

*Chup*

(⊙_☉)

Hinalikan niya ako sa labi na parang nagtagal ng 10 seconds. Di ko alam ang gagawin ko kaya naitulak ko siya ng malakas dahilan upang matumba siya.

He stared at me. Yung titig na nasasaktan.

"Mahal mo nga siya." sabi niya tapos tumayo at naglakad na palabas ng bahay. Pagkadating niya sa may gate, sinuntok niya ng napakalakas yung gilid ng gate. Tapos umalis na siya. Nakita kong may bahid ng dugo na naiwan sa part ng gate sinuntok niya dahilan upang umiyak ako nga sobra.

*ding dong*

Minulat ko ang mga mata ko mula sa pagkakaiyak sa pag-asang babalik si Art. Pero nagkamali ako. Nakita ko si Clark na nagmamadaling pumunta sa akin. Nakaluhod lang ako habang nakayuko.

"Hey, What's wrong ?" nung nagtanong na siya, pinahiran ko na yung mga luha ko. I don't want him to notice na umiyak ako.

"Uhm. Nothing !" sabi ko sa kanya. Inalalayan naman niya ako sa pagtayo. I hate this. Nagiguilty ako. Oo gusto ko si Clark pero mas gusto ko talaga yung taong nagparamdam sa akin na mahalaga ako sa kanya. And di ko alam kung mapapatawad pa ba niya ako sa ginawa ko. I'm feeling guilty.

But, It was already too late. I think.

-----------------