That Sudden Tibok Ng Puso [Book 1]

❤Chapter 51❤ The Changes

Art's POV

We're laughing together inside the same room. I miss this moment were the both of us were sharing those moments that are embarrasing.

"Talaga ? Nahimatay ka talaga dahil sa dugo ?" she asked and she laughed like there's no tomorrow. Actually, she asked me earlier kung ano yung mga pangyayaring naganap na kasama niya ako. Should I tell her that I did loved her ?

"Yeah." i said. Instead na mainis, masaya ako na kahit sa pagkukwento ko sa kanya ng mga pangyayari nung nakaraan is bumabalik yung closure naming dalawa. I hope her feelings too.

"So." she said. Umayos naman siya sa pagkakaupo at naging seryoso yung mukha niya. "I like you Art." she said in a serious way.

*Dug Dug*

*Dug Dug*

*Dug Dug*

This is it. Sinabi na niya eh. Lulubusin ko na to.

I came closer to her and I hold her hands.

"Actually, I like you too." i said. I came closer again to her. Yung very close. Ilalapit ko na sana yung mukha ko sa kanya to kiss her but umilag siya. "What?" i asked her.

"I like you to be my friend." she said in a cold way. I was being doomed when she said that thing. But I won't stop. Di ako titigil. I will bring back the feelings she have to me. I don't care about the lost memories of her. The important thing here is her feelings.

"Sorry." i said and lumayo ako ng konti sa kanya.

---FastForward--->

"Since the patient is now in good condition, you can bring her home now." sabi ng doctor sa amin. Nasa loob ang lahat. After nung nangyari kanina, di pa kami nag-uusap ulit ni Kath. Kung titignan ko naman siya, inaalis niya yung tingin niya sa akin at tumitingin sa iba. Cute.

"Doc. 'Di pa daw okay si Kath Doc eh. Sabi niya." sabi ni Kris at lumapit sa doctor at humawak sa may braso ng doctor.

"Spell Chancing?" sabi ni Felix at tumingin sa aming lahat. 'Di naman namin siya pinansin instead is sinamaan lang siya ng tingin ni Kris. Guilty.

"Actually Doc. I can even recognize him a bit." Kath said to the doctor and she looked at me. I smiled secretly.

"If that so, is it okay for you to go home ?" the doctor asked to Kath.

"It's okay doc. Actually, gusto ko na din kasing pumunta ng school. Namimiss ko na yung Mini Park tsaka Mini Forest dun." Kath said again. Kelan ba nagustuhan ni Kath yung Mini Park ng school namin ?

"Okay. But if you feel something, come to the hospital huh." the doctor said. "May I?" tanong niya kay Kris. Inalis ni Doc. Niel yung pagkakahawak ng kamay ni Kris sa braso niya at umalis. Haha. Kawawang Kris.

"So, Uwi na tayo ?" aya ni Kath sa amin. Parang gusto na niya talagang makita yung bahay nila. Yung bahay ko ? Gusto niya kayang makita ?

Sa Bahay ni Kath.

"Gosh. I missed my home." sabi ni Kath at mabilis na naglakad sa loob ng bahay. Ako din eh. Namiss ko na din siya. Dali dali niyang binuksan ang pintuan ng bahay at pumasok.

"Sure ba kayong walang naggalaw na part yung utak ni Kath?" tanong ni Kris sa amin. Nakatayo pa lang din kami dito sa may gate at tinignan lang si Kath.

"Namiss niya lang siguro yung bahay niya." sabi ko at naglakad papasok ng bahay dala ang iba pang mga gamit ni Kath.

Kris' POV

Ang weird nila ngayon eh. Wahhhh.

🎵Hit you with that ddu-du ddu-du🎵

Bigla nalang nag-ingay sa loob ng bahay. Tinopak na talaga si Kath. Hindi naman siya ganito dati ah. Tatawag na ba ako ng Psychiatrist ?

Pumasok na din ako sa loob ng bahay dala ang iba pang mga gamit ni Kath at gamit ko. Sumunod naman sa akin si Felix, Karla at Clark.

Pagkapasok ko sa loob. Una kong nadatnan ang isang Arthur Dave Wright na nakatayo lang at tulalang tinitigan ang isang Kathnese Roosevelt na naglilinis sa bahay. Shocks. Kelan nagging maasikaso sa bahay si Kath ? Kindly remind me please.

------------------