CRY BABY / WHITE 2115 [ZAKOŃCZONE]

43 - Wszystko co słyszałaś to kłamstwo

ZACZĄŁ SIĘ ROK SZKOLNY, A Z RACJI TEGO, ŻE CHCĘ DLA WAS DODAWAĆ ROZDZIAŁY JAK NAJCZĘŚCIEJ, BĘDĄ ONE KRÓTSZE 😘

- Zuza? - słyszę obok znany mi głos. Podnoszę wzrok i zauważam Oliwkę - Hej, ty płaczesz? I dlaczego pijesz? - zadaje kilka pytań na raz.

Dziś na szczęście jest nieco cieplejszy wieczór, powoli kończy się zima, więc stwierdziłam, że posiedzę na zewnątrz. W pokoju nawet nie mogę wysiedzieć.

- Nie płaczę - kłamię, po czym upijam łyk Jim Beam'a z butelki.

- Przecież widzę - wzdycha i siada obok - Co się stało?

- Czemu nagle o to pytasz? Od ponad tygodnia całkowicie mnie olewasz - odpowiadam patrząc nadal w jeden punkt przed sobą.

- Byłam na ciebie zła. Rozstałam się z Bartkiem, bo słyszał jak ty i Sebastian kłóciliście się z Mateuszem. Musiałam to wszystko przemyśleć... powiesz mi o co chodzi? - wraca do tematu.

- Widzisz, teraz jest nas dwie - prycham pod nosem - Obie singielki.

- Słucham? - upewnia się - Nie rozumiem.

- Czego? - dopytuję wpatrując się w butelkę z alkoholem.

- O czym ty do mnie mówisz?

- Zerwałam z Sebastianem - wyjaśniam upijając kolejny łyk.

- Ale... dlaczego, Zuza? Przecież Sebastian...

- Kocha mnie nad życie, nie wytrzyma rozstania, tak? To chcesz mi powiedzieć? - przerywam jej przenosząc na nią wzrok.

- O co poszło? - patrzy na mnie smutno.

- Jest duża szansa, że przespał się z Magdą.

- Szansa? To nie masz pewności? - marszczy na mnie czoło.

- Magda powiedziała, że ze sobą spali w sylwestra, a Sebastian tłumaczy się, że był pijany i tak naprawdę tego nie wie - kiwam z niedowierzaniem głową - Nie wiem co mam robić.

- Posłuchaj, Zuzia - wzdycha niebieskowłosa - Magda może kłamać. Wiem, że ostatnio wyjątkowo przystawiała się do Sebka, widziałam nawet jak się szarpałyście pod akademikami.

- Wiem, też o tym myślałam - przyznaję - Ale on sam nie wie jaka jest prawda Oliwka - czuję jak do moich oczu znów napływają łzy.

- Wszystko się wyjaśni, słuchaj, Magdę trzeba przycisnąć - rzuca na jednym wydechu.

- To znaczy? - marszczę czoło.

- Znam ją kilka lat, ona lubi kręcić. Niech Sebastian od niej coś wyciągnie.

- Nie mam z nim kontaktu odkąd wyszłam z uczelni - wyjaśniam.

- Nawet nie dzwonił?

- Dzwonił. Ale nie miałam siły ani ochoty z nim rozmawiać. Wszystko było zbyt piękne, aby się coś nie zjebało - wzdycham.

- Daj mi to już - zabiera mi z rąk butelkę z whisky - Starczy.

- Ale...

- Nie ma żadnego "ale" - przerywa mi - Chodź - wyciąga do mnie rękę.

- Oliwia? - podnoszę na nią wzrok, a ona posyła mi pytające spojrzenie - Przepraszam. Za to, że wtrąciłam się w tą twoją ciążę i...

- To już nieważne, zapomnijmy o tym, okej? - znów mi przerywa - Jesteś mi tutaj najbliższą osobą, kocham cię jak siostrę - dodaje, a ja uśmiecham się, po czym przytulam ją do siebie, a ona odwzajemnia mój gest - No chodź już - łapie mnie pod rękę i pomaga wejść do budynku akademika.